Keuzes maken. Het blijft lastig. Maar soms kan het ook een luxeprobleem zijn, bijvoorbeeld als het gaat om het uitzoeken van een vakantie. Waar wil ik dit jaar graag naartoe? Wat staat er nog op mijn lijstje? Wat is het aanbod?

Als u deze nieuwe uitgave van HartbrugReizen zo doorbladert, komt u er vanzelf achter dat wij meer dan genoeg voor  u in petto hebben! Het voorjaar begint net; misschien merkt u al dat u lentekriebels krijgt en zin heeft om een mooie reis te boeken.

Wordt het een korte reis naar Duitsland? Dan hebben we reizen naar de Baltische Zee (Oostzee),  Oost-Beieren en Berlijn voor u. Of boekt u liever een langere reis naar een zonnige bestemming? In september organiseren we voor het eerst een 10-daagse reis naar Umbrië en het Trasimeense Meer. Italië is een van mijn favoriete landen; het is een prachtig land dat veel te bieden heeft. Of wilt u liever in het late najaar genieten van een mooie reis waarbij u de laatste zonnestralen meepikt? Ga dan mee naar Kroatië in oktober!

Inmiddels zit de eerste reis van het jaar er alweer op. De reis naar de Côte d’Azur was wederom een groot succes. Hier hebben we het voorjaar officieel ingeluid, door volop te genieten van de eerste voorjaarszon. Mooi weer, gevarieerde en interessante excursies, een prachtig gelegen Van der Valk-hotel en niet te vergeten een heel leuk reisgezelschap: alle factoren voor een prachtige en geslaagde reis waren aanwezig.

Ik wens u veel leesplezier toe, en ik hoop u snel te zien tijdens een van onze HartbrugReizen!

 Column door: Marly van Overveld

In de vorige uitgave van HartbrugMagazine schreef ik over het onderwerp ‘Ziekte als verdienmodel’. In mijn stukje constateerde ik dat ziekte door de machtige zorgverzekeraars en farmaceutische industrie vaak gezien wordt als een verdienmodel en dat daardoor de gezondheid zelf niet centraal staat. Naar aanleiding hiervan ontving ik veel reacties, waarvoor mijn hartelijke dank! Uit al die reacties blijkt dat ook veel lezers de huidige situatie graag anders zouden zien. Een paar treffende voorbeelden: ‘Wij zijn als patiënten slechts hele kleine pionnen in het spel van de zorg, maar betalen wel de prijs van de spilzucht en het verdienmodel!,’ en: ‘Het is door de eeuwen heen bewezen dat geld altijd belangrijker is en dus een grotere rol speelt bij voorstellen tot verandering dan mentaliteit. Het wordt alleen maar dramatischer.’ Hartpatiënten Nederlanden blijft zich ervoor inzetten dat hier verandering in komt.

Waar ik de laatste tijd ook veel over hoor en lees is erfelijkheidsonderzoek. Onlangs is de website
www.erfelijkehartziekten.nl gelanceerd. Hierbij zijn acht academische ziekenhuizen betrokken. Op deze site staat veel informatie over erfelijkheid, onderzoeken, behandelingen en het leven met een erfelijke hartziekte. Op medisch gebied zijn er steeds meer ontwikkelingen op dit gebied. Zo is het mogelijk om voorspellend onderzoek te laten uitvoeren bij kinderen en erfelijke hartziekten vroegtijdig te kunnen behandelen en genetisch te onderzoeken.

