Jan Chin geeft raad

Geschreven door

 

WEERT – Bij alles wat we doen en nalaten mogen we vooral goed letten op onze intenties. Want het doel van ons handelen bepaalt de uitkomst van ons handelen. Lijkt een open deur. Maar wie van ons leeft hier ook naar?

 

Dit is zo’n typische vraag die voormalige cardioloog Jan Chin uit Weert zou stellen. We hebben Chin enkele magazines geleden al aan u voorgesteld onder de rubriek ‘Openhartig over…’. We beschreven hoe Chin besloot de overstap te maken van cardioloog in een ziekenhuis naar behandelend acupuncturist met een eigen praktijk aan huis. In de acupunctuur kan hij mensen beter helpen, vindt de arts. Hij put daarin veel kennis en inzicht uit de Chinese geneeskunst.

 

‘Mijn insteek is dat emoties van invloed zijn op ons welbevinden’, legt Chin uit. ‘Het blokkeren van emoties leidt op den duur tot lichamelijke en psychische klachten. Emoties kunnen ziek maken, maar ook genezen. Een emotie is een gevoel dat in beweging moet zijn. De Chinezen kennen verschillende emoties, zoals angst, euforie, boosheid, zorgen maken en malen en rigiditeit. Emoties kunnen slecht zijn voor je energie. Emoties hebben een relatie tot organen. Dit is een van de uitgangspunten waarmee ik voortaan in het Hartbrug Magazine vragen rond ziekte en gezondheid wil toelichten.’

 

‘Ik wil mensen handgrepen geven wat te doen met emoties. Emoties mogen er zijn, maar moeten wel in beweging zijn. Vergelijk het met een kind, dat nu huilt, maar even later alweer vrolijk aan het spelen is. Het uiten van de emotie verdriet schept nieuwe ruimte.’

 

Chin associeert problemen met het hart met een van de emoties, zoals door Chinese geneeskunst genoemd: overdreven vreugde of euforie. ‘Die put de hartenergie uit’, weet Chin. Alles hangt met alles samen. Je kunt dingen niet los van elkaar zien, zoals in de westerse geneeskunde te vaak gebeurt. ‘Onze geest heeft een veel grotere invloed op ons lichamelijke welbevinden dan we vaak denken’, legt Chin uit. ‘Ziekmakende gedachten kunnen ons écht ziekmaken. Gedachten zijn ziek makend als ze negatief zijn, vijandig, afgunstig of angstig. Om dan maar positief te gaan denken, zoals je vaak leest, is weinig zinvol. Je moet er vanuit je hart achter staan, je moet het echt vanuit je hart menen.’ Het hart is volgens Chin erg belangrijk: ‘Kiezen doe je met je hart, het hoofd heb je nodig om die keuze te begrijpen.’

Vanaf het volgende Hartbrug Magazine: Jan Chin geeft raad!

 

[ ‘Emoties kunnen ziek maken, maar ook genezen’]

Hartgenote Suzan Meijer-Miedema ‘Ik heb nog steeds het gevoel dat ik 85 word!

Geschreven door

 

Als Suzan Meijer (56) uit Haarlem zich de afgelopen jaren iets voorgenomen heeft, dan is het wel om beter voor zichzelf op te komen.

 

Suzan is een jong ogende gezellige vrouw, getrouwd en omgeven door drie honden en enkele katten. Ze had al heel lang gezondheidsklachten en raakte uiteindelijk zelfs depressief. Het duurde 15 jaar voor ze ontdekte dat de depressie door haar slaapapneu werd veroorzaakt. Toen die in 2004 werd aangepakt, kon ze weer opgelucht ademhalen.

Hartproblemen

Suzan kreeg tweeëneenhalf jaar geleden hartproblemen. Maar zoals veel vrouwen had ze geen idee dat die steeds terugkerende krampen en zweetaanvallen iets met haar hart te maken hadden. Was het geen kramp in de longen door de kattenallergie? Suzan liep er dagenlang mee door. Na elf uur met constante kramp in bed gelegen te hebben, besloot ze met de verschijnselen te googelen. Het drukkende gevoel in haar keel zou een verschijnsel van een hartaanval kunnen zijn! Nadat ze alarm had geslagen, arriveerde ze binnen de kortste keren in het VU. ‘Maar helaas’, herinnert Suzan zich, ‘de cardioloog zei dat ik te laat was.’

Niet serieus genomen.

