Ons magazine is verjongd!

Geschreven door

Het is je ongetwijfeld opgevallen: je vertrouwde magazine van Hartpatiënten Nederland ziet er opeens anders uit. De opmaak is anders, en het formaat van het blad is iets groter dan je gewend was. Dat vraagt om een toelichting. En daarvoor schoven we aan bij degene die gaat over de opmaak van het blad: Yvonne.

De 33-jarige Yvonne is al jaren verantwoordelijk voor de vormgeving van zowel het HartbrugMagazine als HartbrugReizen. Ze geniet van haar werk, vertelt ze. ‘Ik vind het heel leuk om te doen. Mijn werk als vormgeefster is mijn passie en mijn ding. De lezer heeft al kunnen merken dat ik in de vorige uitgaves al een aantal veranderingen heb aangebracht in de opmaak. Daardoor oogt het blad wat losser en minder strak en leest het makkelijker. Het regende complimenten! Bijvoorbeeld van mensen die met ons op vakantie gingen en in de bus de loftrompet staken over het blad. Echt leuk! Daar doe je het allemaal voor. Nu zet ik de aanpassingen in de opmaak en vormgeving door, zodat het blad nog leuker wordt om te lezen.’

‘Ik wilde dat het blad speelser overkomt, minder rigide en streng, zoals vroeger. Toen vielen alle teksten bijvoorbeeld binnen strakke lijnen, terwijl ik nu vaker de kaders doorbreek en de opmaak creatiever is. Ik stelde mezelf als opdracht het blad er sprankelender uit te laten zien. Ik hoop dat het gelukt is en dat de nieuwe ‘look’ mensen aanspreekt en blij stemt!’

Yvonne heeft het blad omgevormd tot een meer glossy ogend magazine, dat niet onderdoet voor andere leuke tijdschriften die populair zijn bij lezers. ‘Wat je tot nu toe zag, was dat veel tekst eigenlijk opgepropt zat in de pagina’s. Omdat het nieuwe formaat iets groter is dan het oude, is er meer ruimte, ademt het blad beter. Alles is in een nieuw jasje gestoken, en ook de indeling is anders. Maar de verandering raakt eigenlijk alleen de vormgeving. De inhoud blijft hetzelfde en is dus een vertrouwd baken voor de lezer. Alleen is het nu nog aantrekkelijker om de verhalen te lezen, hoop ik.’

Aanleiding om over te gaan naar een ander format was eigenlijk een centenkwestie. ‘We moesten bezuinigen op de kosten van de drukker. Maar we wilden niet aan kwaliteit inleveren en gingen brainstormen over hoe we én kosten kunnen besparen, én een nog leuker blad kunnen maken. Ik denk dat dit gelukt is. Het nieuwe blad is wat groter en robuuster als het oude magazine. Het is om precies te zijn één centimeter breder en twee centimeter hoger. Ook gebruiken we nu een andere papiersoort. Met de nieuwe opzet hebben we veel gewonnen: de indeling verandert, er is meer ruimte, het resultaat is mooier en het blad oogt professioneler. Maar nogmaals: alle rubrieken zijn en blijven hetzelfde. Daaraan verandert niets. Alles wordt alleen in een nieuw jasje gestoken.’

‘Het is wel even wennen, wellicht’, erkent Yvonne. ‘Het is immers weer iets nieuws. Maar met name financieel moeten we de tering naar de nering zetten. De tijd dat de bomen tot in de hemel groeiden, ligt al lang achter ons. Het aantal donateurs loopt terug, terwijl de kosten steeds verder de pan uit rijzen. Zoiets houd je niet onbeperkt vol. We streven ernaar om meer donateurs en dus ook meer donaties te krijgen. Maar daar kunnen we niet op blijven wachten. We moeten nu iets doen, en dat heeft uiteindelijk geresulteerd in de nieuwe vormgeving. Nogmaals: goedkoper én leuker. Bovendien heeft het blad nu een hogere attentiewaarde. Het valt eerder in het oog, anders gezegd. Het leest gemakkelijker en zo krijg je als lezer waar voor je geld.’

Een van de andere veranderingen is, dat bij alle donateurs nu zowel het HartbrugMagazine als HartbrugReizen op de vloermat of in de brievenbus valt. Tot nu toe waren het twee aparte bladen en dat betekende voor Hartpatiënten Nederland extra kosten voor zowel het drukwerk als de verzending. ‘Geld dat we liever gebruiken voor ons werk voor de patiënt’, weet Yvonne. ‘HartbrugReizen wordt voortaan meegehecht in HartbrugMagazine. Je kunt dat katern eruit halen. Deze zit namelijk met slechts één nietje vast. Als je het eruit haalt, kun je het apart bewaren of aan iemand anders geven.’

Dat laatste is best wel een goed idee. ‘Niet iedereen kreeg tot nu toe HartbrugReizen in huis’, legt Yvonne uit. ‘Misschien dat deze mensen nu denken: wat heb ik aan dat katern? Maar dan zou je het uit het blad kunnen halen en aan iemand anders geven die wel interesse in onze reizen heeft. Een van je kinderen, of je buren, een vriend, noem maar op.’

‘Bovendien staan in HartbrugReizen erg leuke en lezenswaardige verhalen over soms verre oorden, maar ook tips voor mensen die niet naar het buitenland gaan. En dat is aardig meegenomen, toch?’

Yvonne wenst mensen veel leesplezier toe, maar eerst wil ze dit nog even zeggen: ‘Wil je jouw mening geven over de nieuwe vormgeving, de nieuwe ‘outfit’ van ons blad, bel  dan gerust tijdens kantooruren (085 081 1000) of mail naar yvonne@hartpatienten.nl. Ik hoor het graag!’

voor meer artikelen over o.a HartbrugReizen klik hier

Overwinterreis HartbrugReizen

Geschreven door

Che Chow en Carla Li zijn meegegaan met onze overwinterreis in Spanje, afgelopen januari. Bij terugkomst heeft hij zijn ervaringen met ons gedeeld. Dit mooie sfeerverhaal delen wij supergraag met jullie!

