Mijn mooiste reis ‘Ik heb er een hele nieuwe familie bij!’

Geschreven door

In deze rubriek vertellen mensen over de mooiste reis van hun leven. Dit keer het verhaal van Wilma Westenberg (24). Ze heeft een goedaardige, maar extreem zeldzame tumor in haar wang en reist de wereld over om lotgenoten te ontmoeten.

‘Ik ben geboren met een goedaardige tumor in mijn wang. De artsen hebben me meerdere keren geprobeerd te opereren, maar het weefsel groeide steeds weer aan. Wat het precies was, wisten ze niet. Mijn ouders stuurden brieven naar ziekenhuizen over de hele wereld, maar niemand kon een diagnose stellen. Tot april 2017: toen kreeg mijn ziekte eindelijk een naam: Facial Infiltrating Lipomatosis (FIL). Niet alleen was het fijn dat er eindelijk een einde kwam aan de onzekerheid, ik kon ook beginnen met mijn zoektocht naar lotgenoten. Hoewel FIL heel zeldzaam is, vond ik online al snel een handjevol mensen met dezelfde tumor. Voornamelijk kinderen. Waarschijnlijk zijn er ook wel meer volwassenen, maar zij hebben mogelijk, net als ik tot voor kort, nog geen diagnose.

Mijn vriend Koen en ik houden allebei erg van reizen en vooral van Amerika. Omdat hij de mogelijkheid kreeg om voor zijn werk een paar maanden naar Maryland (vlakbij Washington) te gaan, besloten we daar samen nog een rondreis aan vast te plakken. Inmiddels zat ik al een tijdje in een Facebookgroep met een aantal lotgenoten, en toevallig bleken drie van hen op rijafstand te wonen van de plek waar wij verbleven.

Ik had mijn koffer volgestopt met stroopwafels en andere Nederlandse cadeautjes voor het geval het lukte om een afspraak te maken, maar uiteindelijk had ik amper genoeg voor iedereen! Ik heb tijdens die reis namelijk niet drie, maar zelfs vijf lotgenoten ontmoet. Vier van hen waren kinderen, de ander een volwassen man.

Mini-me

Alle ontmoetingen waren bijzonder, maar de 3-jarige Vela uit San Diego heeft de meeste indruk op me gemaakt. Meteen toen ze uit de auto stapte, riep ze: ‘Kijk, ik heb ook een dikke wang’! Voor mij was het net zo gek als voor haar, ze leek wel mijn dubbelgangster! Niet alleen had ze ook blonde haren en blauwe ogen, maar ook haar tumor leek precies op die van mij. Ik noemde haar meteen mijn mini-me.

Zelf heb ik me als kind altijd heel alleen gevoeld. En nog steeds, na al die jaren, kan ik er maar niet aan wennen dat er altijd en overal naar me wordt gekeken. Sommige mensen blijven me ongegeneerd aanstaren, of ze vragen dingen als: ‘Kom je net van de tandarts?’. Vaak is het lief bedoeld en vind ik het niet erg, maar op sommige momenten kan ik er echt boos om worden. Toen ik Vela ontmoette, dacht ik: zou het verschil hebben gemaakt als ik was opgegroeid met iemand die op mij leek? Ik vermoed van wel. Ik denk niet dat ik mijn uiterlijk ooit helemaal kan accepteren. Maar dat er meer mensen zijn zoals ik, maakt het wel makkelijker. In de Facebookgroep hoor ik van sommige ouders dat hun kinderen worden gepest. Ik hoop dat het deze jongens en meisjes helpt om te zien dat ik een heel leuk leven leid – ondanks mijn tumor.

Na de Amerika-reis nam ik me voor om meer lotgenoten te gaan bezoeken. Want hoe mooi zou het zijn als ik mijn liefde voor reizen kon combineren met het ontmoeten van mijn nieuwe vrienden? Komend jaar staat Europa op de planning. Ik heb al iemand bezocht in Madrid, maar ook in Italië, Noorwegen, Denemarken, Engeland en Roemenië wonen mensen uit de Facebookgroep.

Missie

Deze nieuwe missie brengt me op plekken die ik anders nooit had ontdekt. Toevallig heb ik net een ticket gekocht naar Brazilië, waar een 5-jarig meisje met FIL woont. Normaal gesproken had ik er niet eens over nagedacht om daar naartoe te gaan, maar nu zien we het als een mooie kans om iets van een onbekend land te zien. Ook Colombia staat nog op het verlanglijstje, en Canada. Daar woont de -tot nu toe- enige andere volwassen vrouw met dezelfde aandoening als ik.

Hopelijk brengt mijn diagnose me uiteindelijk op nog veel meer mooie plekken in de wereld. We hebben de smaak van het reizen te pakken, maar ik wil voortaan niet meer ‘zomaar’ weg. Het is bijvoorbeeld een wens om nog eens de Transsiberië Express te doen, maar tot nu toe heb ik nog geen lotgenoten gevonden in Azië. Dus hopelijk lukt dat nog, zodat we dat kunnen combineren.

Ik had nooit verwacht dat, nog geen jaar na de diagnose, mijn wereld al zo anders zou zijn. Het voelt alsof ik er een hele nieuwe familie bij heb! Vooral het contact met Vela is heel speciaal voor me, we hebben echt een klik. Binnenkort gaan Koen en ik weer naar Amerika, dit keer om te trouwen in Las Vegas. En uiteraard is mijn mini-me daar ook bij.’

voor meer artikelen klik hier

De Balkan is ideaal voor nieuwsgierige reizigers

Geschreven door

Nederlanders kunnen zich vaak weinig voorstellen bij een vakantie op de Balkan. De complexe geschiedenis van het gebied resulteerde in een veelvoud aan landen, die ze nog altijd met communistisch Oost-Europa associëren. Jammer, aldus journaliste Mersiha Cuk, die regelmatig met HartbrugReizen samenwerkt. Zelf afkomstig uit Sarajevo vertelt ze waarom de Balkan beter verdient.

‘Met de burgeroorlog in de negentiger jaren is mijn familie van Sarajevo naar Nederland verhuisd. Daar ben ik opgegroeid, maar de band met Bosnië is sterk gebleven. ‘Zoveel jaar na de oorlog leidt Mersiha bezoekers graag rond in ‘haar’ stad Sarajevo om ze een idee te geven van de unieke sfeer, de mensen, hun leven en cultuur. ‘Goed is ook dat de overblijfselen van de oorlog niet weggefrommeld maar juist omarmd zijn. Indrukwekkend is de Tunnel van Hoop, een geheim gangenstelsel dat het Bosnische leger tijdens de belegering van de stad groef. De gaten die granaten insloegen zijn opgevuld met rode was. In Sarajevo word je je écht bewust van wat zich daar heeft afgespeeld. Het is niet vanzelfsprekend dat je er rondloopt en geniet van je dag.’