Tijdig opsporen van erfelijke hartziekten heeft veel voordelen. Zo kan er vaak al in een vroeg stadium worden vastgesteld of een familielid van een hartpatiënt ook verschijnselen heeft van een bepaalde hartziekte. Als er een erfelijke hartafwijking is vastgesteld en er een verandering in het DNA wordt gevonden die deze waarschijnlijk veroorzaakt, hebben naaste familieleden (ouders, kinderen en broers en/of zussen) namelijk 50 procent kans deze erfelijke aanleg ook bij zich te dragen.  Zij kunnen er dan voor kiezen om op een Polikliniek Cardiogenetica eveneens een DNA-onderzoek te laten doen, om na te gaan of zij de erfelijke aanleg ook hebben. Blijken zij vervolgens ook drager te zijn van dezelfde erfelijke aanleg, dan kan regelmatige controle door de cardioloog zorgen voor een flinke gezondheidswinst.

Als u weet of vermoedt dat bij uzelf of in uw familie sprake is van een erfelijke hartziekte, kunt u dit met uw huisarts of cardioloog bespreken. Die kan u vervolgens verwijzen naar een Polikliniek Cardiogenetica van een van de academische ziekenhuizen. Ik denk dat het goed is als mensen zich tijdig bewust worden van een bepaald risico, en het is fijn dat de mogelijkheid bestaat om dit te laten onderzoeken. Bewustwording is de eerste stap, bewustzijn is de vervolgstap.

Column door: Marly van Overveld

 Als je chronisch ziek wordt, krijg je te maken met allerlei verschillende partijen. Allereerst natuurlijk de bedrijfsarts. Het duurde een tijd voordat we ons daar moesten melden, want revalideren stond voorop. Ook kwamen de eerste brieven van het UWV binnen, maar het meest hadden we contact met het re-integratiebureau.

----

Windmolens. Als je de overheid mag geloven dé oplossing voor onze energiebehoefte. Milieuvriendelijk nog ook. Niets is minder waar. Windmolens veroorzaken een laagfrequent geluid, dat onhoorbaar is, maar wel schade veroorzaakt aan hart en bloedvaten. Lees het maar na in dit HartbrugMagazine. Daarover hoor je de voorstanders van die molens niet. Ik maak me daarover ernstige zorgen. We begeven ons op een hellend vlak door zoveel windmolens neer te planten op elke postzegel grond die nog vrij is.

Er is meer dat me de afgelopen weken zorgen baarde. Zo las ik dat de tabaksindustrie allerlei contacten met ministeries onderhoudt, waar niemand iets van af wist. En dat terwijl ministeries verplicht zijn dergelijke contacten openbaar te maken. Op de website TabakNee schreef de Onderzoeksredactie Tabak het volgende: ‘Opvallend is dat juist wanneer de contacten met de tabaksindustrie over gevoelige onderwerpen gaan, de overheid het minst transparant is’. Bijvoorbeeld wanneer het gaat om accijnsverhoging van sigaretten. Want dat is de beste manier om het roken te ontmoedigen. En wat blijkt? Na geheime contacten tussen het ministerie van Economische Zaken en de tabaksindustrie worden die accijnzen juist niet verhoogd.

Het kan nog erger, bewijst de farmaceutische industrie, daarin bijgestaan door ons ministerie van Volksgezondheid. Lees het artikel over Dick Bijl er maar eens op na, elders in dit magazine. Het Geneesmiddelenbulletin, waarvan hij hoofdredacteur was, wordt steeds meer gemuilkorfd door overheid en industrie. Een industrie die er niet voor schroomt om een batterij dure advocaten in te schakelen om kritische mensen en organisaties monddood te maken. Deze kwalijke ontwikkeling maakt het ook voor ons steeds moeilijker. We moeten elk woord afwegen en steeds zorgvuldiger formuleren. Voor je het weet hijgt de halve zuidas van Amsterdam in je nek; bij wijzen van spreken.

Maar geen nood, wij blijven staan voor de waarheid, wat de farmaceutische industrie daar ook van vindt! Help ons de waarheid te blijven vertellen. Want zonder u zijn we nergens!