Tot tweemaal toe kreeg ik angina pectoris in het buitenland, waardoor we halsoverkop naar Nederland terug zijn gegaan voor een noodzakelijke behandeling. Mijn echtgenote voelde daarna niet meer de behoefte om naar het buitenland te gaan. Angst dat het weer kon gebeuren. Vakantie was de laatste jaren, mede om familiaire omstandigheden, een zeldzaamheid. Toen ik in het voorjaar van 2018 in de HartbrugReizen las dat men een overwinteringsreis organiseerde begin 2019 naar Spanje, rustig aan met de bus naar het zuiden en (medische) begeleiding van Hartpatiënten Nederland aanwezig, stelde ik voor dat eens te doen. We informeerden naar de (on)mogelijkheden en we kregen prompt antwoord op de door ons gestelde vragen. De correctheid waarmee men ons behandelde en de duidelijke antwoorden op de vragen waren voor ons reden om voor de reis in te schrijven.
Op 11 januari vertrokken we met 40 passagiers per bus naar het zonnige Spanje. Via de mistige Ardennen en een besneeuwd Noord-Frankrijk kwamen we in ons eerste hotel in Dijon aan. Een dag later waren we eerder in het zonnige Béziers, waar we ons nog een dik uur konden vermaken, alvorens naar het hotel te gaan. De dag daarop Spanje in, deels langs de kust. Na een verkwikkende nachtrust in Valencia bereikten we Torremolinos, waar we 14 nachten verbleven in hotel Sol Don Pablo. Een mooi hotel, dicht bij zee gelegen, keurige kamers, avond vermaak, een bar, recreatieruimten, zwembad en ontbijt en avondeten middels buffetvorm. Na een dagje vrij om op adem te komen, kon men op facultatieve basis deelnemen aan allerlei excursies. Niets moest, alles mocht, we hebben vakantie, werd er gezegd.

Het is teveel om alles wat we dagelijks mee maakten te beschrijven. Daar is het blad van de Hartbrug te klein voor. Maar neem van ons aan dat we enorm hebben genoten. In Sevilla zagen we de Plaza d’Espana, een plein waar gebouwen zijn opgetrokken ten behoeve van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929. De Catedral de Santa Marie de la Sede is de grootste Gotische kathedraal van Europa en men zegt dat Columbus daar begraven is. Bij het openen van de tombe vond men wat botten, waarvan wetenschappelijk vastgesteld zou zijn dat het inderdaad Columbus is. Onze gids vertelde wel dat de botten ongeveer 1,5 ons wogen. Waar de rest van Columbus is, zal wel een raadsel blijven.

We bezochten de witte bergdorpjes Mijas en Ronda en keken onze ogen uit in de haven van Marbella naar de rijkdom op het land en die op het water ligt. Schepen waar wij alleen maar van kunnen dromen. Ook Córdoba stond op het programma. In het deel van Spanje waar wij waren – Andalusië – hebben enkele eeuwen lang de Moren gewoond en hun invloed is nog overal merkbaar. Dat zie je terug als men de Mezquita bezoekt. Een moskee met daar midden in een kathedraal. Diverse overheersers en koningen hebben hun invloed gebruikt bij de bouw, zodat er ook verschillende bouwstijlen te zien zijn. Spontaan regelden de chauffeur Yvon samen met Marly en Tiny een avond in Málaga voor een flamenco concert. Eerder waren we al voor een bezoek in Málaga geweest.

Hoogtepunt van de reis was het bezoek aan Granada waar het Alhambra ligt. Op de berghellingen van Granada ligt het paleis en fort dat door de Moren en later het katholieke koningspaar, dat Granada heroverde op de Moren, werd gebouwd. De verfijnde kunst en diverse bouwstromen trekken veel bezoekers aan. De Unesco heeft het Alhambra op de werelderfgoed lijst gezet met mede als voorwaarde dat er maar een bepaald aantal bezoekers per dag mag worden toegelaten. Voor ons waren de kaartjes keurig van tevoren geregeld. Verrassend was ons bezoek aan Gibraltar. Door de Brits-Spaanse verhoudingen kom je daar niet zomaar de grens over. Het is gewoon leuk daar eens te zijn geweest. Na de grenscontrole rijdt men over het vliegveld Gibraltar in. Als er een vliegtuig landt of opstijgt gaan de stoplichten voor het autoverkeer op rood en wacht je tot de lichten groen zijn. Waar vindt men zoiets? Yvon en Marly hadden keurig taxi’s geregeld. zodat we over de wel hele smalle bergwegen een mooie rondrit over de rots meemaakten en uiteraard onderweg de apen zagen. De ‘wilde’ apen zijn officieel makaken (Macaca Sylvanus) en worden hier Berber aapjes genoemd. Ze zouden zijn meegenomen door de Moren of zelf vanuit Noord-Afrika de Straat van Gibraltar zijn overgestoken.

En helaas moet dan op een zeker moment de thuisreis worden aanvaard. Gelukkig middels een andere route. Eerst sliepen we in Madrid en ook hier brachten we twee uurtjes door in het centrum alvorens naar het hotel te gaan. Via Biarritz en Orléans bereikten we uiteindelijk Nederland weer. Het was voor ons een zeer geslaagde reis. De hele organisatie was tijdens de reis van drie weken in handen van Tiny, Marly en Yvon. Drie dames die ons van A tot Z goed verzorgd/gereden hebben, zich af en toe zorgen om je maakten als je de indruk wekte moe of niet in orde te zijn, altijd opgewekt iedereen te woord stonden, bij elk uitstapje trouw het AED-apparaat meesjouwden en in de bus voor koffie, thee, soep en verfrissing zorgden. Uiteraard werd er onderweg regelmatig gestopt voor een hapje, drankje en sanitaire stop. We hebben spijt dat we niet eerder op het idee zijn gekomen op stap te gaan met HartbrugReizen. Zowel voor mijn echtgenote als mijzelf was het een heerlijke rustige vakantie omdat je wist dat je altijd op genoemd drietal kon terugvallen. Onze volgende reis is inmiddels al geboekt.

voor meer artikelen over o.a HartbrugReizen klik hier

Met gerust hart op reis

Geschreven door

Geen zin om in je eentje op reis te gaan? Of bang om ziek te worden in het buitenland? Gewoon gaan! VRIJ stapte in de bus voor een ontspannen weekje in Duitsland, mét medische begeleiding. Aan boord lieve, leuke mensen en… twee heuse engelen.

En dan zijn er ’s middags, midden in Duitsland, echte Limburgse vlaaien. Op een parkeerplaats langs de snelweg vlakbij Hannover is het even dringen geblazen rond een picknicktafel. Wordt het kersen-, appelkruimel- of rijstevlaai? Met volle mond genieten we van een stukje keuzestress op vakantie, terwijl even verderop het verkeer voortraast. Wij zijn met z’n veertigen rustig met de bus op weg naar Berlijn.

