Jan Schut (80) is de laatste tijd al heel wat keren op reis geweest met HartbrugReizen. Samen met zijn vrouw Bets heeft hij zelfs alweer wat reizen voor dit jaar geboekt. Niet alleen vinden ze de reizen heel gezellig, ook geeft meegaan met HartbrugReizen ze een veilig gevoel.            

Jan kreeg in 1997 een hartinfarct en is sindsdien hartpatiënt. Onderzoek wees destijds niet uit wat er precies aan de hand was. Wel kreeg hij medicatie en na een dag of tien in het ziekenhuis te hebben gelegen, mocht hij weer naar huis, vertelt hij. “Ik heb nog een jaar of vijf onder controle gestaan bij een cardioloog, maar daarna werd ik min of meer gezond verklaard. Uiteindelijk heb ik in augustus 2020 nog een hartinfarct gehad en zijn er twee stents geplaatst. Het ging een tijdje goed, tot ik afgelopen augustus last kreeg van boezemfibrilleren. Gelukkig is dat inmiddels ook verholpen en heb ik daar geen last meer van.”

Bijeenkomst

Drie jaar terug las Jan in het tijdschrift van Hartpatiënten Nederland dat ze 50 jaar bestonden en een bijeenkomst organiseerden in Roermond. “Het toeval wilde dat mijn vrouw en ik net een hotel hadden geboekt in Sittard, dus leek het ons leuk om dan ook meteen maar even bij de bijeenkomst te gaan kijken. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben daar een heleboel leuke mensen ontmoet, waarvan er een aantal ook al eerder mee op reis waren geweest. Dat klonk allemaal erg positief. We dachten: dit is wel wat voor ons.”

Echter kwam toen de coronapandemie en was reizen lange tijd geen optie meer. Twee jaar later, in 2022, dachten Jan en Bets opnieuw aan HartbrugReizen, vertelt Jan. “Wij zijn na mijn eerste hartinfarct nog lange tijd zelf met de caravan op vakantie gegaan, maar die hebben we enkele jaren terug na lang wikken en wegen verkocht. Het werd allemaal nogal ingewikkeld. Ik heb door de jaren heen bijvoorbeeld slechte ogen gekregen en autorijden werd te gevaarlijk. HartbrugReizen leek ons dan ook een mooi alternatief.”

Op reis

Jan en zijn vrouw boekten in 2022 twee reizen: naar het Lago Maggiore en Kroatië. Helaas werd één dag voor de reis naar het Lago Maggiore duidelijk dat Bets corona had en konden ze niet mee. Vervolgens verheugden ze zich op de Kroatië reis, maar deze werd geannuleerd omdat er te weinig belangstelling was. “Het was geen goede start met HartbrugReizen, maar dat is in 2023 gelukkig dubbel en dwars goed gekomen. We boekten begin dat jaar uiteindelijk nog een reis, naar Parijs. Dat was een lang weekend: een mooi, kort reisje. Hartstikke leuk was het, en het smaakte naar meer.”

Vervolgens gingen ze in juni naar Tirol, zegt hij. “Het grappige was dat we een paar dagen voor vertrek bedachten dat we vroeger geregeld in Oostenrijk kwamen en daar met een kabelbaantje de bergen in gingen. Heel mooi was dat altijd. We zeiden nog tegen elkaar: dat zal er wel nooit meer van komen. Eenmaal in Tirol bleek dat het eerste uitstapje er één was die we niet hadden zien aankomen: met de kabelbaan naar ongeveer veertienhonderd meter hoogte. Daar hebben we heerlijk gewandeld en op het terras gezeten. De gehele reis was erg gezellig. Op de laatste middag zijn we nog over een hangbrug van de ene naar de andere berg gelopen, ook een bijzondere ervaring.”

Boezemfibrilleren

Eind augustus zou het koppel alsnog naar het Lago Maggiore gaan, maar de zondag daarvoor kreeg Jan last van boezemfibrilleren. “Dat  was een hele rare ervaring. Ik werd wakker met hartkloppingen, mijn hart klopte onregelmatig en ik zweette. Eenmaal in het ziekenhuis bleek dat ik last had van boezemfibrilleren. Weg vakantie, dacht ik. Maar volgens de cardioloog kon het worden verholpen met een stroomstootje, en daar had hij gelijk in. Het was een gemakkelijke ingreep en niet veel later mocht ik weer naar huis.” Volgens de cardioloog kon hij gewoon op vakantie. Jan had daar in eerste instantie niet zo’n prettig gevoel bij, maar toch besloot hij te gaan. “Als het niet met HartbrugReizen was geweest, had ik het niet gedaan. In het buitenland wil je er in een ziekenhuis tenslotte niet alleen voor staan, maar tijdens deze reizen hoeven we niks uit te leggen. Als het nodig is, kan één van de begeleiders meteen ingrijpen. Ik kan weer zonder zorgen op vakantie. Dat is een hele geruststelling. De reis is uiteindelijk gelukkig goed verlopen. We hadden weer een erg gezellige club en een prettige organisatie.”

