[tygo]

Ik wprd gewoon blij als ik jouw honden zie, Marjolijn! Jeetje, ik zou zelf bijna een hond willen zijn, en zeker een van die bullen! Lekker onbekommerd liggen, geen zorgen, (nee, die hebben de baasje wel;) )
Die foto bij die kip,, van Casper, geweldig!

Eugenie, wat goed zeg, dat je dochter haar mond heeft durven open doen! En dat er nu eindelijk schot in de zaak komt. Ik duim voor haar, voor jullie, dat het nu eindelijk eens goed mag blijven gaan! Ik deel je gevoel qua stress, dat doet geen mens goed, maar ons kennelijk al helemaal niet!

Mijn dochter gaat maandag werken, Maar gaat nog een keer een gesprek aan met haar leidinggevende, omdat ze nog anderhalve week vakantiedagen heeft staan. Die wil ze in 2 delen nemen, zodat ze tot haar operatie in januari zo nu en dan rust heeft. Anders gaat ze het echt niet redden. En de euthyrox voor de schildklier heeft ze nog maar net, dus is het nog afwachten wat dat gaat doen. Ze is nu begoonen met 2 tabletjes vit D (had een groot tekort, dus kreeg vit D van de internist)

En ook wil ze dat de gesprekjes die genoteerd staan vernietigd worden. Ze wist niet dat die gesprekjes opgeschreven werden. Dacht dat het gesprekjes waren omdat de leidinggevende zag hoe ze eruit zag. Ze wilde haar niet naar de filisteinen zien gaan, zei ze, nou, ze helpen haar nu wel naar de filisteinen!
Mijn buurvrouw zei gisteren: iedereen die haar kent, ziet dat ze ziek is, hoe moe ze eruit ziet! Waar zitten hun ogen!
Tja, ook op werk zien ze wel hoe mijn dochter eruit ziet, maar ze zien ook een meisje dat zich 200% inzette! En haar werk deed zoals het moest!

Ze gaat niet in op de sollicitatie van locatiehoofd. Dit is in onze ogen een wel heel lage manier om haar eruit te werken. Want ontslag kan niet, dan maar een andere baan aanbieden met tijdelijke aanstelling. En dan later zeggen dat het niet goed gaat, dag meisje, het ga je goed! (ik ben heel cinisch nu, maar dit bedrijf is tot dit in staat, hebben we ervaren)
Dus solliciteert mijn dochter niet. Zal ze waarschijnlijk nog wel wat te horen krijgen.
Ik ken haar doorzettings vermogen, die is groot! Daar stond ze op school al om bekend, toen was ze al heel vaak ziek, maar de mentor kwam dan thuis helpen.
Gelukkig is ze op school goed begeleid, of dat nu ook zo zou zijn, ik weet het niet
Maar nu, nu is ze lichamelijk zo op! Ze zal zich door die drie dagen heen slepen, (gelukkig dan maar dat ze om de dag werkt) En voordat ze geopereerd wordt zal ze toch een paar dagen van te voren vrij moeten zijn van mij. Anders gaat ze doodop die operatie in, kan ook nooit goed zijn!

En door dit alles was ik vanaf woensdag beroerd. Pijn op mijn borst, en ja, dan komt de angst weer boven, dus helaas toch oxazepam om daar doorheen te komen. Maar dan baal ik zo van mijzelf! Alsof mijn lichaam me verraadt!