Geen stress, niks moet…

Dat is het motto van de komende dagen, ontdekken we al snel. Het is, net als de vlaaipauze, de specialiteit van het Limburgse HartbrugReizen. Het reisbureau dat zich heeft toegelegd op reizen naar het buitenland onder medische begeleiding, is nauw verbonden met Hartpatiënten Nederland in Roermond. Dat is een onafhankelijke stichting die al 48 jaar voor hartpatiënten opkomt.

Dus er zitten alleen maar zieke mensen in de bus?

Welnee! Neem Piet van der Ploeg uit Sassenheim. Het is nog vroeg wanneer de kwieke 89-jarige door zijn dochter wordt uitgezwaaid bij de opstapplaats in Breukelen. „Groeten aan Jeanne!” roept ze hem na. „Dat is mijn reisvriendin”, legt hij uit terwijl hij zich op de voorste bank installeert. „Ze stapt in op de

volgende stopplaats.” 

Van der Ploeg strijkt z’n witgrijze kuif glad, hij verheugt zich zichtbaar op de ontmoeting met haar. Het wordt al de vijfde keer dat ze samen reizen met HartbrugReizen nadat ze elkaar op een vakantietrip naar Italië ontmoetten. Het klikte meteen. Hij vertelt: „Zes jaar geleden overleed mijn vrouw. Dan weet je echt even niet waar je het zoeken moet, hoor. Als je zo lang bij elkaar bent… Maar ja, je moet door, hè. Dat zeiden mijn kinderen ook. Ze spoorden me aan om er toch vooral op uit te blijven trekken. Anders verpieter je. Ik heb dertig jaar in het buitenland gewerkt. In Kenia en Tanzania verzorgde ik de boekhouding voor een Britse organisatie.”

Glimmend: „Een prachtige tijd… Prins Bernhard kwam eens op bezoek. Met hem heb ik toen in z’n Dakota een rondje boven het bedrijf gevlogen! Ik heb er vrienden gemaakt die ik nog steeds af en toe opzoek. Maar nu naar Berlijn!”

Het weerzien met Jeanne Poppelaars uit Mijnsheerenland is hartelijk. „Daar gaan we weer!” zegt de tachtigjarige die je zeker tien jaar jonger schat. Dat komt mede door het leuke hoedje dat ze op heeft. En door haar ogen die continu op vrolijk staan. Terwijl chauffeur Jan Kessels de bus de Autobahn op stuurt, zegt ze: „Net als Piet ben ik er alleen voor komen te staan. En ik wil nog zoveel. In je uppie reizen is minder dan half zo leuk en daarom zijn we hier ’stamgasten’. Dit is mijn achtste trip met ze. Waarom? Omdat ze je goed in de gaten houden en je toch vrij laten.”

Intussen lopen reisleidster Marly van Overveld (30) en verpleegkundige Tiny Claessens (70) door het gangpad de bus door. Vele passagiers kennen zij door en door van vorige reizen. „Hé, wat leuk dat je er weer bij bent! Hoe is het nou met de hond?”

Ook serieuze zaken komen aan bod. Even lijkt de bus – we naderen inmiddels ons hotel aan een meer ten zuiden van Berlijn – wel een wachtkamer bij de dokter. Met ieder van de veertig reizigers maken de dames een uitgebreid praatje. Tiny Claessens die al vijf jaar als vrijwilliger met HartbrugReizen meereist, neemt de medische vragenlijst door die iedereen van tevoren heeft ingevuld. Ziektes, pijntjes, medicijnen, rollators… De passagiers vertellen honderduit, alles wordt nauwgezet opgetekend.

„Want je weet maar nooit”, zegt Geertje Kok uit Volendam. Ze zit naast haar partner Evert Smit (77) in een boot die door een gondelier op z’n Venetiaans over de waterwegen wordt geduwd van het prachtige Spreewald, ten zuidoosten van Berlijn. Het is de tweede dag van de reis. Chauffeur Jan Kessels heeft ons naar Lübbenau gereden waar we de bus voor twee gondels hebben verruild.

Terwijl we fluisterstil door het historische ’Giethoorn van Duitsland’ varen, vertelt Geertje Kok dat ze op haar 54e, negentien jaar geleden, een hartoperatie moest ondergaan. De kordate Volendamse („Iedereen ken ik daar, ja, die ook”): „Ik was er helemaal niet op voorbereid. De ingreep ging goed, maar je wordt nooit meer dezelfde. Medicijnen en afhankelijkheid van anderen, je leven staat op z’n kop. Op zo’n reis als deze voel ik me veilig. Als er wat gebeurt, is er altijd hulp.” Evert Smit knikt en bestelt eenmaal terug aan wal een biertje in de najaarszon.

Gebeurt er dan weleens iets ernstigs tijdens een reis?

Vrijwilligster Tiny Claessens: „Het is wel voorgekomen dat iemand zich niet goed voelt en in een ziekenhuis wordt opgenomen. Dan blijven we erbij en regelen alles. Maar in de praktijk valt het reuze mee. Onze reizen zijn ook zeker niet alleen bedoeld voor zieken. Iedereen die wat extra ondersteuning wil, is welkom. Mijn werk bestaat voornamelijk uit kleinere dingen zoals helpen met een verband aanleggen of kousen aantrekken. En verder veel luisteren. Iedereen die meereist, heeft mijn telefoon- en kamernummer. Belt u maar!”

’Mede-engel’ Marly van Overveld weet als HartbrugReizen-medewerkster wat het geheim van een geslaagde trip is. In elk reisgezelschap ontpopt de doortastende Limburgse zich dan ook al snel als de ideale schoondochter. Er ontgaat haar niets. Altijd en overal loopt zij bovendien met een AED, om als het nodig is meteen hartreanimatie te kunnen verlenen. „Persoonlijke aandacht vind ik heel belangrijk”, zegt ze. „Op gewone busreizen gaat het er vaak een stuk zakelijker aan toe. Wij creëren een familiesfeer.