Reis door een geschiedenisboek

Net als Bosnië-Herzegovina, waarvan Sarajevo de hoofdstad is, kennen de Balkanlanden Servië, Montenegro en Kroatië ook een bewogen verder verleden. Ooit vormden ze de buffer tussen het christelijke Europa en het islamitische Ottomaanse rijk. De Oostenrijkers, Hongaren en Turken kwamen er voorbij, later draaiden de landen onder onafhankelijk socialistisch bewind. Een reis over de Balkan voelt daarom als bladeren door een geschiedenisboek. Zomaar wat highlights? Bij het fort van Petrovaradin in het Servische Novi Sad keerden de Oostenrijkers definitief de Turkse dreiging tijdens de beroemde veldslag van 1716. Net als Belgrado, de huidige hoofdstad van Servië, was Novi Sad een vroege nederzetting, waar de Romeinen ook al voorbijkwamen. In de ommuurde stad Jajce lieten de Bosnische koningen zich in de middeleeuwen kronen en in 1943 stichtte Tito er het Tweede Joegoslavië. Zagreb in Kroatië kent naast zijn communistische flats vooral monumenten uit de Oostenrijks-Hongaarse tijd zoals de Maria Hemelvaartkathedraal. Talloze Balkanoorlogen deden veel ander erfgoed voorgoed teloorgaan.

Jeruzalem van Europa

‘Uiteindelijk is diversiteit toch het belangrijkste kenmerk van de Balkan’, benadrukt Mersiha. ‘Sarajevo wordt zelfs liefkozend het ‘Jeruzalem van Europa’ genoemd. Verschillende bevolkingsgroepen leven er al eeuwen samen. Door een kleine groep nationalisten is dat helaas fout gegaan. Maar 99,9% van de bevolking weet niet beter dan dat ze altijd goede buren waren.’ En dan, trots: ‘Je ziet dat in Sarajevo, waar het oude en nieuwe deel elkaar raken. Dat is een meeting point van culturen. De Gazi Husrev-beg-moskee, de synagoge en de Oude Orthodoxe Michaël- en Gabriëlkerk staan er vlakbij elkaar. In Mostar in Herzegovina ontmoetten oost en west elkaar rond de beroemde Stari Most. In 1566 boven de Neretva rivier gebouwd, vormde het letterlijk een brug tussen het islamitische en christelijke deel van de oude stad. Vanwege zijn unieke architectuur valt Mostar tegenwoordig onder het UNESCO Werelderfgoed.’

Multiculti smullen

‘Oostenrijkers, Hongaren en Ottomanen hebben natuurlijk ook allemaal invloed gehad op de lokale pot. Daarom is het zo heerlijk slenteren op warenmarkten zoals de bekende boerenmarkt Dolac in Zagreb. Je vindt er bijvoorbeeld alle ingrediënten voor dolma, met rijst, vlees en kruiden gevulde courgettes, paprika’s en aubergines. Je eet er samen met de locals diverse pita’s: bladerdeeg gevuld met kaas (sirnica), vlees (burek), aardappelen (krompirusa) of spinazie (zeljanica). Vettig, maar onweerstaanbaar voor iedereen. Of je schuift aan in een van de vele oosterse koffiehuizen in Sarajevo voor bosanska kahva, de Bosnische versie van wat elders Turkse koffie heet. Heerlijk met zoetigheden zoals de mierzoete baklava. Verder schenkt de vriendelijke bevolking ook graag een glaasje zelfgebrouwen sterke drank. Vooral rakija is bekend, gemaakt van appels, peren of pruimen.’

Stop nieuwsgierigheid in de koffer

Over fruit gesproken: natuurliefhebbers komen op de Balkan ook zeker aan hun trekken. ‘Jazeker! Vanuit het centrum van Sarajevo heb je zicht op de vier Olympische Bergen. Daarbuiten, in parken, vind je complete rust. Kroatië kent eindeloos veel zee, Montenegro heeft zijn moerasgebieden. Steeds weer andere belevenissen waarvoor je niet enorm hoeft te reizen.’ Heeft Mersiha nog een tip voor wie het er uiteindelijk op waagt om naar de Balkanlanden af te reizen? ‘Ga er met een positieve insteek heen, kijk wat mensen er ruim twintig jaar na de oorlog van hebben weten te maken. Kortom, stop oprechte nieuwsgierigheid in de koffer. Dan zul je uiteindelijk blij zijn dat je de Balkan niet links hebt laten liggen door vooroordelen. Het is een topbestemming die alweer jaren in de lift zit.’

voor meer artikelen klik hier

U bidt zo de wereld rond in deze gebedshuizen

Geschreven door

Alleen Nederlandse kerken aan de horizon? Die tijd is allang voorbij. Van Noord-Holland tot Noord-Brabant, van Friesland tot Zeeland waant u zich in tal van bijzondere gebedshuizen in een andere wereld. Vól fascinerende geschiedenis en kleurrijke rituelen. Een top 10 met X-factor.

Tempel van Nehalennia, Colijnsplaat

Verbaas u midden in de Zeeuwse delta! In de 2e en 3e eeuw riepen zeelui hier de moedergodin Nehalennia aan om bescherming. Bij een veilige vaart over de Noordzee beloofden ze haar zelfs een altaar. Ze deed blijkbaar haar werk. Archeologen vonden tal van altaren in de Oosterschelde, maar daar lieten ze het niet bij. Ze reconstrueerden de Gallo-Romeinse tempel van Nehalennia. Handig voor het geval u om een goede reis wilt vragen?

Informatie: www.nehalennia-tempel.nl

Boeddhistisch Centrum Karma Deleg Chö Phel Ling, Hantum

Op de thee bij een lama (religieus leraar) die door de Dalai Lama zelf naar Friesland werd gezonden. Het kan zomaar in dit boeddhistische retraitecentrum nabij een Waddendijk. Rondom de opvallende stoepatoren staan maar liefst 108 gebedsmolens, die, als u ze in beweging brengt, hun gebeden uitsturen om hun positieve werking te doen. Daarbij bidden de lama en zijn leerlingen nog driemaal daags in de tempel. Let op het beeldje van de heilige Bonifatius tussen de Boeddhabeelden!

Informatie: www.karmakagyu.nl/visit-centre/

Soeficentrum Murad Hassil, Katwijk

Aan het gele koepelgebouw, dat nabij de boulevard in de duinen prijkt, kleven wonderlijke verhalen. Hazrat Inayat Khan (1882-1927), de stichter van de universele soefibeweging, had daar midden in de natuur een bijzondere geestelijke ervaring gehad. Maar in deze buurt stond ook een heiligdom voor de Romeinse god Apollo en de heilige Willibrordus kwam er in 690 met elf missionarissen aan land. Extra speciaal dus dat soefi’s (feitelijk mystici) juist hier westerse en oosterse geestelijke tradities samenbrengen in hun universele diensten en muziek. Informatie: www.soefitempel.nl

Russisch-orthodoxe kerk H.H. Eersttronende Apostelen Petrus en Paulus, Deventer

Het in 1958 gevluchte Russische echtpaar Alexei en Valentina Lagodin stichtten decennia terug de Russisch-orthodoxe parochie in Deventer. Het vond uiteindelijk definitief onderdak in de voormalige Vijlenfabriek en IJzerhandel “De Ooievaar”. Geen kleurige of gouden koepels op het dak dus, maar het interieur is inmiddels wel van een hoog oh- en ah-gehalte. Compleet met een iconostase, een iconenwand uit Georgië, waarachter het altaar zich bevindt.

Informatie: www.petrusenpaulus.eu/

Essalaam Moskee, Rotterdam

De grootste moskee van Nederland is wel heel bijzonder gelegen. Langs de Nieuwe Maas, nabij voetbalstadion De Kuip, is het met zijn koepel en ranke minaretten beeldbepalend voor de wijk Feijenoord. De grootste of niet, tijdens islamitische hoogtijdagen als het Offerfeest en de maand ramadan kan het hier zo druk zijn dat zelfs het voorplein buiten nog vol is met biddende gelovigen.