Waarom ze dan niet eerder aan de bel had getrokken? ‘Ik was gewend om niet serieus genomen te worden. Ik ben zo vaak door artsen gewoon naar huis gestuurd. Vermoeidheid? Iedereen is toch moe?’  Twee burn-outs en vijftien jaar later stelde ze bij zichzelf de diagnose apneu. Helaas leidden meerdere bezoekjes aan de huisarts en zelfs twee aan een KNO-arts tot niets: ‘Óf artsen reageren averechts op door de patiënt zelf gestelde diagnoses óf ik kwam niet genoeg voor mezelf op. Ik heb me voorgenomen dat ik mij dat nooit meer zal laten overkomen. Ik heb helaas veel slechte ervaringen met artsen. Zo kreeg ik het advies om zittend te slapen, toen ik om hulp vroeg omdat ik door slaapapneu steeds stikkend wakker schrok. De benauwdheid die het me extra moeilijk maakte, werd simpelweg afgedaan met een ‘Je bent niet allergisch!’ Een arts die ik raadpleegde over een pijnlijk gevoel in de nierstreek beweerde zelfs ‘Daar kan je geen pijn hebben.’ Na vijftien jaar pijn lijden vond men, tijdens een routineonderzoek in 1989 vanwege een melanoom, de oorzaak: een vernauwde derde urineafvoer van een aan mijn rechternier vergroeid stukje nier. Zelfs de orthopeed die de diagnose ‘versleten knieën’ stelde, kwam niet verder dan ‘niet zwaarder tillen dan drie kilo!’

Miscommunicatie

Na het hartinfarct bleek het behandelend ziekenhuis – wellicht door miscommunicatie met het VU – niet op de hoogte van de ernst van de hartprolemen en de ontsteking van het hartzakje. Suzan werd met koorts, bomvol vocht en zonder advies over vochtbeperking naar huis gestuurd. ‘Tijdens de lange benauwde nachten in het ziekenhuis had ik het idee dat ik het niet ging redden en dat ik liever thuis doodging. Dus toen twee dokters me kwamen vertellen dat ik naar huis mocht, ging ik akkoord. Ze negeerden mijn hijgend praten en vroegen me ook niet hoe ik me voelde. Maar thuis ging het echt niet.’ De spoedarts zei letterlijk dat ze dood zou gaan als ze niet werd opgenomen, maar het was in haar ogen zinloos om naar een ziekenhuis te gaan… Uiteindelijk belandde Suzan in een ander ziekenhuis  waar de diagnose hartfalen werd gesteld. Na drie maanden noodgedwongen rolstoelgebruik bleek het mogelijk om een stuk ‘slapend’ hartweefsel te reactiveren wat haar meer kwaliteit van leven heeft opgeleverd.

 

Een paar keer ging er toch iets mis met haar hart waardoor ze opgenomen moest worden. Iedere keer probleemloos in hetzelfde ziekenhuis. Alleen de laatste keer ging dit niet vanzelf. Op de papieren van de ambulancemedewerkers bleek het eerste ziekenhuis als bestemming te staan. Alleen dreigen met uitstappen hielp om naar het gewenste ziekenhuis gebracht te kunnen worden.

Nieuw motto

‘Sinds ik hartfalen heb, is iedereen veel aardiger voor mij. Én ik ben ook aardiger voor mezelf geworden. Ik heb geleerd beter voor mezelf op te komen, mezelf te ontzien en te accepteren dat ik niet alles meer kan. Ik ben opgegroeid met de uitspraak: kan niet bestaat niet, wil niet ligt op het kerkhof.’ Dit motto zit er diep in en gaat ondanks alles deels nog wel voor haar op, erkent ze. ‘Ik sportte altijd al maar sinds de hartrevalidatie (aanrader!) sport ik veel gevarieerder. Nu sport ik vooral met toestellen in een vrouwensportschool.’

 

Suzan heeft haar boosheid en verdriet op Hartgenoten.nl. van zich afgeschreven. ‘Dit van me afschrijven werkte therapeutisch. Ik wilde mijn omgeving er ook niet mee belasten.’ Wel hoopt ze dat anderen wat van haar ervaringen kunnen opsteken.

 

‘Wat een wanhoop lees ik soms op het hartforum’, zegt ze. ‘Ik moet best wel eens moed verzamelen om daar te gaan lezen. Ik voel me bevoorrecht met mijn herstel. De vochtbeperking en de later erbij gekomen angina pectoris vallen me het zwaarst maar ik heb nog steeds het gevoel dat ik 85 word!’