Verder een rustig programma met veel stops onderweg, niet voor dag en dauw op pad en de nodige vrije tijd.” De volgende dag lopen we in Berlijn bij het Holocaustmonument Piet van der Ploeg en zijn reisvriendin Jeanne Poppelaars tegen het lijf. Ze zijn onder de indruk van de gewijde plek waar kinderen tussen de grote grijze zuilen verstoppertje spelen. „De stad is prachtig”, vindt hij. „Fijn dat we dit mogen meemaken. We hebben onze volgende reis al geboekt, in het voorjaar naar Italië. Daar hebben we elkaar vijf jaar geleden ook ontmoet.” Jeanne Poppelaars lacht: „Maar eerst ga ik nog skiën hoor, ik voel me nog lang geen tachtig!”

Met dank aan VRIJ, Frans Raven

Zo kom je er

Wij reisden met HartbrugReizen vanaf diverse stopplaatsen in Nederland met de bus naar Berlijn en omgeving, een reis van zo’n zes uur. Verblijf in het comfortabele Seehotel Zeuthen in Zeuthen, ten zuiden van Berlijn. Van daaruit werden excursies gemaakt naar natuurgebied Spreewald, Berlijn en Potsdam.

Hulp

Een aantal reisorganisaties in ons land heeft zich toegelegd op reizen onder (medische) begeleiding. Zorgvakantiewijzer.nl biedt een overzicht. HartbrugReizen biedt sinds 1987 reizen naar het buitenland per bus aan voor mensen die graag willen dat er permanent hulp op de achtergrond meereist.

voor meer artikelen over o.a HartbrugReizen klik hier

Reanimatie-app I SAVE LIVES

Geschreven door

Op de koffie bij Sam en David, de mannen achter I Save Lives. Sam Steltman heeft I Save Lives in 2017 bedacht: ‘Ik maakte van dichtbij mee hoe een kennis het leven van zijn vrouw redde. Het was heel heftig allemaal en die avond in bed voelde ik me best wel schuldig en realiseerde ik me dat ik haar leven nooit had kunnen redden. Ook bijna niemand van mijn vrienden is in staat om te handelen wanneer zoiets gebeurt. De meeste mensen willen best wel iets leren, maar toch komt het er vaak niet van. Toen kwam ik op het idee een game te maken waarmee je op een leuke manier kunt leren reanimeren.’

David Hup heeft een soortgelijk moment meegemaakt tijdens een vliegreis vanuit Roemenië op weg naar Nederland. ‘Tijdens de vlucht wordt iemand onwel. Ik zak van schaamte diep in mijn stoel als ik besef dat het toch wel heel ernstig is dat niemand van de stewardessen of de 200 passagiers weet hoe te reanimeren. Dan ga ik, net als Sam, rondvragen bij mijn vrienden, maar iedereen had wel een excuus. ‘Zo’n cursus is duur. Ik vind het toch wel een beetje eng. Eigenlijk moet het, maar ik heb het nog niet gedaan.’ Wanneer je beseft dat er iemand moet worden gereanimeerd, dan is het eigenlijk al te laat. Dat moment moet je voor zijn. Daarom moet deze game er komen. Het is een bewustwordingsproces dat we aan anderen willen overbrengen.’

Wat is het verschil tussen de I Save Lives app en de huidige reanimatiecursussen?

‘Er zijn verschillende aanbieders die reanimatiecursussen verzorgen. Nadeel is dat je maar een paar mensen tegelijk kan trainen dus heb je heel wat opleiders nodig om een klas van 35 schoolkinderen op te leiden en daarbij is het heel lastig in te roosteren tussen de normale lessen door. En bij een reanimatiecursus die 3 uur duurt, kun je misschien maar een kwartiertje echt oefenen op de pop.‘

Het kan veel efficiënter

‘Met de game is het veel makkelijker, heb je minder begeleiders nodig en kan je veel meer mensen tegelijkertijd laten oefenen. Door heel vaak kort te oefenen met de game in plaats van eens in de 2 jaar een cursus te volgen, brengen we een natuurlijke reactie teweeg wanneer daadwerkelijk moet worden gereanimeerd.’

Hoe werkt de I Save Lives app?

‘We willen het net zo leuk maken als een telefoonspelletje, zodat je het iedere keer weer opnieuw wil spelen om je score te verbeteren. De game kan je het beste vergelijken met een Playstation waarbij de pop als controller fungeert.  De I save Lives app geeft je een opdracht, bijvoorbeeld ‘Geef een borstcompressie’ maar ook advies wat je moet doen. Hoe beter jij het doet, hoe meer punten je krijgt en vervolgens kom je op een scorebord.’

Waarom starten jullie met middelbare scholen?

‘Wanneer jongeren al vroeg in hun leven in aanraking komen met reanimeren, hebben zij daar de rest van hun leven profijt van. Het gaat niet alleen om leren reanimeren, maar om zorgen voor elkaar. De digitale wereld is heel erg individualistisch. Daarmee wordt het menselijke aspect helemaal vergeten. We leren mensen niet alleen reanimeren, maar zo leren we mensen ook weer bewust te worden om te zorgen voor elkaar. Er voor een ander te zijn. Op te komen voor elkaar.’

Is de I Save Lives app alleen geschikt voor scholen?

‘De app is geschikt voor iedereen tussen de 11 en 99 jaar. We willen ernaartoe dat er overal in openbare ruimten, verenigingen, scholen, ziekenhuizen en in bedrijven een pop is en het zo gemakkelijk en leuk mogelijk maken om er mee te oefenen en je prestaties te verbeteren. Het is ook een stoere game. Een game waarmee je levens kan redden!’

Door mensen te vragen in actie te komen wil Hartpatiënten Nederland 8000 euro ophalen voor I Save Lives. Hoe vinden jullie dat?

‘Geld geven is mooi, maar in actie komen is natuurlijk supervet! Stel je eens voor dat je in actie komt door in je wijk een barbecue te organiseren. Daar sponsor je niet alleen de I Save Lives app mee, maar heb je ook de gelegenheid kennis te maken met de buren van een stukje verderop en een praatje te maken.  Het is zo mooi samen iets te kunnen doen en er met elkaar voor te zorgen dat iedereen leert reanimeren.’

voor meer artikelen over o.a aandoeningen klik hier

Danny en Roy halen met een barrelrace geld op voor hartpatiënten

Geschreven door

Op ons online donatieplatform (klik door via de button op onze homepage www.hartpatienten.nl) kunnen particulieren hun eigen sponsoractie beginnen om geld op te halen voor het goede doel. Gelukkig zijn er ook diverse mensen die Hartpatiënten Nederland op die manier een warm hart toedragen. Iedere editie lichten we een actie uit.