Informatie: www.eicc.nl/rondleiding/

Hindoestaanse tempel Sri Varatharaja Selvavinayagar, Den Helder

Midden in een woonwijk in Den Helder wijdden Sri Lankanen een 17 meter hoge tempeltoren aan de hindoegod Ganesh, bekend om zijn olifantenkop. Ganesh biedt hulp bij het wegwerken van obstakels, een reden dat gelovigen hem graag met bloemenkransen omhangen. De vijf verdiepingen tellende tempel is een superkleurig kunstwerk waarop u niet snel uitgekeken raakt. Informatie: Sri Varatharaja Selvavinayagar Temple Netherland (Facebook)

Portugese synagoge, Amsterdam

Midden in het Joods Cultureel Kwartier staat de majestueuze Portugese Synagoge. Het 17de-eeuwse interieur is volledig intact gebleven en wordt verlicht door honderden kaarsen. Onder de bijgebouwen bevinden zich schatkamers, waar u een unieke collectie ceremoniële objecten van zilver, goud, brokaat en zijde kunt bewonderen. In het complex bevindt zich ook de oudste nog functionerende joodse bibliotheek ter wereld: Ets Haim Livraria Montezinos. Informatie: www.jck.nl/nl/locatie/portugese-synagoge

Spirituele Middellandse Zeetuin, Buttinge

Wat een tuin in een rijtje gebedshuizen doet? In de Zeeuwse tuin liggen sowieso de resten van de middeleeuwse Sint Michaëlskerk, die tijdens de Reformatie zwaar beschadigd raakte. Maar een Boeddha en Oosterse borduurwerken die in het Arabisch Allah prijzen vindt u er net zo goed. Te midden van deze relimix vinden vele bezoekers de rust om te mediteren of aan yoga te doen.

Informatie: www.middellandsezeetuin.nl/

Basiliek van de H.H. Agatha en Barbara, Oudenbosch

Met een gang naar Oudenbosch komt u warempel een beetje in Rome. In het Brabantse dorpje staat een verkleinde versie van de Sint-Pieter. Een pastoor met heimwee naar de Italiaanse hoofdstad zette de bouw van de basiliek eind 19de eeuw in gang. Niet alleen aan de buitenkant, ook aan de binnenkant zijn veel elementen gekopieerd van de Romaanse Sint-Pieter. Het baldakijn boven het altaar van Bernini bijvoorbeeld en de Pièta van Michelangelo.

Informatie: www.basiliekoudenbosch.com

Scots kirk (English Reformed Church), Amsterdam

In deze ‘kirk’ in het beroemde Begijnhof in hartje Amsterdam waant u zich in het Verenigd Koninkrijk. Van 1607 tot op heden gaan Engelssprekenden van vele nationaliteiten er naar de mis. Onder hen bevonden zich niet de minsten: van de Pilgrim Fathers tot koningin Elizabeth II. Enige euvel: de kerk kan niet meer dan 385 personen herbergen. Informatie: www.ercadam.nl

voor meer artikelen klik hier

Mijn mooiste reis

Geschreven door

‘Reizen is anders geworden, maar niet minder leuk’

In deze rubriek vertellen mensen over de mooiste reis van hun leven. Dit keer het verhaal van Janet Bouwmeester (40), die de auto-immuunziekte lupus heeft én een enorme passie voor reizen. Een van haar meest memorabele vakanties, een rondreis door Canada en de Verenigde Staten in 2011, begon in het ziekenhuis…

‘Met mijn ziekte mag ik eigenlijk niet in de zon. Toch weerhoudt dat me niet om op vakantie te gaan, daarvoor vind ik reizen veel te leuk. Een van mijn favoriete bestemmingen is Andalusië, waar ik ooit een cursus Spaans volgde en dat sindsdien een plekje in mijn hart heeft veroverd. De zon schijnt er natuurlijk volop, maar ik zorg er gewoon voor dat ik zo veel mogelijk in de schaduw blijf. Soms zie ik er misschien wat raar ingepakt uit met mijn sjaaltjes, hoedjes en zonnebrillen, maar je moet een beetje creatief zijn. Het droge, warme klimaat is juist goed voor mijn ziekte, vochtige of heuvelachtige landen kan ik weer beter vermijden.

Door de jaren heen ben ik er best handig in geworden om te reizen met mijn auto-immuunziekte. Ik zorg bijvoorbeeld dat mijn reisschema zodanig is dat ik voldoende nachtrust krijg, vraag in het hotel of ik een vroege check-in en late check-out kan krijgen en doe overdag meestal nog een middagdutje. Momenteel gaat lopen prima, maar er zijn ook periodes waarin ik voornamelijk een rolstoel gebruik. Sinds ik mijn eigen rolstoel een keer kapot van de bagageband haalde, huur ik die meestal ter plaatse. Dat is vaak net zo makkelijk, en helemaal niet duur.

Benauwd

Helaas heeft mijn ziekte ook weleens een vakantie compleet geruïneerd. Zo heb ik in 2014 in Mallorca alleen maar in het ziekenhuis gelegen, omdat ik opeens een flinke opvlamming kreeg. Maar drie jaar eerder, toen ik met een vriendin naar de Verenigde Staten en Canada ging, was daar nog helemaal geen sprake van. Ik had juist een heel goed jaar gehad, voelde me zo goed dat ik zelfs geen rolstoel nodig had. Maar tijdens de vliegreis werd ik langzaam steeds benauwder en eenmaal in Toronto had ik zo veel pijn dat we ons echt flink zorgen maakten. In plaats van de stad te bekijken, zochten we na de eerste reisdag in Ottawa dus meteen een ziekenhuis op. De artsen waren bang dat ik een longembolie had, waar ik enorm van schrok. Ik zag mezelf al in mijn eentje in een Franstalig ziekenhuis liggen, want ik had gehoord dat je met een longembolie soms maandenlang niet mag vliegen. Gelukkig bleek het allemaal mee te vallen. Ze gaven me een spuit met prednison, waarna ik een dag later al zo opgeknapt was dat ik mijn reis weer kon hervatten. De rest van de trip heb ik nergens last van gehad, waardoor we – ondanks de moeizame start – toch een fantastische tijd hebben gehad.

Zowel in Canada als de Verenigde Staten vond ik de mensen ontzettend vriendelijk en behulpzaam, waardoor de sfeer goed was. We hadden onze rondreis van tevoren zelf samengesteld, met een huurauto reden we van stad naar stad. Niet alleen geeft een eigen auto een gevoel van vrijheid, het is ook prettig dat je altijd je eigen vervoer bij de hand hebt, als lopen te vermoeiend wordt. We genoten van Ottawa, Toronto, New York en Boston, maar gingen ook de natuur in. We hebben bijvoorbeeld de beroemde Niagara watervallen bezocht, waar we met een bootje naartoe voeren. Eigenlijk vond ik de watervallen zelf minder spectaculair dan ik had verwacht, maar we hebben veel gelachen om onze gekke felblauwe regencapes en de grote hoeveelheden water die we over ons heen kregen tijdens het tochtje.