 

Suzan Meijer staat op Hartgenoten.nl bekend als Kelly Kathleen.

 

[ De cardioloog zei dat ik te laat was ]

[ Ik heb geleerd beter voor mezelf op te komen ]

Hartbemiddelaar: Nieuwe gratis service voor hartpatiënten op zoek naar de beste zorg

Geschreven door

 

ROERMOND – Het contact tussen patiënt en dokter is drastisch aan het veranderen. Bestond er decennialang een afhankelijkheidsrelatie, waarbij de medicus naar zijn zeggen – bijna altijd – in het belang van de zieke zei te handelen; nu betreedt een meer dan ooit mondige ’zorgcliënt’ met zelfvergaarde kennis de spreekkamer van de behandelaar.

Het gesprek met de patiënt is mede daardoor niet langer een monoloog met behandeldictaat van de geneesheer, maar steeds vaker een normale conversatie over de behandeling.

Want, dát is wat de huidige patiënt als consument van zorg verlangt – hierin gestimuleerd door informatieve medische programma’s op tv en gezondheidsberichtgeving in kranten en tijdschriften. En niet te vergeten: het internet met ’sociale media’ zoals Facebook en Twitter, die een onuitputtelijke golf geneeskundige gegevens over de ’surfer’ uitstorten. Info met veel kaf tussen het koren en halve en hele waarheden.

Volgens voorzitter Jan van Overveld
van Hartpatiënten Nederland raken medisch niet-geschoolde mensen door die immense stortvloed aan kennis soms in de war of zelfs in paniek. ‘Medische feiten of wetenschappelijke aannames kunnen door informatieflarden verkeerd worden geïnterpreteerd’, zegt hij. ‘Met alle gevolgen van dien. Iemand kan op hol slaan door een uitslag, twijfel aan het oordeel van de arts hebben, zelfs kan een verschil van inzicht of een conflict met de behandelaar het gevolg zijn. Als patiëntenbelangenorganisatie hebben we dergelijke situaties zien ontstaan.’

 

‘Toch opvallend’, vervolgt Van Overveld, ‘hoeveel hart- en vaatpatiënten, onder wie ook veel van onze donateurs, met onbeantwoorde vragen over hun medische problemen blijven zitten. Men ziet door de bomen het bos vaak niet meer. Kijk, vraagbaak nr.1 ís en blíjven huisarts en specialist. Maar er kunnen zich omstandigheden voordoen, zoals geschetst, waarbij de behoefte bestaat elders een mening te vragen. Of dat de donateur zich afvraagt wat de beste behandeling door de beste specialist voor zijn of haar specifieke aandoening is…’

 

In dat geval is er vanaf nu De Hartbemiddelaar, een servicecentrum voor hartpatiënten en hun naasten. Dit servicecentrum, dat is opgezet in samenwerking met Best Medical Treatment, begeleidt desgevraagd donateurs van Hartpatiënten Nederland in het vinden van de meest geschikte medische zorg, zonodig in het buitenland. Bovendien biedt De Hartbemiddelaar via een uitgebreid team van vooraanstaande hartspecialisten de mogelijkheid van een ’second opinion.’

 

Onze voorzitter: ‘De artsen waarop ons servicecentrum-team een beroep kan doen behoren tot de beste cardiologen en hart- en vaatchirurgen van Nederland, België en Duitsland. Zij verstrekken desgewenst een ’tweede opinie’ en koppelen daaraan hun onafhankelijk medische advies. Wij zoeken voor u uit waar u snel en goed geholpen kunt worden. Vervolgens regelen wij voor u de afspraak met de aanbevolen medicus of het ziekenhuis, nemen alle formaliteiten met uw zorgverzekeraar door, zodat u zich op uw behandeling kan richten. De behandelingen waarin wij een beroep kunnen doen op de beste specialisten worden bijna altijd vergoed door uw zorgverzekeraar.’

 

De Hartbemiddelaar is dagelijks telefonisch bereikbaar via: 0900 – 4 278 278 (Hartbrug). Kijk voor meer info op:
www.hartbemiddelaar.nl

 

[ Een betrouwbare wegwijzer in een golf van informatie ]

Een noodknop onderweg, wel zo’n veilig gevoel!

Geschreven door

Een noodknop onderweg, wel zo’n veilig gevoel!