‘Wist je dat ik nog steeds geldbedragen binnenkrijg?’, zegt Niek Oostendorp enthousiast. Op 26 mei vorig jaar deed hij mee aan Limburgs Mooiste fietste, waarbij hij 75 kilometer fietste om geld in te zamelen voor Hartpatiënten Nederland. En hoewel hij zijn persoonlijk doel al lang behaald heeft, zijn er nog steeds af en toe mensen die hem (anoniem) steunen.

‘Dat geeft toch iedere keer weer een steuntje in de rug’, vertelt hij. De 39-jarige Niek werd in 2017 getroffen door een aorta dissectie, waar hij nog steeds van herstelt. ‘Natuurlijk ben ik vooral heel blij dat ik nog leef, maar het is soms wel moeilijk. Even een weekendje weggaan of voetballen met mijn zoontje van 3, kost me nu ontzettend veel inspanning. Gelukkig gaat het steeds wat beter, ik kan inmiddels zelfs weer op zoek naar een baan. Ook fiets is nog steeds iedere week. Maar dan wel gewoon een kort tochtje, zonder heuvels. Misschien zelfs ooit nog weleens een toertocht. Maar 75 kilometer? Dat nooit meer!’

Hij vertelt dat hij onderweg meerdere keren heeft overwogen om te stoppen, zo zwaar had hij het. ‘Maar in mijn achterhoofd had ik steeds een stemmetje dat zei: je doet dit niet alleen voor jezelf, maar ook voor andere hartpatiënten. Uiteindelijk ben ik met mijn laatste krachten over de finishlijn gefietst en daarna kon ik letterlijk geen stap meer verzetten. Op de terugweg naar huis moest ik zelfs nog stoppen om over te geven, ik was echt tot het gaatje gegaan. Het heeft twee weken geduurd voor ik weer een klein beetje hersteld was.’

Toch heeft hij geen seconde spijt gehad. ‘Behalve het feit dat ik met die prestatie inmiddels ruim 350 euro opgehaald heb, heb ik ook meer vertrouwen gekregen in mezelf en in mijn lichaam.’

Barrelrace

Of Roy Janssen (36) en Danny Schijns (40) net zo zullen moeten afzien voor hun sponsoractie? Dat betwijfelen de heren zelf. ‘We hebben er vooral heel veel zin in, het is een soort vriendenvakantie’. Als Team Zwelgje hebben de twee zich ingeschreven voor de MegaRun: een avontuurlijke barrelrace, waarbij ze vanaf 21 juni met een aftandse auto vijf dagen lang dwars door Europa zullen toeren. In totaal zo’n 2400 kilometer door Nederland, Duitsland, Tsjechië, Oostenrijk, Slovenië en Kroatie tot aan de finish bij het Balatonmeer in Hongarije.

Roy vertelt hoe het wilde idee ontstond. ‘Iemand vroeg een keer of zo’n barrelrace niet iets voor ons was. Danny is automonteur en zelf ben ik vrachtwagenchauffeur. We zijn dus allebei autofanaat en houden wel van een beetje gezelligheid. Maar we hebben ook allebei drie jonge kinderen, dan is zo’n avontuur best moeilijk plannen. Maar toen we over de MegaRun hoorden, dachten we: dit gaat ‘m worden.’

De barrelrace is geen snelheidscompetitie, wel zijn er prijzen voor opdrachten die onderweg gedaan moeten worden en voor wie de ‘mooiste’ auto heeft. De barrels mogen maximaal 750 euro hebben gekost en niet jonger zijn dan uit het jaar 2000, dus het is voor de teams een uitdaging om het oude brik zo goed mogelijk te ‘pimpen’.

‘Dat kost natuurlijk geld’, vertelt Roy. ‘Veel teams laten zich daarom sponsoren. Maar toen zei Danny: we kunnen ook mensen vragen of ze niet ons, maar een goed doel willen sponsoren! We kwamen uiteindelijk uit bij Stichting Semmy, voor kinderen met hersenstamkanker, en Hartpatiënten Nederland, omdat we bij beide stichtingen mensen kennen. De broer van Danny is zelf ook hartpatiënt. Zo doen we iets voor onszelf, maar ook voor een ander.’

Auto vol stickers

Het doel van de mannen is om minimaal 1000 euro op te halen. Alle kosten die ze maken, van de aanschaf van de auto en het materiaal tot brandstof en overnachtingen, betalen de mannen uit eigen zak. ‘We vinden het heel belangrijk dat iedere euro die gedoneerd wordt, bij de goede doelen terechtkomt’, zegt Roy. Inmiddels zijn we druk bezig om bedrijven te vragen of ze, in ruil voor een klein bedrag, een sticker op onze auto willen plakken. Zo hopen we uiteindelijk met een volgeplakte auto te kunnen vertrekken.’

Aan het startklaar maken van de auto wordt momenteel hard gewerkt. ‘We hebben in België voor 750 euro een diesel gevonden met een relatief lage kilometerstand, ik denk dat een gemiddeld gezin er blij mee zou zijn’, zegt Roy. ‘Danny kijkt de bak technisch na, en verder zijn we hem aan het pimpen met een zwaailicht en airbrushverf in felle kleuren. We willen natuurlijk wel een beetje opvallen.’

Ze kunnen niet wachten tot ze mogen vertrekken. ‘In al die mooie landen door de bergen en kleine dorpjes rijden, gekke opdrachten doen en ’s avonds gezellig een pilsje pakken: echt een droom die uitkomt. En dat we daarmee dan ook nog andere mensen kunnen helpen, is toch helemaal fantastisch?’

voor meer artikelen klik hier

Gaan de reguliere en complementaire geneeskunde eindelijk samenwerken?

Geschreven door

Onlangs werd bekend gemaakt dat de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) de traditionele Chinese geneeskunde erkent. In de elfde versie van een soort handboek, de International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD), die volgend jaar wordt gelanceerd, zal namelijk voor het eerst plaats zijn voor traditionele Chinese geneeskunde. Veel westerse artsen en onderzoekers zijn hier zeer bezorgd over. Volgens hen is er nauwelijks of geen bewijs voor de werkzaamheid en effectiviteit van deze geneeskunde.