Heksenstadje

Wat ik altijd leuk vind, is aan lokale bewoners vragen wat zij zouden aanraden om te doen. Zo kom je op plekken die je anders waarschijnlijk niet zou hebben bezocht, maar die toch de moeite waard zijn. In de buurt van Boston belandden we op die manier in het stadje Salem, waar in de 17e eeuw een aantal ‘heksen’ zijn opgehangen na oneerlijke processen in de rechtbank. Die geschiedenis en de mooie historische koopmanshuizen in het plaatsje, zorgden voor een heel interessant uitje.

Ik heb nog steeds hele mooie herinneringen aan deze reis, misschien juist omdat het de laatste keer is geweest dat ik de oceaan ben overgestoken. Dat ik toen in het vliegtuig zo ziek werd, en daarna in Mallorca opnieuw, heeft ervoor gezorgd dat ik tegenwoordig liever landen uitkies die op hooguit vier uur vliegen liggen. Zuid-Portugal vind ik prachtig, net als Italië en Spanje. Maar ik kies ook juist plekken die wat minder bekend zijn, zoals Montenegro. Reizen is anders geworden dan toen ik jong was, langzamer vooral. Vroeger vond ik het belangrijk om de grote toeristische trekpleisters te bezoeken en reisde ik daar gerust een paar uur voor om. Dat vind ik nu vaak te vermoeiend, maar ook niet meer echt nodig. Ik hoef niet per se naar Marseille of Nice, ik vermaak me net zo goed door in een klein dorpje op een terrasje naar mensen te kijken. Vroeger had ik me dat niet kunnen voorstellen, maar het is een verademing om te merken dat ik daar net zo van geniet.’

Janet schrijft over haar ziekte op: www.janetbouwmeester.nl.

voor meer artikelen klik hier

Doen! Die autorit uit uw dromen

Geschreven door

Bent u gek van auto’s, maar ligt de auto uit uw dromen niet binnen bereik? Geen nood! Een rit met zo’n prachtkar kan meestal wél. Voeg daarbij een bezoek aan een passend automuseum, in Nederland of over de grens, en voilà, een topdagje uit.

Beetje James Bond

Sinds James Bond in een Aston Martin reed, watertanden vele autoliefhebbers bij dit merk. Zelf eens besturen? Dat is opmerkelijk eenvoudig te regelen, via meerdere bedrijven. Omdat zo’n rit doorgaans wel kort duurt, is een gang naar het Louwman Museum in Den Haag een goed vervolg. Daar staat een échte James Bond-auto, naast de Humber Pullman van Winston Churchill en de Cadillac van Elvis Presley. En dit is maar een fractie van het fraais in de collectie van de autoimporteursfamilie Louwman. Wilt u uiteindelijk toch eens kijken wat een Austin Martin zoal kost? Simpelweg eens koekeloeren bij een autodealer? Dat kan heel informeel bij Gallery Aaldering in Brummen. Het bedrijf heeft zelfs een Grand Café met zicht op de collectie én de uiterwaarden van de IJssel. Genieten met koffie, lunch of borrel. Informatie: www.louwmanmuseum.nl; www.gallery-aaldering.com/nl; voor autohuur bijv. www.buenavidaautoverhuur.nl.

Scheuren met een Ferrari

Liever scheuren op een autocircuit? Ook dat kan! In Zandvoort bijvoorbeeld, met een Ferrari of Lamborghini. De adrenaline blijft zeker nog lang nagieren. Op adem komen is goed mogelijk in het Carel Wüst Museum in Dordrecht. De privécollectie van de autodealersfamilie Wüst omvat onder meer ‘rustige’ klassieke auto’s als de Benz Patent Motorwagen en de Dion-Bouton, bekend van Kuifje in Afrika. Informatie: www.surprisefactory.nl/cadeau/ultieme-racedag-op-het-circuit/; www.autowust.nl.

Helemaal vintage

DAF, Kever en Eend. Auto’s waarmee ook het gewone volk vroeger reed, maar die inmiddels bijna een cultstatus hebben. Rijden met zo’n wagentje is ultrahip en op veel plekken doenbaar, al dan niet in combinatie met een tour- en luncharrangement. Een leuke introductie of afsluiter is het DAF Museum in Eindhoven, met de eerste werkplaats en ook bijzondere modellen zoals de koninklijke strandauto en de ‘rijdende regenjas’, die nooit in productie zijn genomen. Of neem De Wolfsburcht in Wijk en Waalburg, een modern kasteel vol luchtgekoelde Volkswagens. Het topstuk daar is een originele bril-Kever. Informatie: www.dafjerijden.nl; www.vintageroadtrips.nl; www.dafmuseum.nl; www.wolfsburcht.com (onder Museum).

Amerikaanse bakken

Bent u meer van de Amerikaanse oldtimers? Ook dan heeft u voldoende keuze. U kunt zelfs een Ford Mustang Cabrio voor meerdere dagen huren. Rijdt u liever niet zelf en heeft u geduld tot het voorjaar dan is een verzorgde tocht in een Studebaker of Packard langs de bloeiende bollenvelden een puik plan. Terwijl u gezellig rondtuft, vermengt de ouderwetse motorlucht zich met bloemengeur.

Een museum met verschillende automerken uit Amerika is het Automuseum Schagen. Ook héle ouwetjes, zoals de eerste in massa productie gemaakte auto, de T-Ford. Informatie: www.vintageroadtrips.nl; www.josietours.com; www.automuseumschagen.nl.

Posh in een limousine

Eigenlijk is de limousine tegenwoordig niet posh meer, maar ‘gewoon’. Nou ja, niet voor dagelijks gebruik, maar toch zeker voor feestelijke gelegenheden. Als u met meerdere personen op stap gaat, valt de prijs eigenlijk reuze mee. Natuurlijk is een chauffeur daarbij inbegrepen. Een arrangement, met champagne of ander lekkers aan boord, is ook mogelijk.

Informatie: www.dusalimo.nl.

Uitrukken met de brandweer

Als kind altijd al willen meerijden in een brandweerauto? Dat gaat niet zomaar, althans, onder normale omstandigheden, maar onmogelijk is het niet. Tegenwoordig is het vooral een kwestie van de open dagen van de brandweer in de gaten houden. Wilt u niet zo lang wachten? Via Brandweerauto Nu is een rit sneller te regelen. Vooral bedoeld voor feestjes van (klein)kinderen, maar net zo leuk voor u. Voortreffelijk is de combi met het Veiligheidsmuseum PIT in Almere, vol voertuigen die gebruikt werden door politie, brandweer, ambulance en andere veiligheidsdiensten. De betrokken overheidsinstanties maar ook vele particulieren deden ze cadeau. Informatie: www.brandweerauto.nu/meerijden-met-de-brandweer/; www.pitveiligheid.nl.

Liever elektrisch of OV

Misschien houdt u wel van auto’s, maar bent u zich toch ook bewust van de impact die hun CO2-uitstoot op het milieu heeft. Als u al eens aan een elektrische auto heeft gedacht dan kunt u de wagens van car2go in Amsterdam uitproberen. Door de hele stad staan ze ingeplugd en bezoekers die zich via de car2go-app hebben geregistreerd kunnen ze overal makkelijk reserveren, openen en gebruiken. Bovendien is het gratis (!) parkeren op de openbare parkeerplaatsen binnen het werkgebied van car2go.

Oók helemaal van het deelvervoer is het Nationaal Bus Museum (NBM) in Hoogezand. U komt er alles te weten over het stads-, streek- en toervervoer door de jaren heen. Informatie: www.car2go.com; www.nationaalbusmuseum.nl.