 

Het zal je maar overkomen: je zit in de auto en opeens voel je dat er iets grondig mis gaat. Tijd om je mobiele telefoon te zoeken, laat staan een nummer in te toetsen is er niet meer. Had je maar een noodknop in je auto – wat heet: zo’n noodknop is er!

 

Goed nieuws dus voor iedereen die met een veilig gevoel de weg op wil. Goed nieuws nogmaals voor al die mensen die bang zijn om de deur uit te gaan en de auto in te stappen. U kunt de auto nu uitrusten met een speciale noodknop, die rechtstreeks contact maakt met een gecertificeerde alarmcentrale, die op zijn beurt weer de hulpdiensten inschakelt. Sneller kan niet!

 

Hoe werkt het?

Eigenlijk is het heel simpel. Veel auto’s, vooral de duurdere dan, hebben een zogenoemd volgsysteem, voornamelijk omdat de verzekeraar dat verplicht stelt. Het voordeel daarvan is dat de alarmcentrale waarop het systeem is aangesloten, bij een diefstalmelding precies kan zien waar je auto zich bevindt. Dat is handig als je auto gestolen wordt. Op deze manier worden veel gestolen auto’s teruggevonden en kan deze weer terug naar de rechtmatige eigenaar.

 

Welnu. Het bedrijf Faringwell kwam al jaren geleden op een lumineus idee. Het ei van Columbus. Als we zo’n volgsysteem nou eens voorzien van een noodknop voor mensen die acuut hulp nodig hebben. De alarmcentrale ziet bij het indrukken van de knop immers precies door wie het noodsignaal wordt verzonden en waar de auto, de boot of welk voertuig dan ook, zich op dat moment exact bevindt. Al jarenlang worden op deze manier auto’s voor bijvoorbeeld waardetransport extra beveiligd. Dit omdat er altijd onmiddellijk actie zal worden ondernomen door middel van het inschakelen van de politie. Voor mensen met een medische achtergrond die zo’n systeem gebruiken kan de centrale bijvoorbeeld direct een ambulance inschakelen.

 

De noodknop staat direct in verbinding met een alarmcentrale, die 24 uur per dag en 7 dagen in de week een persoonlijke afhandeling garandeert. De noodknop is op een vaste plek gemonteerd zodat deze snel kan worden gevonden.

 

‘De noodknop kan levens redden’, legt Ruud Bremmers uit. Ruud werkt als inbouw specialist bij Monticar in Roermond, waar hij bedreven is in de inbouw van volgsystemen. ‘Feitelijk is de noodknop een simpele uitbreiding van het volgsysteem. De alarmcentrale is na het indrukken van de noodknop bevoegd om direct een ambulance in te schakelen.’

Sterker nog! ‘Je beslist zelf welke informatie de meldkamer vooraf krijgt’, benadrukt salesmanager Remco van Leeuwen van Faringwell. ‘Het gebruik van een noodknop betekent ook dat vooraf met de meldkamer wordt afgesproken wat er moet gebeuren als er op de noodknop gedrukt wordt. Hartpatiënten kunnen vast laten leggen dat bij de noodoproep onmiddellijk een ambulance moet worden ingeschakeld. Een groot bijkomend voordeel is dat aan de ambulance-dienst meteen kan worden doorgegeven wat de medische achtergrond is van degene waar ze op af worden gestuurd. Altijd dus volgens een vooraf persoonlijk afgesproken patroon. Kortom: we leveren een op maat gesneden service!’

 

Faringwell maakt gebruik van onder meer het bedrijf Monticar in Roermond, dat op zijn beurt weer deel uitmaakt van een landelijk dekkend dealernetwerk. Dit zijn gecertificeerde inbouwspecialisten welke de volgsystemen met noodknop zeer professio-
neel en onzichtbaar voor u kunnen monteren.

 

Voor u als donateur van onze stichting heeft Faringwell een aantrekkelijk pakket gemaakt met honderden euro’s korting, zodat een volgsysteem inclusief noodknop in één keer bij u in de auto kan worden gemonteerd.

 

Wilt u meer weten over de actieprijzen en de voorwaarden, bel dan tijdens werktijden met ons kantoor (0475 – 31 72 72) of kijk op onze websites Hartgenoten.nl of Hartpatiënten.nl

Hartcentrum Radboud excelleert onder Prof. Dr. Henry van Swieten

Geschreven door

 

NIJMEGEN – Het hartcentrum van het Radboud ziekenhuis in Nijmegen heeft vorig jaar 1050 hartoperaties bij volwassenen uitgevoerd, zo’n 150 meer dan een jaar daarvoor. ‘Daarmee zitten we in de top 4 van de academische hartcentra in Nederland’, zegt Prof. Dr. Henry van Swieten, sinds vier jaar hoofd van het Nijmeegse hartcentrum.