Persoonlijk vind ik deze ontwikkeling zeker niet verkeerd. Integendeel zelfs. Het lijkt me juist goed als de westerse (reguliere) geneeskunde en de oosterse (complementaire) geneeskunde zouden samenwerken. Daar zijn wij voorstander van. Ik noem het bewust complementaire geneeskunde in plaats van alternatieve geneeskunde, door de nare bijsmaak die met dat laatste woord gepaard gaat.

Ik ben ervan overtuigd dat de gezondheidszorg erop gericht zou moeten zijn om zoveel mogelijk mensen te genezen. In de praktijk ligt dit echter iets complexer. Neem het verrichten van onderzoek. Vaak wordt er meer onderzoek gedaan naar medicijnen dan naar de positieve effecten van bijvoorbeeld een andere leefstijl. Eigenlijk is dit toch de omgekeerde wereld? Voorkomen is beter dan genezen…

Dat geldt volgens mij ook voor dit onderwerp. In de oosterse wereld wordt er gekeken naar zowel lichaam en geest, terwijl er in de westerse wereld meestal uitsluitend plaats is voor het lichamelijke aspect. Bij lichamelijke klachten is het ook belangrijk om verder te kijken naar de oorzaken, in plaats van alleen maar naar de symptomen. Als deze klachten (deels) op andere manieren zijn op te lossen, en niet alleen maar door bijvoorbeeld het voorschrijven van medicijnen, is dit toch alleen maar mooi meegenomen? Er wordt nogal eens gezegd dat ‘alternatieve geneeswijzen’ bij mensen tussen de oren zitten. Ik heb zelf een mooi praktijkvoorbeeld meegemaakt met een hond die homeopathische middelen kreeg toegediend. Deze middelen werkten verbazingwekkend goed, en het lijkt mij dat er bij een hond geen sprake kan zijn van een placebo-effect. En ongeacht hoe het werkt: dát het werkt, dat is waar het om gaat.

Zoals u weet worden wij door geen enkele industrie gesubsidieerd. Niet door de farmaceutische- of voedingsmiddelenindustrie, en dus ook niet door de complementaire industrie. Dat is nog steeds ons bestaansrecht, en daar zijn we ook trots op! Wij zijn en blijven de waakhond op het gebied van hart- en vaatziekten.

Door deze fundamentele principes wordt het echter ook steeds lastiger om onze Stichting te laten voortbestaan. Vooral omdat wij volledig afhankelijk zijn van mensen zoals u. Aangezien het einde van het jaar nadert, is bij deze uitgave een acceptgiro/machtigingsformulier bijgesloten. Net zoals u altijd op ons kunt rekenen, hopen wij van harte dat we ook weer op u kunnen en mogen rekenen in het nieuwe jaar. Zodat we ons mooie en broodnodige werk kunnen voortzetten. Doe ons een plezier en bespaar ons geld: machtig ons alstublieft. Wij moeten op de kleintjes letten en voor u is het voordeliger: mooi meegenomen dus!

Ik wens u, mede namens alle medewerkers, alvast prettige feestdagen en een voorspoedig 2019!

Marly van Overveld

Oproep: laat uw pacemaker of ICD controleren na overlijden

Geschreven door

Hartpatiënten Nederland roept mensen met een pacemaker of ICD op zich te melden. Hartpatiënten Nederland wil dat de pacemaker of ICD bij de dood van de patiënt voortaan wordt nagelezen, kortom: dat op de patiënt autopsie wordt gepleegd.
(meer…)

Support & Donate: een online donatieplatform voor iedereen

Geschreven door

Zelf een actie opstarten of doneren? ‘Support & Donate’ is hét donatieplatform. Sinds kort heeft Hartpatiënten Nederland een eigen donatiepagina en inmiddels is de eerste actie een feit. Ruud van Eck, founder van ‘Support & Donate’, vertelt over het verhaal achter het platform.

Waarom heeft u Support & Donate opgericht?

‘In 2015 heb ik mijn eerste fundraising event georganiseerd: De KuipRun. Er deden 1250 deelnemers mee en die renden in, om, en door De Kuip om geld op te halen voor goede doelen. Hiervoor zocht ik een online donatieplatform. Omdat we niet de juiste module vonden bij bestaande aanbieders, hebben wij zelf een donatieplatform gemaakt. Toentertijd voor een door onszelf georganiseerd event, maar inmiddels is het tevens een donatieplatform voor events welke niet door ons zijn georganiseerd.’

Wat is het doel van Support & Donate?

‘Het voor minimale kosten ondersteunen van middelgrote en kleinere goede doelen en stichtingen met het aanbieden van een online Kom in Actie-platform en een online event donatieplatform. Het platform is in de ‘look and feel’ van het goede doel of de stichting gekoppeld aan de eigen website. Hierdoor is het heel herkenbaar en vertrouwd voor diegenen die willen schenken.’

Welke mogelijkheden biedt Support & Donate?
‘Het Kom in Actie-platform geeft goede doelen en stichtingen de mogelijkheid om hun ambassadeurs zelf in actie te laten komen, zonder dat het goede doel of stichting zelf een event of actie organiseert. Oftewel: het faciliteert iemand die iets voor het goede doel of stichting doet. Hier komt het motto van Support & Donate ook goed tot uiting: zet jouw passie in! Iedereen kan dus zijn of

haar passie zoals hardlopen of fietsen inzetten voor een doel naar keuze.

Daarnaast kunnen goede doelen en stichtingen zelf evenementen organiseren vanuit hetzelfde Kom in Actie-platform. Maar door een persoonlijk donatieplatform voor het desbetreffende event, behouden deelnemers zelf de regie. Daarbij is handig dat Support & Donate samenwerkt met een ticketsysteem waardoor bij de aankoop van bijvoorbeeld een startnummer voor een run, de deelnemer direct een persoonlijke donatiepagina kan aanmaken.’

Hoe kenmerkt Support & Donate zich?

‘Wij zijn klant- en servicegericht, hebben een persoonlijke benadering hoog in het vaandel staan en denken mee met de klant. Support & Donate is meer dan een tool: wij geven ook tips en tricks om het online donatieplatform beter vindbaar te maken. Deze kenmerken worden door klanten gewaardeerd en zo ontstaat er een win-win situatie.’

Waarin verschilt Support & Donate van anderen?

‘De combinatie van een Kom in Actie-pagina en een eventpagina is nog uniek in Nederland. Tel hierbij onze betrokkenheid op en wij gaan moeiteloos de concurrentieslag aan met grotere partijen die soortgelijke platforms aanbieden.’