Over de grens

Nog niet uitgekeken op auto’s? Dan hebben de buren ook nog genoeg op voorraad. Niet verbazingwekkend doen de Duitsers het heel goed met het Mercedes Benz Museum in Stuttgart (www.mercedes-benz.com/en/mercedes-benz/classic/museum/), de nabijgelegen Mercedes Benz-fabriek in Sindelfingen en het Toyota Museum (www.toyota-collection.de/de/das-museum.php) in Keulen. De Belgen kennen Autoworld (www.autoworld.be) in Brussel. De echte diehards pakken het Schlumpf Museum (www.citedelautomobile.com/en) in Mulhouse (Elzas) er ook nog bij.

voor meer artikelen klik hier

De charme van het winterkamperen

Geschreven door

Kamperen in de winter? Misschien krijgt u het al koud bij het idee alleen al. Toch kan het buitenleven juist in de donkere en koude maanden extra knus en romantisch zijn. En gelukkig zijn er steeds meer campings in Nederland het hele jaar door open.

Toegegeven: voor echte koukleumen is winter kamperen misschien niet geschikt. Als u de donkere maanden liever zo veel mogelijk doorbrengt onder een dekentje op de bank bij de kachel, klinkt een vakantie naar een tropisch eiland waarschijnlijk aanlokkelijker dan een tentje in de sneeuw. Maar voor echte natuurliefhebbers die intens kunnen genieten van bevroren dauwdruppels op het gras, ijsbloemen op de ramen en pikdonkere avonden, is het een niet te missen belevenis.

Steeds meer campings in Nederland bieden deze mogelijkheid aan, waaronder ook veel natuurcampings. Wie daar in de winter zijn tent of caravan opzet, waant zich bijna midden in de wildernis van Canada of Noorwegen. Van gewone kampeerplekken tot tipi’s, safaritenten of een charmante blokhut: er zijn genoeg mogelijkheden voor een sprookjesachtige ervaring in winterwonderland.

Voordelen

Er zitten flink veel voordelen aan kamperen in de wintermaanden. Sowieso al de prijs: omdat u niet afhankelijk bent van zomertarieven en hoogseizoenstoeslagen, is het stukken goedkoper dan in andere seizoenen. Daarbij is de kans op lawaaiige buren en overvolle campings een stuk kleiner, met een beetje geluk heeft u zelfs een heel veld ter beschikking. De één vindt dat misschien saai, de ander ziet het juist als heerlijk rustgevend. Als het zo stil is dat je een speld kunt horen vallen en je uren buiten kunt zijn zonder een mens tegen te komen, voel je je immers pas echt één met de natuur en kun je optimaal ontspannen. Bovendien heeft u een grotere kans op het spotten van wild als konijnen en herten, die zich op een verlaten camping sneller onbespied wanen. En het ‘wild’ dat u in de zomermaanden juist liever kwijt dan rijk bent, zoals muggen en wespen, is juist in geen velden of wegen te bekennen!

Natuurlijk vergt kamperen in de winter wel wat aanpassingsvermogen. De afgelopen jaren zakte het kwik zelfs in december soms niet onder de 15 graden, maar bij temperaturen onder nul is lekker buiten zitten lezen er waarschijnlijk niet bij. Winterkamperen vraagt om een actievere vakantieplanning: maak overdag een mooie lange wandeling, bezoek een stad of museum en kijk welke activiteiten er allemaal worden georganiseerd in de omgeving, zoals kerstmarkten of schaatsbanen. Sommige wintercampings hebben ook verwarmde gemeenschappelijke ruimtes, waar u overdag een boek kunt lezen of een spelletje doen. Ook de sanitaire voorzieningen zijn op wintercampings meestal verwarmd, waardoor u ook niet bibberend onder de douche hoeft te staan.

Kampvuur

In de winter zijn de nachten langer, waardoor u waarschijnlijk vanzelf het ritme van de natuur gaat aanhouden: opstaan wanneer de zon opkomt en in de warme slaapzak kruipen als het donker wordt. Al kan het juist ook heel romantisch zijn om ’s avonds samen in het pikkedonker van de stilte te genieten. Kijk van tevoren of het op de camping is toegestaan om een kampvuur te stoken of een vuurschaal te laten branden, dan kunt u het buiten vrij lang uithouden. Kijkend naar een kraakheldere sterrenhemel met een mok glühwein of warme chocolademelk erbij, is er waarschijnlijk geen vezel in uw lijf die liever thuis op de bank voor de televisie zou zitten!

Praktische tips

  • Zoek een plek in de zon en zorg dat de opening van uw tent of caravan uit de wind staat.
  • Bereid uw kampeeruitrusting tot in de puntjes voor. Laat bijvoorbeeld door de garage checken of uw caravan winterproof is en denk na over wat u allemaal meeneemt. Gasbranders kunnen het bij lage temperaturen bijvoorbeeld begeven, dus benzinebranders zijn praktischer.
  • Haringen in de grond slaan kan een hels karwei zijn als het vriest, maar met een boormachine is het zo gepiept. Sla ze niet helemaal in de grond, want dan krijgt u ze er later makkelijker weer uit.
  • Hoe verleidelijk het ook is om alles potdicht te houden: ventileer goed, anders wordt binnen alles nat van het condensvocht en dat kan ook weer aanvriezen. Zet de boel dus minstens twee keer per dag een kwartiertje open.
  • Zorg bij een tent voor goede isolatie op de grond, bijvoorbeeld door een aluminium matje over het grondzeil met eventueel een fleecedeken eronder. Fleece neemt namelijk geen vocht op. Isolatiematjes voor de ramen van de caravan houden de kou ook buiten.
  • U blijft ’s nachts het beste warm in een thermo-slaapzak met eventueel een fleecedeken eroverheen. Een warme kruik helpt om uw lichaam op temperatuur te krijgen. Draag thermo-ondergoed en slaap eventueel met een muts op, aangezien er veel warmte verloren gaat via het hoofd.
  • Overdag blijft u warm door zo veel mogelijk in beweging te blijven, veel calorierijk voedsel te eten (het lichaam warm houden vreet energie) en warme dranken te drinken.

voor meer artikelen klik hier

We gaan naar de markt!

Geschreven door

We kunnen naar de wekelijkse markt, of de markt om de hoek. Maar tegenwoordig zijn er allerlei soorten markten, dus gaan wij op onderzoek uit. HartbrugReizen neemt u mee op sleeptouw.

De markt is een eeuwenoud begrip en in een ver verleden, de enige plek om te kopen en verkopen. Weer of geen weer: de markt was daar. Het was het middelpunt van een stad. Maar naar een markt gaan wij allang niet meer alleen voor onze groenten: wij kiezen markten uit op basis van onze behoeften. En dat onze behoeftes divers zijn, blijkt wel uit ons willekeurig overzicht…

De zomermarkt

Het is zomer, nog steeds, dus trappen we af met een zomermarkt! In Nederland houden wij ervan om markten aan jaargetijden te plakken dus wees gerust als de zomermarkt aan u voorbij is gegaan, een herfstmarkt is in aantocht en anders heeft u altijd nog de winter- en lentemarkt. Maar wat biedt een zomermarkt? Marktkramen met oude en nieuwe waar, maar ook vermaak in de vorm van doe-activiteiten en optredens. De charme van een zomermarkt, is allang niet meer de marktkraampjes alleen, het is een heus evenement met voor elk wat wils, zelfs voor hen die graag vanaf de zijlijn toekijken, al genietend van een verkoelend drankje op een terrasje.