Column door: Jan van Overveld

Vrouwen hebben borsten, althans de meeste vrouwen. Daar kunnen we verder ook niet zoveel aan doen, ze zijn nu eenmaal ooit aan ons lijf gegroeid. En toch worden we er soms wél  op afgerekend. Bijvoorbeeld doordat een vreselijke ziekte als borstkanker ons te grazen kan nemen. Doordat er mannen bestaan die zo geobsedeerd zijn door deze lichaamsdelen dat ze menen het recht te hebben om eraan te zitten – met ernstige gevolgen als aanranding en verkrachting tot gevolg. En nu ook al doordat je minder kans hebt om tijdens een hartaanval gereanimeerd te worden als je in het bezit bent van een paar borsten. Hoe oneerlijk is dat?

----

Hoezo is het leven een makkie? En al die nare dingen die we meemaken dan?

Of zou ik die zelf niet ervaren, soms?

Nou beste lezers, wees gerust, niets menselijks is mij vreemd.

Natuurlijk moet deze uitspraak genuanceerd worden.

Toch gebruik ik deze, enigszins provocerende, licht ironisch bedoelde uitspraak regelmatig, omdat er een grote kern van waarheid in zit.

Strikt genomen is het leven zelf niet gemakkelijk, net zo min als dat het moeilijk is. Het leven is het leven.

Het gaat om de manier waarop wij het leven ervaren.

Ik ga er maar even vanuit dat ieder van ons uiteindelijk streeft naar een leven met innerlijke rust en vrede. Vrede hebben met al wat is.

Als je je handelingen verricht met dit streven in het achterhoofd, kom je vanzelf steeds weer een stapje dichter bij de uitspraak ‘het leven is een makkie’.

Ik geef hier niet het advies om er een doel van te maken, om hard te werken totdat het eindelijk zo ver is.

Nee, dan zou ik liever adviseren om te genieten van de momenten dat je moeiteloos kunt leven, de momenten die niet worden verstoord door frustraties, omdat het niet gaat zoals je wil, die natuurlijk ook nog eens veroorzaakt worden ‘doordat anderen niet meewerken’. Streven naar die momenten die niet worden verstoord door onze oordelen over onszelf en anderen.

Zelfs in het woord ‘streven’ zit echter een gevaar. Zodra we teveel gaan streven, gaan we weer achter een doel aan, dat in de toekomst ligt en ons afhoudt van moeiteloos leven.

Misschien moet ik het zelfs niet hebben over moeiteloos leven, maar dit vervangen door zo moeiteloos mogelijk leven.

Het leven zal namelijk voor ieder van ons zijn specifieke uitdagingen brengen. Uitdagingen die ons soms volledig van ons stuk brengen, waardoor er totaal geen sprake kan zijn van moeiteloos leven op dat moment. Toch kan de herinnering aan de wens om moeiteloos te leven, de situatie in een acceptabeler licht zetten.

De gedachte: ‘het is zoals het is’, helpt mij steeds weer om de dingen vanuit een ander perspectief te zien. Een andere, veel door mij gebezigde gedachte  is: ‘Niet mijn wil, maar Uw wil geschiede’.

Dit is echter geen vrijbrief om alles maar te laten gebeuren. Soms moet er gewoon actie ondernomen worden. Als iemand in het water valt of slachtoffer is van zinloos geweld of iets dergelijks, dan kom je niet weg met ‘het is zoals het is’ of  ‘niet mijn wil, maar Uw wil geschiedde’. Dit werkt dan pas als je gedaan hebt wat je kon.

Denk hierbij aan het ‘Gebed om kalmte’ van Reinhold Niebuhr, waaraan ik eerder een column gewijd heb. Dit gaat als volgt: ‘Lieve God, schenk mij de Kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen, de Moed om te veranderen wat ik kan veranderen en de Wijsheid om het onderscheid tussen die twee te maken’. Dit gebed geeft aan dat het grootste deel van het leven het best geaccepteerd kan worden, zoals het is (zeg maar moeiteloos leven), maar dat er ook situaties zijn die we niet zomaar kunnen laten gebeuren en waar vaak moed voor nodig is.