Waarom kiezen klanten specifiek voor Support & Donate?

‘Vanwege de eerdergenoemde kenmerken zoals het klant- en servicegericht werken, de persoonlijke benadering en het meedenken in het opzetten van acties. Klanten waarderen die kenmerken en onder andere hierdoor kiezen zij voor ons en blijven bij ons. Daarnaast zijn de kosten ook vaak een pluspunt. Het opzetten en koppelen van het platform is gratis en wij werken met een vaste fee over de donaties van 6%. Support & Donate vindt klantrelaties heel belangrijk en wil hiermee ook op de lange termijn verbondenheid nastreven.’

Wat spreekt u op dagelijkse basis, op de werkvloer, het meest aan?

‘Vooral het contact met de klanten en het enthousiast meedenken in het opzetten van acties. Ik, maar ook alle anderen, krijgen daar energie van en onze klanten voelen ons enthousiasme. Op hun beurt worden zij enthousiast en daarmee kunnen zij een actie binnen hun stichting en richting ambassadeur daadwerkelijk overbrengen waardoor het geefgedrag stijgt. Onder deze omstandigheden rendeert het online platform van het goede doel of de stichting ook het beste.’

Tot slot, heeft u hieraan nog iets toe te voegen?

‘Support & Donate ontwikkelt zich nog continu, bijvoorbeeld met het uitbreiden en nog vollediger maken van onze service. Zo zijn wij bezig met het ontwikkelen en testen van een gekoppelde online veilingmodule die de goede doelen en stichtingen gratis erbij krijgen, als zij voor ons kiezen. Deze veilingmodule kan men bijvoorbeeld inzetten bij liefdadigheidsdiners of andere events waarbij unieke items (online) geveild kunnen worden.

Verder willen wij alle goede doelen veel succes wensen met het ophalen van donaties. Wij helpen graag met het aanbieden van onze service en producten tegen beperkte kosten en zonder voorinvestering. Oftewel, wat ons betreft: een online donatieplatform voor iederéén!’

voor meer artikelen klik hier

 

Björn Tannemaat: ‘Het draait bij ons om het hele gezin’

Geschreven door

Op vakantie of een dagje uit is geen vanzelfsprekendheid als een kind in het gezin een hartaandoening heeft, ondervond Björn Tannemaat aan den lijve. Daarom richtte hij in 2006 Stichting Heartbeat op.

‘Dertien jaar geleden ben ik vader geworden van een hartekind, Sebastiaan. Hij bleek het hypoplastisch linkerhartsyndroom te hebben, waardoor de helft van zijn hart niet goed volgroeid was. Inmiddels heeft hij drie operaties gehad en gaat het supergoed met hem, maar als gezin hebben we wel voor de nodige uitdagingen gestaan. Op vakantie gaan of een dagje uit, was bijvoorbeeld iets dat we niet zomaar ‘even’ deden. Zeker in het begin zijn het ziekenhuis en je eigen huis het enige houvast dat je hebt, alles daarbuiten is eng. We gingen uiteindelijk wel naar het buitenland, maar alleen als er een groot ziekenhuis in de buurt was. Zelfs Texel was al een uitdaging, want hoe snel kun je op het vasteland komen als er iets misgaat?

We hebben ons wat dat betreft altijd prima gered, maar wat we misten was vooral een stukje ontspanning. Even weg zijn uit de zorgen. In onze beleving waren er niet veel organisaties die ons hierbij konden helpen. Andere stichtingen richten zich vaak op kinderen die levensbedreigend ziek zijn. Sebastiaan had – net als veel andere hartekinderen – het meest levensbedreigende gedeelte al vlak na zijn geboorte achter de rug, maar dat betekende niet dat hij niet ernstig ziek was. Voor ons gevoel werden hartaandoeningen in die zin niet genoeg onderkend.

Al snel zijn mijn vrouw en ik gaan nadenken over hoe we andere gezinnen konden helpen met datgene wat we zelf gemist hadden. Zo is Heartbeat ontstaan. We hebben onder andere een HeartVilla gerealiseerd: een volledig aangepaste en rolstoelvriendelijke bungalow in Otterlo, waar zorg op afroep beschikbaar is. Er kan bijvoorbeeld gespecialiseerde thuiszorg geregeld worden, maar in de praktijk blijkt het voor veel gezinnen al voldoende dat er een mogelijkheid is om een arts op te roepen. Gezinnen kunnen op die manier ontspannen vakantie vieren, zonder dat ze zichzelf druk hoeven te maken over alles wat ze moeten regelen. De HeartVilla is nu vier jaar in gebruik en is zo populair, dat we deze zomer ook een tweede vakantiehuis openen in het Duitse Winterberg.

Daarnaast hebben we de HeartDays: leuke eendaagse activiteiten, zoals een circuitdag op Zandvoort, dagje Ouwehands Dierenpark of een sloepentocht over de Loosdrechtse Plassen. Ook organiseren we ieder jaar HeartBallooning: een besloten luchtballonfestival met 10 tot 15 ballonnen. Maar mensen kunnen bij ons ook een speciale, persoonlijke Hartewens indienen. We hebben niet het budget om zo groots uit te pakken als bijvoorbeeld Make a Wish, maar we kijken wat we wél kunnen realiseren. Zo zijn we laatst met een jongetje naar de training van Ajax geweest, en we hebben een keer iemands kamer helemaal gepimpt. Met Moederdag zijn we nog met een groepje naar de Toppers geweest. Zo bedenken we iedere keer weer wat nieuws.

Onze instelling is dat je niet perse naar Disneyland hoeft of met dolfijnen te zwemmen om mensen geluk te bezorgen, een dagje ontspannen is vaak al voldoende. Daarbij draait het bij ons om het hele gezin, niet alleen om het kind dat ziek is. Dat neemt namelijk al een bijzondere plaats in binnen het gezin, wat voor broertjes en zusjes niet altijd makkelijk is. Tijdens onze uitjes is iedereen dus even belangrijk. Daar proberen we bij ons thuis ook altijd bewust op te letten. Als mensen mij bijvoorbeeld vragen hoe het met Sebastiaan gaat, antwoord ik altijd: ‘En met Frederique gaat het ook goed.’