De streek- en boerenmarkten

Dankzij de voedselhype, zijn streek- en boerenmarkten enorm in opkomst. Tegenwoordig verlangen wij naar ‘vroegâh’ wat betreft ons voedsel, want wij willen weten waar ons eten vandaan komt en het liefst halen we het uit de achtertuin. Achtertuin is een breed begrip, maar dankzij de streek- en boerenproducten worden wij in onze behoeften voorzien. Hier vindt u alles uit de streek en van de boer: van jam tot kaas, maar ook sappen en noten.

De lapjesmarkt

Sinds jaar en dag daar, maar net zoals de streek- en boerenmarkt, weer terug van weggeweest. Net zoals met eten, willen wij weten waar onze kleding vandaan komt en het liefst maken wij het zelf. Dus wat rest ons te doen? Naar de lapjesmarkt! Hier vindt u een verzameling aan stoffen om zelf uw unieke creaties te maken. En met verzameling, bedoelen wij ook daadwerkelijk een verzameling: stoffen in allerlei materialen, kleuren en diverse structuren zover het oog reikt.

De rommelmarkt

De alom bekende markt der markten: de rommelmarkt (of vlooienmarkt). Hier verkoopt men alles wat los en vastzit. Schuilt er een speurder in u? Met een beetje geluk vindt u een heuse schat tussen de ‘rommelwaar’. En dat voor een prikkie. Nergens naar op zoek? Ideaal als u van slenteren en kijken houdt.

De kofferbakmarkt

In het rijtje van bijzondere markten, mag de kofferbakmarkt niet ontbreken. Een fenomeen overgewaaid uit Engeland en waarbij het draait om -de naam zegt het al- vanuit de kofferbak verkopen! Dus laad uw kofferbak vol, start uw auto en go! Daarover gesproken: de kofferbakmarkten zijn in Engeland bekend als ‘Car Boot Sales’ en trekken enorme bezoekersaantallen. In Nederland wordt het steeds populairder en worden de kofferbakmarkten door het hele land georganiseerd. Tip: net zoals bij rommelmarkten, zijn hier schatten verborgen. Dus snuffelen maar!

De antiek- en kunstmarkt

Is speuren niet aan u besteed en gaat u liever recht op uw doel af? Laat de rommel- en kofferbakmarkten links liggen en bezoek de antiek- en kunstmarkt. Hier is het geen kwestie of u een schat vindt, maar welke? Van oude voorwerpen tot verzamelobjecten, het is er allemaal: u dient het alleen wel zelf te herkennen en op de kop te tikken.

De automarkt

Gaat u voor de grote waar? Een automarkt is bij uitstek geschikt als u van voertuigen houdt en in één oogopslag (of meerdere) auto’s wilt bekijken in real life in plaats van achter een scherm. Hier vindt u allerlei ‘pareltjes’ op wielen. Het voordeel van een automarkt, is dat alle voertuigen APK-gekeurd zijn. Maar een markt is geen markt als er geen ruimte is voor onderhandelen: succes!

De kerstmarkt

Een speciale markt die ééns per jaar weer om de hoek komt kijken: de kerstmarkt. Als over markten wordt gesproken, dan mag de kerstmarkt niet worden vergeten. In Duitsland zijn kerstmarkten een hele happening en zowat elke stad heeft er één, maar de laatste jaren groeien kerstmarkten aan populariteit in Nederland. Uiteraard kunt u op de kerstmarkt uw slag slaan met betrekking tot versiering, maar hier gaat u voornamelijk heen voor de gezelligheid. En om rond te wandelen terwijl u van uw warme glühwein of van warme chocolademelk met slagroom geniet.

Weetje: het woord ‘markt’ is afkomstig van het Latijnse woord ‘Mercatus’ en betekent handel, dan wel markt.

voor meer artikelen klik hier

Op reis met een aandoening? Bereid je goed voor!

Geschreven door

We reizen steeds vaker en steeds verder. Dat geldt ook voor mensen met (chronische) aandoeningen zoals hart- en vaatziekten, longziekten, suikerziekte en reuma. Maar de medische voorzieningen zijn elders vaak niet zoals we die in Nederland gewend zijn. Hoe bereid je je voor als je lichaam extra zorg nodig heeft?

‘Mensen schrikken vaak enorm als ze in het buitenland in het ziekenhuis belanden,’ zegt Els van Nood, internist voor de Travel Clinic van het Erasmus MC. Het ziekenhuis waar, na het samengaan met het Havenziekenhuis, de expertise op het gebied van tropische ziekten en reizigersgeneeskunde gebundeld is. Ze ziet mensen vaak nadat ze in het buitenland iets hebben opgelopen. De groep reizigers groeit, en dus ook het aantal mensen dat op reis gaat met een of zelfs meerdere ziekten. Daarbij reizen ouderen ook steeds vaker en langer, terwijl zij juist kwetsbaarder zijn.

‘Veel mensen denken dat de zorg in het buitenland hetzelfde is als bij ons. Ze zitten in een luxe hotel met goede voorzieningen, maar worden toch ziek en moeten naar het ziekenhuis. Dan is de schok groot.’ Van Nood heeft zelf een tijdje gewerkt in een ziekenhuis in de hoofdstad van Tanzania, Dar es Salaam. ‘Tanzania is een redelijk stabiel land en ik werkte in het universiteitsziekenhuis van de hoofdstad. Mijn voorstelling was vooraf dat het een redelijk ziekenhuis zou zijn. Maar er was continue een groot tekort aan medicijnen. En alle CT-scans waren in de loop van de tijd kapot gegaan en er was geen geld om ze te repareren of vervangen. Daarnaast is het opleidingsniveau van de artsen op veel plekken anders.’

Dat laatste ziet Van Nood terug bij de patiënten die bij haar komen na een reis naar verre bestemmingen. ‘Vaak is er geen goede diagnose gesteld,  soms ook niet de juiste behandeling gegeven. Voor veel mensen is zo’n ziekenhuisbezoek bijna traumatisch.’ Een goede voorbereiding is heel belangrijk, benadrukt ze. Maar waar moet je precies rekening mee houden? 

Diarree

Het meest voorkomende probleem in het buitenland is reizigersdiarree. Van Nood: ‘Hartpatiënten, maar ook ouderen, hebben vaak een verminderde afweer, door bijvoorbeeld medicatiegebruik. Dus kunnen ze makkelijker diarree krijgen. Het eerste doel is dan uitdroging voorkomen. Daarnaast moeten sommige medicamenten bij diarree tijdelijk aangepast of zelfs gestopt worden, zoals plasmedicatie of bloeddrukverlagers. Het is belangrijk om dit vooraf met je arts te bespreken.’

Andere ziekten, zoals malaria, verlopen vaak veel heftiger bij mensen met een aandoening. Daarom is het belangrijk om de kans op malaria zo klein mogelijk te maken. Ook daar moet je je goed over laten voorlichten.

In the middle of nowhere

Heel soms raadt Van Nood reizen naar bepaalde gebieden af, bijvoorbeeld als mensen een afweerstoornis hebben, net een chemokuur gehad hebben of net een orgaantransplantatie hebben ondergaan. Van Nood: ‘Als die mensen willen reizen naar een gebied waar veel gele koorts voorkomt dan kunnen we ze niet goed beschermen met een vaccin. Dat is te risicovol bij een verminderde afweer. Dan is het soms beter om een andere bestemming uit te zoeken.’