Grote voorbeelden hiervan zijn voor mij Mahatma Gandhi, dominee Martin Luther King, Thich Nhat Hanh en de Dalai Lama. Geen van hen had een moeiteloos leven en zij moesten strijden om de vrede in het hart te kunnen voelen. Hun strijd kwam nadat de Wijsheid het onderscheid had gemaakt tussen accepteren en verandering brengen.

Ik wens u veel moeiteloosheid, vrede, vrijheid en wijsheid toe!

Column door: Jan Chin

 

Wist u dit: een slecht gebit kan desastreus zijn voor de gezondheid van je hart en vaten. Tandplak kan voor lelijke ontstekingen zorgen. Niet alleen in je mond, maar vooral in de slagaders. Dat leidt tot aderverkalking, vernauwingen, en in het ergste geval een hartaanval. Zo hangt alles met alles samen in ons lichaam. Heel goed dus dat tandarts Heleen Janssen, van wie u hiernaast een interview leest, mensen met tandproblemen soms doorverwijst naar de huisarts. Er kan immers meer aan de hand zijn. Zoals diabetes of hoge bloeddruk.

Alles hangt met alles samen. Steeds meer mensen zijn zich er van bewust dat alleen het bestrijden van één symptoom niet veel helpt. Ja, op de korte termijn, en dat is ook nodig om het lijden te temperen. Maar een symptoom kan een signaal zijn voor een groter probleem. Elke vorm van ziekte maakt deel uit van een soort netwerk. Een symptoom staat nooit op zichzelf, zoals diabetes ook samenhangt met vaatproblemen.

We gaan naar de dokter omdat we een probleem hebben. De dokter geeft ons een pilletje, en dan lijkt het probleem opgelost, of althans beheersbaar.

Ook op een ander vlak kan ziekte ons tot nadenken stemmen. Ik werd onlangs getroffen door het griepvirus. Noodgedwongen nam ik rust. Veel liggen, weinig om handen. Ik kon niks doen.

Ik sliep veel, maar had ook alle tijd om naar het plafond te staren. Al snel werd dat een soort projectiescherm van talloze herinneringen, die in me naar boven kwamen. En opeens kon ik veel van die oude beelden vanuit een heel ander perspectief zien. Van een nieuw label voorzien, als het ware. In mij deed zich dan ook menig ,,aha-Erlebnis’’ voor. Zo had ik het nog niet eerder bekeken, dus.

Dat heb ik als bevrijdend ervaren. Ik kon mezelf met terugwerkende kracht in een zonniger perspectief zien. Blij trouwens dat we hier wonen, en niet in Amerika. In de VS werken zieke mensen gewoon door. Ze moeten wel. De farmaceutische industrie verdient er goud geld aan pijnkillers voor de zieke werknemers. Zo erg dat mensen eraan verslaafd raken. Dan ben ik toch blij dat wij in Nederland leven!

Column door: Henri Haenen

\

Onlangs zag ik een filmpje van VPRO Tegenlicht voorbijkomen waarin arts Emma Bruns haar ongezouten mening geeft over de huidige gezondheidszorg en de macht van de zorgverzekeraars en de farmaceutische industrie. Zij geeft hierin aan dat het soms voelt alsof we als samenleving heel ver weg zijn geraakt van datgene waar de zorg ooit voor bedoeld was. Daar waar gezondheid centraal zou moeten staan in ons leven, draaien we vandaag de dag op een verdienmodel van ziekte.