De stichting is afhankelijk van donaties, sponsoring en vrijwilligers. We hebben een vaste groep van ongeveer tien mensen, maar met alle activiteiten meegerekend, zijn er tientallen mensen voor Heartbeat actief. Zelf noem ik Heartbeat een fulltime hobby náást mijn gewone baan. Ik zou het eigenlijk rustiger aan moeten doen, maar daarvoor is het plezier te groot. We krijgen hele mooie reacties van mensen die heel dankbaar zijn en zeggen dat ze zo enorm hebben genoten, daar doe je het allemaal voor.

Onze eigen kinderen, nu 13 en 10, gaan nog steeds bijna altijd mee naar de activiteiten die we organiseren. Ze zien daar ook vaak vaste gezichten, want veel gezinnen melden zich ieder jaar weer opnieuw aan. Maar er komen ook iedere keer weer nieuwe mensen bij. Die worden dan bijvoorbeeld door het ziekenhuis naar onze HeartVilla verwezen, en zien dan pas dat we nog veel meer doen. Dan ben ik heel trots dat we zo veel mensen blij kunnen maken.

Meer informatie: www.stichtingheartbeat.nl

Voor meer artikelen klik hier

Bas Westerweel 2.0: Ik let overal op of ik AED’s zie

Geschreven door

Bas Westerweel (54), voormalig tv-presentator en radio-dj, tegenwoordig ondernemer & creatief strateeg, was er afgelopen september even niet meer. Midden op het voetbalveld kreeg hij een hartstilstand. Twee kordate maten reanimeerden hem, een paar klappen met de defibrillator (AED) redden zijn leven. Vijf bypasses verder is Westerweel intens dankbaar. Hij zet zich keihard in voor meer redders in Nederland.

Waren er voortekenen dat je iets mankeerde?

Nee, helemaal niet. Het is wel zo dat ik diabeet ben. Ook overleed mijn vader op 67-jarige leeftijd aan een dubbele hartklap. Die zei twee keer ‘au’ en toen was het over. Er zat misschien iets wankels in een gen of chromosoom, maar dat is het wonderlijke van het leven: je kunt geluk of pech hebben. Ik weet van mezelf dat ik geen pijntjes heb genegeerd. Ik voelde me goed die septemberavond en zou gaan skeeleren, maar besloot op het laatste moment naar het voetbalveld te gaan. Gelukkig maar, want anders was ik ergens alleen doodgegaan. Ik had drie verstopte kransslagaders.

Hoe is het nu met je?

Goed! Natuurlijk ben ik nog onder controle van de cardioloog. Verder slik ik de medicijnen die na een bypassoperatie gangbaar zijn. Ik vroeg wel na twee dagen of de dosis van de bètablokkers gehalveerd kon worden. Dat kon gelukkig. Die dingen stuwen je hartslag naar beneden. Dat geeft een raar gevoel als je gaat bewegen. Er ontstaat een spagaat in je eigen lijf. De zorg in het UMC in Utrecht was trouwens prima hoor. Boem, ik viel neer en in no time lag ik in het ziekenhuis. Hoe gaaf is dat? Niet overal ter wereld gaat dat zo.

Wat was precies de impact van die hartstilstand voor jou? Los van het fysieke stuk?

Die hartaanval heeft me uit de mist van vanzelfsprekendheid gehaald. Je leeft je leven, je gaat naar school, gebruikt je talenten, krijgt kinderen. Het gaat allemaal min of meer automatisch tot je omvalt en weer wakker wordt. Je naïviteit is meteen over. Het is op zich goed dat die mist in zeker mate in je leven zit, ook al wordt mindfulness en bewustzijn nu volop aangeprezen. Je kunt niet overal constant bij stilstaan. Maar zo’n klap laat je goed zien wat je betekent op aarde. Die redders redden niet alleen jou, maar ook de mensen om je heen die niet willen dat je gaat. Ik voel nu sterker de verbinding met mijn naasten. Je hebt ook een verantwoordelijkheid voor die relatie. Mijn jongste zoon van bijna veertien jaar is door het gebeuren best getraumatiseerd. Hij let nu echt op of het goed met me gaat. Als het koud is, zegt hij dat ik mijn jas moet dichtdoen als ik naar buitenga. Allemaal uitgesproken liefde.

Kijk, nadenken over het leven deed ik altijd al. Net voor mijn hartstilstand was ik mijn eigen bedrijf Knyfe Ealdormann begonnen, dat hart en bedoeling in leiderschap en organisaties doorlicht door individueel met mensen in de bedrijven te praten. Door mijn ervaring kom ik nu nog oorspronkelijker en dieper tot de kern. Ik weet dat het leven precair is en niet alles beheersbaar, al doet de gezondheidscultus dat wel graag geloven.

Doe je dingen nu anders?

Ik recupereer meer. Als ik voel dat ik wil gaan liggen, verlaat ik de verticale wereld om even bij te tanken. Eigenlijk houd ik nu elke middag siësta, net als de Spanjaarden. Verder beweeg ik bewuster. Sinds 9/11, de dag dat ik werd geopereerd, werk ik aan Bas 2.0. Ik ga drie keer per week sporten in de sportschool. Ik zit nu op 70-80% van mijn kunnen voor ik viel. Mijn dromen staan ook boven aan mijn prioriteitenlijst. Ik wilde altijd al graag schrijven dus daar start ik eerdaags mee. Een heel boek over de kwesties waarmee we in mijn bedrijf bezig zijn.

Die redding van jou laat je niet meer los. Je hebt zelfs de stichting Hart voor Iedereen opgericht.

Klopt. Ik ben mijn redders voor eeuwig dankbaar. Zonder hun kundige actie én die defibrillator was ik nu niet bypass Bas. Ik ben maar een van de 23% die een hartstilstand overleeft. Helaas heeft Nederland een tekort aan redders en AED’s. Of ze zijn er wel, maar niemand weet waar of hoe ze werken. Dat moet anders vond ik. Met Hart voor Iedereen bieden we trainingen aan, speciaal voor business clubs, bedrijven en organisaties die hun medewerkers willen scholen in het reanimeren. Eerst presenteer ik een filmpje van zes minuten over wat mij overkomen is. Dan komen de trainers binnen, met de poppen. De helft van de opbrengsten zetten we weg, voor verenigingen en mensen die de trainingen en AED’s niet kunnen betalen. Die krijgen ze dan van ons. Ik let nu wel overal en altijd op of ik AED’s zie. Ik vraag er ook constant naar. Die focus hoort bij de nieuwe Bas.

Voor meer artikelen klik hier