Nieuw reisjaar

Later in het jaar hebben Jan en Bets nog het noorden van Slovenië en Kroatië bezocht, waar Jan zelfs zijn tachtigste verjaardag heeft gevierd. Ook maakten ze eind november nog een reis naar het Zwarte Woud, met uitstapjes naar het Zwitserse Luzern en Franse Colmar. Tevens erg geslaagd. Ook dit jaar gaan ze weer met HartbrugReizen op pad: in april naar Toscane, in juni naar Noorwegen en in augustus naar de Adriatische kust. “Zo maken we de reizen die de afgelopen jaren niet doorgingen weer goed”, zegt Jan lachend. “In Noorwegen zijn we al eens geweest, maar nu gaan we naar de andere kant. Het zijn allemaal redelijk avontuurlijke reisjes, maar zo komen we nog eens ergens. Inmiddels zien we ook steeds meer bekenden, mensen die we al op eerdere reizen hebben ontmoet. Dat maakt het extra leuk.”

Meer info over HartbrugReizen? Ga dan naar: www.hartbrugreizen.nl

Tekst: Laura van Horik
Beeld: Jan Schut met de reiscoaches Marly en Marja

Dit artikel verscheen eerder in het Hartbrug Magazine.

Reny Boersma (68) dacht dat ze door haar hartfalen nooit meer op reis zou kunnen. Toch genoot ze afgelopen juni intens van de vijfdaagse vakantie met HartbrugReizen langs de Vlaamse kust.

“Ik had al vaak aan mijn man Simon gevraagd of hij een groepsreisje wilde maken”, lacht Reny, “maar het antwoord luidde almaar ’nee’. In zijn werkende leven was hij als vrachtwagenchauffeur altijd veel van huis geweest. Hoe we uiteindelijk toch bij HartbrugReizen belandden? Vóór ik een nieuw hart kreeg, had ik in de wachtkamers van de cardioloog in Sneek vaak hun magazine bekeken en de prachtige reisverhalen gelezen. Ik dacht dat ik zelf nooit meer een reis zou kunnen maken. Maar toen er begin dit jaar een advertentie van HartbrugReizen op Facebook voorbijkwam, bedacht ik bij mezelf: ‘Dit wil ik. Dit kan en durf ik nu alleen.’ Ik zat boven, mijn man beneden. Ik appte over mijn besluit zodat hij erover na kon denken. Ik zei tegen hem: ‘Je mag mee, als je wilt, het moet niet.’ Vroeger gingen we samen met de caravan eropuit. Hij houdt van zijn vrijheid en gaat ook solo op de motor op stap. Ik ben wat socialer dan hij. Dat hield me voorheen tegen. Het duurde niet lang eer ik antwoord kreeg. Hij wilde toch wel mee.”

Prinses

“Uiteindelijk is de reis naar België mij, maar ook mijn man heel goed bevallen. Wat hebben we genoten! We hadden een luxe touringcar, een fijn hotel in Oostende van waaruit we uitstapjes naar Gent en Brugge maakten en zulk mooi weer. Reisleidster Marly was fantastisch en dan de muzikale, gezellige chauffeur. De verpleegkundige had in zijn rugzak alles bij de hand voor ‘post onvoorzien’. Dat gaf zo’n gerust gevoel. De prachtige groep medereisgenoten om ons heen maakte het helemaal af. Allemaal gelijkgestemden die me de waardevolle ontmoetingen, plezier en humor brachten waar ik zo van houd. Echt als een vis in de kom, zo voelde ik me thuis. Na terugkomst hebben we al een keer een reisgenote bezocht, misschien volgen er meer. Het was zo bijzonder dat ik dit weer kon en mocht beleven. Ik droom er nog wel eens van. Was het een sprookje? Dan was ik de prinses!”

Linkervoorwandinfarct

“Het verhaal over mijn hartfalen begon toen ik met 45 jaar een linkervoorwandinfarct kreeg. Het is het ernstigste hartinfarct dat je kunt krijgen. Ik werd gedotterd en kreeg vier omleidingen maar toch had ik weinig toekomstperspectief. Daarbij werd ik ook nog diabeet. De cardioloog kwam uiteindelijk met twee opties: verblijf in een hospice voor mijn laatste levensfase of plaatsing van een steunhart. Met zo’n steunhart behoud je je eigen hart maar wordt er een kunstmatige aorta naast gezet. Die werkt op grote batterijen die je in een gordelriem draagt. Ik koos voor de laatste optie. Mijn levenslust was nog sterk en ik wilde door. De screening duurde lang, omdat ik zo verzwakt was. Uiteindelijk kreeg ik een verdrietige boodschap. De chirurg durfde het niet aan om het mechaniekje bij mijn hart te plaatsen. Ik was 61 jaar en voelde me verslagen. Toen werd me gevraagd of ik een donorhart wilde. Dat moest ik overleggen met de familie. We zijn gelovig, mogen dit doen, maar het is niet niks: je hart gaat eruit en dat van een ander erin. Na mijn positieve besluit duurde het nog elf maanden eer een donorhart vrijkwam. De operatie slaagde, dat is niet iedereen gegeven. Daarna volgde intensieve revalidatie. Ik ben inmiddels zes jaar verder. Met een gedisciplineerde levensstijl, medicatie en rust gaat het me nu goed. Ik heb een opgeruimd karakter, dat scheelde, maar ik zocht bovenal de nabijheid van de Heer. Mijn geloof is een enorme steun voor me. Ik doe weer vele leuke dingen. Ik maak eindeloos kilometers op de fiets, zit op koor en doe aan handwerken.”