Volgens Bruns hebben zorgverzekeraars, de farmaceutische industrie en zelfs ziekenhuizen baat bij zoveel mogelijk patiënten. Hoe meer zieke mensen, hoe meer geld. Hoe krom dit ook is, toch klopt het. De gezondheidszorg zou erop gericht moeten zijn om zoveel mogelijk mensen te genezen, maar in de praktijk ligt dit iets complexer. Een voorbeeld is het verrichten van onderzoek. Vaak wordt er meer onderzoek gedaan naar medicijnen dan naar de positieve effecten van bijvoorbeeld een andere leefstijl. Eigenlijk is dit toch de omgekeerde wereld? Voorkomen is beter dan genezen, lijkt mij. Maar met het op de markt brengen van nieuwe medicijnen is nu eenmaal veel geld gemoeid. ‘Precies dit consumentisme is diepgeworteld geraakt in onze zorg’, zegt Bruns hierover.

Ziekte lijkt zo inderdaad een verdienmodel geworden. ‘En dat systeem is ziek. Het verkeert in zodanig kritieke toestand dat we maar blijven reanimeren, zonder op zoek te gaan naar de onderliggende oorzaak.’ Deze uitspraak van Bruns is niet alleen een mooie beeldspraak, maar ook zeer treffend. Ik ben bang dat ze gelijk heeft. En zolang deze situatie zo is, hebben de zorgverzekeraars en de farmaceutische industrie het voor het zeggen. De artsen en zorgverleners blijven slechts marionetten in dit spel.

Volgens Bruns moet de overheid het voortouw nemen in het veranderen van dit systeem. Ik hoop oprecht dat de overheid dit doet, zodat er eindelijk iets verandert.

Column door: Marly van Overveld

Welkom in de eerste uitgave van HartbrugReizen in het nieuwe jaar. Hopelijk heeft u een goede start van het jaar gehad. Ik weet niet of u aan goede voornemens doet, maar zelf geloof ik niet zo in de ‘cliché’-voornemens. Goede voornemens zouden niet af moeten hangen van een nieuw jaar. Als je vindt dat er iets moet veranderen, is het goed om dit concreet in de praktijk te brengen en het niet te lang uit te stellen.

Een goed voornemen waar ik wel in geloof? Genieten! Dit is een belangrijk onderdeel van onze reizen. Altijd weer zie ik onze reizigers zichtbaar genieten. Van leuk gezelschap, een mooie excursie, het zonnetje, lekker eten, een mooi uitzicht, een terrasje; noem het maar op. Het doet me altijd goed om dat te zien. Soms zijn mensen na heel wat jaren eindelijk weer een keertje lekker op vakantie. Dat is vaak een grote stap om voor het eerst mee te gaan; bijvoorbeeld voor mensen die hun partner plotseling hebben verloren, of te kampen hebben (gehad) met gezondheidsproblemen. Gelukkig verdwijnt deze twijfel in de loop van de eerste dag meestal al. Vaak zeggen ze dan tegen me: ‘Ik zou willen dat ik deze stap eerder had genomen!’. Altijd fijn als het zo goed bevalt en zo’n reis voor herhaling vatbaar is.

Pluk de dag, carpe diem! Wilt u het nieuwe jaar goed beginnen door het boeken van een mooie reis? Blader dan snel verder! Zin in een korte reis naar de Elzas, Oost-Beieren of Dresden? Of toch liever een langere reis naar Polen, Italië, Zuid-Beieren of Schotland? Er is genoeg keuze! In dit tijdschrift leest u meer over onder meer deze reizen.

Ik hoop u snel (weer) te ontmoeten tijdens een van de reizen. Ik heb er in ieder geval weer heel veel zin in, ik hoop u ook!

Column door: Marly van Overveld

We slapen tegenwoordig met zijn drietjes op de kamer. Onze zoon is geboren! Sindsdien gaat mijn man naar bed met oordopjes en een slaapmasker, in de hoop zo voldoende slaap te krijgen.

Vrienden en familie vragen nieuwsgierig hoe het met zijn nachtrust gaat. ‘Ik doe een ooglapje op zodat ik niet wakker word door het licht dat aangaat tijdens het verschonen en de oordopjes halen de scherpe randjes af van zijn gehuil’, vertelt hij over de nachtelijke huilbuitjes van zoonlief.

----