Daarbij moet je nadenken over de medicijnen die je meeneemt. Ibolya Moor kan erover meepraten. Zij leidt aan een complexe post-traumatische stressstoornis, met een paniek- en angststoornis en heeft bovendien schildklierproblemen, maar is ook een lustig reiziger.

Moor: ‘Ik heb altijd voldoende medicatie bij me. Ik neem niet het risico dat ik ergens in Argentinië zit in ‘the middle of nowhere’  en dat ze op zijn.’ Voor haar psychische klachten slikt Moor ‘pammetjes’, medicijnen die in veel landen als opiaten en dus als drugs gezien worden. Een medisch paspoort alleen is dan niet voldoende, omdat het geen officieel document is. Voor opiaten, maar ook voor veel andere medicijnen heb je een geautoriseerde artsenverklaring nodig. Die verklaring moet door het CAK en door het ministerie van Buitenlandse Zaken of een rechtbank worden geautoriseerd en geldig worden verklaard. Deze informatie is op te vragen bij de ambassade van het land waar je naartoe reist. Het autoriseren en geldig verklaren per post kost tijd, reken op minstens een week. Maar het is ook mogelijk om op en neer te rijden naar Den Haag, want het CAK, Buitenlandse Zaken en een grote rechtbank zitten daar dicht bij elkaar. Voor meer informatie kun je bellen met het CAK of kijken op de site: www.hetcak.nl

Soms is zelfs een geautoriseerde artsenverklaring niet voldoende. Moor: ‘Vorig jaar reisde ik met een nekhernia naar Thailand en had morfine bij me. Daarvoor moest ik een verzoek indienen bij de food and drugs administration van Thailand zelf.’ Begin dus op tijd met uitzoeken wat er voor de beoogde bestemming met de klachten nodig is, zodat er voldoende tijd is om alles goed te regelen.

Rustiger aan doen

Zijn de medicijnen eenmaal goed en wel op de plaats van bestemming, dan dient de volgende vraag zich aan: hoe blijven ze goed? Sommige medicijnen moeten koel bewaard worden. Dat geldt bijvoorbeeld voor insuline. Van Nood: ‘Ik heb ooit iemand bij me gehad die een landrovercruise door Afrika wilde maken, maar hij moest ook insuline spuiten. Dat is dan nogal een project met medische koeltassen waarvan hij de koelelementen steeds moest opladen via de accu van de landrover. Daar moet je van tevoren goed over nadenken.’

Gerda Rolaff doet dat. Ze kreeg in 2013 een hartaanval en vier jaar later nóg een keer. Erg schrikken zou je denken. Maar Rolaff laat zich er niet door belemmeren. ‘Ik ben niet zorgelijk aangelegd. Ik kan morgen ook onder een auto lopen.’ Wel neemt ze behalve medicijnen een ECG mee, voor het geval er een filmpje gemaakt moet worden. Rolaff: ‘Dat komt omdat er schade aan mijn hart is, dus mijn ECG wijkt af van een gemiddeld ECG. Dan schrikken de artsen niet zo.’

En hoewel ze nog steeds veel reist- ‘vorig jaar was ik in Engeland, Frankrijk, Griekenland en Spanje en ik sta nu op het punt om naar Finland te gaan’- doet Rolaff het wel rustiger aan. ‘Mijn energie is behoorlijk afgenomen, ik kan niet teveel doen op een dag. Als ik een drukke ochtend heb gehad dan ga ik ‘s middags uitrusten. En ik maak bijvoorbeeld geen lange wandelingen meer, maar heb die ingekort. Ik geniet van wat er is en denk niet aan wat ik niet meer kan.’

Met een goede voorbereiding is dus heel veel mogelijk. Van Nood: ‘De Travel Clinic van het Erasmus MC probeert daar zo goed mogelijk bij te begeleiden.’

voor meer artikelen klik hier

Mijn mooiste reis

Geschreven door

‘Opgeven is geen moment een optie geweest’

In deze rubriek vertellen mensen over de mooiste reis van hun leven. Dit keer het verhaal van Astrid van de Nieuwenhof (34). Ze heeft meerdere reumatische aandoeningen, maar liep op wilskracht de Inca Trail naar Machu Picchu in Peru.

‘Acht jaar geleden kreeg ik een ongeluk. Een stuk landbouwplastic van een trekker kwam tussen de spaken van mijn racefiets terecht, waardoor ik gelanceerd werd en drie keer over de kop sloeg. De artsen zeiden dat ik geluk had gehad dat ik alleen wat schaafwonden en een gebroken arm had, maar het voelde niet als geluk. Het herstel van mijn arm duurde eindeloos en ik kreeg er steeds meer complicaties en klachten bij. Die werden in eerste instantie gezocht in het vele autorijden en mijn werk achter de computer, maar tijdens een vakantie in Nepal besefte ik dat er meer aan de hand moest zijn. Ik deed een zesdaagse trekking door de Himalaya, maar had  constant zo veel pijn in al mijn gewrichten dat ik de groep bijna niet bij kon houden. Gek genoeg was dat vooral in de ochtend, daarna kwam ik op stoom en haalde ik iedereen weer in. Ik snapte er niets van. Ik was altijd zo sportief geweest, waarom was ik opeens veranderd in een diesel?

Uiteindelijk bleek dat ik reuma had, waar later ook nog de ziekte van Bechterew en het syndroom van Tietze bij kwamen. Dat was moeilijk te accepteren voor iemand die nog zo jong was en gek was op fietsen en actieve vakanties. Maar ik liet me er niet door uit het veld slaan. Ik verkocht mijn racefiets en stortte me op mijn nieuwe verslaving: wandelen. Natuurlijk realiseerde ik me heel goed dat mijn gezondheid alleen maar verder achteruit zou gaan. Daarom wilde ik heel graag de Inca Trail lopen naar Machu Picchu, nu ik daar nog toe in staat was. Dat was immers dé ultieme trekking, en nog veel mooier dan Nepal. Ik twijfelde wel of ik het wel zou volhouden, maar mijn fysiotherapeut bevestigde wat ik zelf ook dacht: op karakter zou ik een heel eind komen.

De groepsreis die ik boekte, begon in de hoofdstad Lima. We bezochten de mooiste plekjes van Peru, zoals de Colca Canyon, de mysterieuze Nazcalijnen en het Titicacameer. Ik merkte wel dat ik op mijn gezondheid moest letten. Als de groep met z’n allen nog gezellig iets ging drinken, ging ik vaak vroeg naar bed om mijn krachten te sparen. Ik wilde immers per se de Inca Trail uitlopen. Tegen de gids die tijdens die trekking meeging, zei ik bewust helemaal niets over mijn reuma. Anders hadden ze me waarschijnlijk niet laten starten. En, stronteigenwijs als ik ben, wist ik zeker dat ik het wél kon.

De route was heel mooi: het weidse uitzicht over de bergen en de prachtige zonsondergangen. Het is bizar om te zien dat er dorpjes zijn gebouwd op plekken waar amper mensen kunnen komen, laat staan stenen! Toch heb ik er niet zo veel van genoten als ik zou willen, daarvoor was het te zwaar. Tijdens het lopen had ik constant zo veel pijn, dat ik me moest concentreren om de ene voet voor de andere te zetten. Toen ik uiteindelijk tegen de gids opbiechtte dat ik ziek was, zei hij dat hij heel veel respect voor me had. Er waren gezonde mensen die sneller opgaven en teruggingen, zei hij.