Genadetijd

“Wat ik het meest bijzonder vond aan de reis naar België? Dat ik in de bus mocht vertellen over het godswonder dat mij overkomen is, dat ik leef in genadetijd. Zulke presentaties geef ik vaker, op scholen, in christelijke kringen. Ik geniet extra van het leven. Of mensen donor willen worden, is aan henzelf. Uiteraard ben ik mijn donor eeuwig dankbaar. Via Eurotransplant heb ik daarom een brief aan de nabestaanden gestuurd.”
“Door al die moeilijke jaren ben ik sterker geworden. Ik denk veel meer na over wat bij mij past, wat ik zélf nodig heb. Ik was altijd een gever, ik was er altijd 150% voor man en familie, twee getrouwde dochters en zes kleinkinderen. Ik trok de kar. Ik kan de kar nu niet meer trekken. Ik geef heel duidelijk mijn grenzen aan. Ik heb zeker de wens om nog een keer met HartbrugReizen op vakantie te gaan. Echt een reis op het oog heb ik evenwel niet. Mooie dingen komen vanzelf op mijn pad. Dat is gebleken. We zien dus wel.”

Tekst: Mariëtte van Beek
Beeld: Reny Boersma

Opzoek naar lotgenotencontact? Check ons forum of onze besloten FB-groep.

Dit artikel verscheen eerder in het HPNLmagazine.

Wow! De nieuwe reizen voor 2024 zijn bekend en wij kunnen u vertellen dat het een prachtig reisjaar gaat worden. Turkije, Albanië en Noorwegen als grote primeurs. U gaat toch zeker mee?

Wel willen we u erop attenderen dat u er snel bij moet zijn. Vol = echt vol!

Als u naar onze website gaat, komt u onze nieuwe collega Bobby tegen. Onze virtual assistent kan u al helpen met veel vragen.

Nu rest ons alleen nog maar om u veel plezier te wensen met het bekijken van onze mooie nieuwe reizen.

Bekijk hier het reisaanbod.

Wow! De nieuwe reizen voor 2024 zijn bekend en wij kunnen u vertellen dat het een prachtig reisjaar gaat worden. Turkije, Albanië en Noorwegen als grote primeurs. U gaat toch zeker mee?

Wel willen we u erop attenderen dat u er snel bij moet zijn. Vol = echt vol!

Als u naar onze website gaat, komt u onze nieuwe collega Bobby tegen. Onze virtual assistent kan u al helpen met veel vragen.

Nu rest ons alleen nog maar om u veel plezier te wensen met het bekijken van onze mooie nieuwe reizen.

Bekijk hier het reisaanbod.

Ik ben als medebegeleider mee geweest met de Parijs ’23 reis. De deal was als volgt: ik ga mee, ik assisteer in de begeleiding en ik deel na afloop mijn ervaringen. Ik ben als buitenstaander meegegaan, hierdoor werp ik een unieke blik op hetgeen HartbrugReizen organiseert.

Wat ik heb gezien is een diverse groep mensen, die samen een belevenis aangaan. Deze groep bestaat zowel uit kwetsbare als gezonde mensen, getrouwd en alleenstaand, oud en iets minder oud (knipoog). De service die HartbrugReizen aanbiedt is op één specifieke manier bijzonder. Wanneer je aan een chronische aandoening lijdt, is een reis organiseren niet eenvoudig. HartbrugReizen specialiseert zich op het regelen van alle onconventionele zaken rond reizen als hartpatiënt. De organisatie draagt de zorg voor u als hartpatiënt als een naaste. Hierdoor blijft de reis over, hierdoor blijft het geniéten over.

Ik vind het prachtig om te zien hoe kwetsbare mensen uit hun omgeving getrokken worden, ondanks hun chronische aandoeningen. Wie zich beter voelt, wordt ook beter. Een ieder verbaast zich over wat tóch mogelijk is, met behulp van de aangeboden ondersteuning. “Wat zwart is moet zwart blijven”, aldus Jules Deelder. Nu heb ik menig reiziger zien realiseren dat het nooit zwart is geweest.

Kjeld Stegeman (20)

Student Biomedical Sciences aan de Faculty of Health, Medicine, and life Sciences in Maastricht

Bekijk hier HartbrugReizen.