 

Vier jaar geleden gaf niemand nog een cent om het imago van het hartcentrum in Nijmegen.  Op de Intensive Care (IC) stierven tweemaal zo veel mensen als landelijk gemiddeld. Dat was zelfs al in 2000 bekend. ‘Dit wordt collectief ontkend door betrokkenen en leiding van het UMCN’, staat in een presentatie van Henry van Swieten tijdens de NICE, de nationale IC evaluatie op 8 december in Utrecht.

 

De Inspectie voor de Gezondheidszorg greep in en legde in april 2006 de hele hartafdeling stil. Er mochten tot nader order geen hartoperaties meer worden uitgevoerd. De oude Raad van Bestuur stapte op en dat gold ook voor de leiding van het hartcentrum. Als puinruimer en degene die de zaken op orde moest brengen werd de Amsterdamse hoogleraar en hartchirurg Prof. Dr. Leon Eijsman aangetrokken, die interim hoofd van de hartafdeling werd. Interessant is wat Eijsman in die tijd opmerkte over de gesprekken die hij voerde met het personeel van het centrum: ‘De meeste gesprekspartners gaven aan zelf ervaren automobilisten te zijn die al jarenlang wisten hoe je veilig moest rijden maar voortdurend gehinderd werden door bumperklevers vóór hen’.

 

In oktober 2006 gaf de inspectie weer toestemming voor het uitvoeren van hartoperaties nadat Eijsman ingrijpende veranderingen in de procedures had aangebracht. Eijsman gaf het dirigentstokje vervolgens over aan Prof. Dr. Henry van Swieten. Tot dat moment was Van Swieten hart- en longchirurg bij het Antonius ziekenhuis, waar hij naast hartchirurgie ook gespecialiseerd was in hart- en longtransplantaties en in het doen van zeldzame ingrepen. Eijsman had hem gevraagd naar Nijmegen te komen. ‘Ik zag het als een uitdaging om in Nijmegen de zaak weer op poten te zetten’, herinnert Van Swieten zich. ‘De situatie daar heb ik ervaren als een schande voor de beroepsgroep. En ik vond het een uitdaging om die schande weg te werken’.

 

‘Eijsman had al belangrijk voorwerk gedaan. Uit een door de commissie Van Vollenhoven opgesteld rapport bleek dat het vooral schortte aan de communicatie. Elke Professional kon op zich zijn of haar ding wel goed doen, maar het op elkaar afstemmen ging niet goed. Met name bij de overgang van de operatiekamer naar de IC ging het vaak fout. De patiënten waren onvoldoende afbehandeld: ze waren te koud, hadden een te laag bloedgehalte en onvoldoende stolling. De eerste maatregel die we afspraken was, dat elke patiënt minstens 35 graden moest hebben, een goed bloedgehalte en een goed stollingsniveau. Dat vereiste bovendien een goede communicatie’.

Hartpatiënten Nederland begeleidde in die tijd 75 patiënten of nabestaanden met klachten over het hartcentrum. ‘Ik heb die brieven allemaal gelezen’, herinnert Van Swieten zich. ‘Daaruit bleek dat de patiënten hun behandelend arts niet kenden. Wat ik deed was het aanstellen van een begeleider van patiënt en familie in de persoon van Gerard van Rijn, voormalig verpleegkundig hoofd heelkunde. Die is er vooral voor de familie tijdens de operatie, kan als het lang duurt zelfs met de OK bellen om te vragen hoe het gaat. Dat stelt de familie enorm gerust. Bovendien zorgde ik dat er een aparte familiekamer bij de IC kwam waarin de mensen in alle rust met de chirurg kunnen praten. Het idee hiervoor nam ik mee van het Antonius, waar al langer een gastvrouw de familie opvangt’.

 

Na een dieptepunt vijf jaar geleden is het vertrouwen hersteld. ‘Patiënten en verwijzende cardiologen zijn zeer tevreden’, weet Van Swieten. ‘Dat was vier jaar geleden nauwelijks voor te stellen’.

 

door: Henri Haenen fotografie: Anthoney Fairley