Dag twee was het zwaarste. De Dead Women’s Pass, waar we doorheen liepen, was symbolisch voor hoe ik me voelde. ’s Avonds ben ik met kleren en al in mijn tent geploft en zo in slaap gevallen. ’s Ochtends kon ik niet eens meer zelf overeind komen, anderen hebben me uit mijn tent omhoog getrokken. Maar hoe ik er ook doorheen zat, voor mij is opgeven geen moment een optie geweest.

Eenmaal boven, was ik zo uitgeput dat ik niet eens foto’s heb gemaakt. Natuurlijk was het indrukwekkend, maar door de mist kon je niet heel ver kijken. Even dacht ik: ‘Is dit nu waar ik alles voor heb gedaan?’ Pas toen de trein me weer naar beneden had gebracht en ik ’s avonds in mijn hotelbed lag, besefte ik hoe trots ik was dat het me was gelukt. Daar ging het me tenslotte om. Toen ik de volgende dag weer een beetje was bijgekomen, trakteerde ik mezelf op een parapente-sprong. Terwijl ik in de lucht hing -waarbij mijn lijf een stuk minder pijn deed dan tijdens het wandelen- keek ik uit over het berggebied waar ik doorheen was gelopen en zag ik de zon langzaam ondergaan. Eindelijk kon ik écht genieten van de mooie reis die ik had gemaakt.

In Peru is heel duidelijk het besef gekomen dat dit de laatste keer was dat ik zo’n zware trekking kon doen. Dat is aan de ene kant heel jammer, maar aan de andere kant is er gelukkig nog heel veel wat ik wél kan. Het Pieterpad is immers ook heel mooi, en afgelopen weekend heb ik nog een halve marathon gelopen. En Machu Picchu? Dat nemen ze me nooit meer af!’

voor meer artikelen klik hier

Björn Tannemaat: ‘Het draait bij ons om het hele gezin’

Geschreven door

Op vakantie of een dagje uit is geen vanzelfsprekendheid als een kind in het gezin een hartaandoening heeft, ondervond Björn Tannemaat aan den lijve. Daarom richtte hij in 2006 Stichting Heartbeat op.

‘Dertien jaar geleden ben ik vader geworden van een hartekind, Sebastiaan. Hij bleek het hypoplastisch linkerhartsyndroom te hebben, waardoor de helft van zijn hart niet goed volgroeid was. Inmiddels heeft hij drie operaties gehad en gaat het supergoed met hem, maar als gezin hebben we wel voor de nodige uitdagingen gestaan. Op vakantie gaan of een dagje uit, was bijvoorbeeld iets dat we niet zomaar ‘even’ deden. Zeker in het begin zijn het ziekenhuis en je eigen huis het enige houvast dat je hebt, alles daarbuiten is eng. We gingen uiteindelijk wel naar het buitenland, maar alleen als er een groot ziekenhuis in de buurt was. Zelfs Texel was al een uitdaging, want hoe snel kun je op het vasteland komen als er iets misgaat?

We hebben ons wat dat betreft altijd prima gered, maar wat we misten was vooral een stukje ontspanning. Even weg zijn uit de zorgen. In onze beleving waren er niet veel organisaties die ons hierbij konden helpen. Andere stichtingen richten zich vaak op kinderen die levensbedreigend ziek zijn. Sebastiaan had – net als veel andere hartekinderen – het meest levensbedreigende gedeelte al vlak na zijn geboorte achter de rug, maar dat betekende niet dat hij niet ernstig ziek was. Voor ons gevoel werden hartaandoeningen in die zin niet genoeg onderkend.

Al snel zijn mijn vrouw en ik gaan nadenken over hoe we andere gezinnen konden helpen met datgene wat we zelf gemist hadden. Zo is Heartbeat ontstaan. We hebben onder andere een HeartVilla gerealiseerd: een volledig aangepaste en rolstoelvriendelijke bungalow in Otterlo, waar zorg op afroep beschikbaar is. Er kan bijvoorbeeld gespecialiseerde thuiszorg geregeld worden, maar in de praktijk blijkt het voor veel gezinnen al voldoende dat er een mogelijkheid is om een arts op te roepen. Gezinnen kunnen op die manier ontspannen vakantie vieren, zonder dat ze zichzelf druk hoeven te maken over alles wat ze moeten regelen. De HeartVilla is nu vier jaar in gebruik en is zo populair, dat we deze zomer ook een tweede vakantiehuis openen in het Duitse Winterberg.

Daarnaast hebben we de HeartDays: leuke eendaagse activiteiten, zoals een circuitdag op Zandvoort, dagje Ouwehands Dierenpark of een sloepentocht over de Loosdrechtse Plassen. Ook organiseren we ieder jaar HeartBallooning: een besloten luchtballonfestival met 10 tot 15 ballonnen. Maar mensen kunnen bij ons ook een speciale, persoonlijke Hartewens indienen. We hebben niet het budget om zo groots uit te pakken als bijvoorbeeld Make a Wish, maar we kijken wat we wél kunnen realiseren. Zo zijn we laatst met een jongetje naar de training van Ajax geweest, en we hebben een keer iemands kamer helemaal gepimpt. Met Moederdag zijn we nog met een groepje naar de Toppers geweest. Zo bedenken we iedere keer weer wat nieuws.

Onze instelling is dat je niet perse naar Disneyland hoeft of met dolfijnen te zwemmen om mensen geluk te bezorgen, een dagje ontspannen is vaak al voldoende. Daarbij draait het bij ons om het hele gezin, niet alleen om het kind dat ziek is. Dat neemt namelijk al een bijzondere plaats in binnen het gezin, wat voor broertjes en zusjes niet altijd makkelijk is. Tijdens onze uitjes is iedereen dus even belangrijk. Daar proberen we bij ons thuis ook altijd bewust op te letten. Als mensen mij bijvoorbeeld vragen hoe het met Sebastiaan gaat, antwoord ik altijd: ‘En met Frederique gaat het ook goed.’

De stichting is afhankelijk van donaties, sponsoring en vrijwilligers. We hebben een vaste groep van ongeveer tien mensen, maar met alle activiteiten meegerekend, zijn er tientallen mensen voor Heartbeat actief. Zelf noem ik Heartbeat een fulltime hobby náást mijn gewone baan. Ik zou het eigenlijk rustiger aan moeten doen, maar daarvoor is het plezier te groot. We krijgen hele mooie reacties van mensen die heel dankbaar zijn en zeggen dat ze zo enorm hebben genoten, daar doe je het allemaal voor.

Onze eigen kinderen, nu 13 en 10, gaan nog steeds bijna altijd mee naar de activiteiten die we organiseren. Ze zien daar ook vaak vaste gezichten, want veel gezinnen melden zich ieder jaar weer opnieuw aan. Maar er komen ook iedere keer weer nieuwe mensen bij. Die worden dan bijvoorbeeld door het ziekenhuis naar onze HeartVilla verwezen, en zien dan pas dat we nog veel meer doen. Dan ben ik heel trots dat we zo veel mensen blij kunnen maken.

Meer informatie: www.stichtingheartbeat.nl

Voor meer artikelen klik hier