En ik vind het zo erg voor mijn dochter! Hoe zal zij zich voelen maandag, werken terwijl je lichaam het nog niet aankan. Maar het doet omdat je zo graag terug wil op je eigen groep.. Al die dreigementen dat ze anders niet meer terug mag komen.
Als het nou nog zo was dat ze iemand was die de kantjes eraf liep, maar het is juist het tegenovergestelde! Ze hebben mijn dochter (ja, ook haar leidinggevende deed dat) telkens terug moeten roepen, omdat ze te veel en te snel wilde.
Ze heeft vorig jaar EMDR therapie gekregen, bij een psychologe. Omdat ze nachtmerrie’s kreeg van de friteuze die naar beneden kwam vallen, over haar heen. (zo heeft ze dus haar brandwonden gekregen) En omdat ze zich altijd veel te goed hield, kwam die reactie pas laat. Door EMDR kan ze weer er aan denken zonder dat ze zich misselijk voelt.
Dus kon ze het een plaats gaan geven. En nu spelen die brandwonden dus een belangrijke rol over hoe ze nu behandelt wordt!
Nu wordt ze er weer op een rot manier mee geconfronteerd. Want op veel ander ziekte verzuim kunnen ze haar niet pakken, omdat ze doorwerkte ondanks ziekzijn. Maar met deze brandwonden had ze operatie’s nodig, ja en dan ben je even uit de roulatie.
Sorry, ik stop maar, jullie hebben in feite er ook niets aan dat ik dit vertel. Ik ben gewoon hardstikke verdrietig hierover. Juist omdat het zo’n lieve sociale hardwerkende meid is !

Eugenie, blijf vechten met en voor je dochter hoor!

Marjolijn, hangouderen:laugh: , dat zal toch zeker wel meevallen he;) Zo oud ben je nog niet hoor. Ga jij ook lekker even relaxen he, (het is nu ook geen weer om lang de honden uit te laten)
Ik ga het voorbeeld volgen van jouw honden, ik ga even plat, mezelf reiki geven, fijn muziekje erbij, heerlijk in mijn warme waterbedje:)

Liefs en knuffel Margreet

[tygo]

Lieve Eugenie, ik werd verdrietig van dit verhaal, van de strijd die jullie moeten voeren!
Ik begrijp zo goed wat je voelt! En ook al hebben wij geen pasklare antwoorden of oplossingen, we denken wel aan je en aan jouw dochter. Verdorie, hoe kan iemand nu prettig stage lopen als er zo langs elkaar heen gewerkt wordt.
En stort alstjeblieft je hart uit wanneer dat nodig is, vaak lucht dat alleen al wat op.
Knuffel voor jou en je dochter hoor!

Tegelijkertijd las ik een mailtje van mijn dochter, en heb ik net een heel gesprek gehad met haar. Ook allemaal zo lullig en zou bijna zeggen vreemd! (ging ook over haar werk)
Ze vertelde nu pas dat haar leidinggevende ook had gezegd, dat ze geen briefje van de huisarts had, en dat ze niets ‘aantoonbaars’ had, zoals kanker, want iemand met kanker kon je natuurlijk niet zomaar aan het werk zetten!
Ik vind dit ronduit schandalig, Een keer een ziekmelding in zoveel jaar door hoge koorts en keelontsteking. Daarna helaas door ernstige brandwonden en de operatie’s daarvan. Iets waar ze ook niet om gevraagd heeft. En toch zette ze zich in, terwijl het nog niet mocht en niet hoefde. Ze is zo enorm teleurgesteld in alles, maar gaat alles op alles zetten om terug te keren, omdat ze ook haar kindjes mist. Maar het zal anders zijn nu, Het vertrouwen in haar leidinggevende is zo weg! Haar werkgever is al helemaal onbetrouwbaar!
Een tijdje geleden heeft ze gesolliciteerd naar de functie van locatiehoofd. Ze zou er zo geschikt voor zijn, zeiden haar beide leidinggevenden! En het zou lichamelijk lichter werk zijn voor haar, en ook op ma woe en vrij . Maar ze had nog geen ervaring en ze was nog jong, maar ze zouden haar in de la bewaren.
Dit is kort geleden, maar nog vóór haar ziekmelden.

Nu kreeg ze vandaag een mailtje van HR adviseur (van werk) ze kan solliciteren naar de baan van. let wel: locatie hoofd! Nu ineens wel??? Voor 3 dagen (wat toevallig) En ook vlakbij. Ze weet toevallig dat het een moeilijk onderdeel van het kinderdagverblijf is, waar al veel leidsters en locatiehoofden geweest zijn, moeilijke kinderen en ouders.
Ze bieden een tijdelijk dienstverband, met uitzicht op vast contract bij goed functioneren! (er wordt wel om ervaring gevraagd, enz) Maar met deze adviseur heeft ze dus 2 weken geleden ook een gesprek gehad, en ze hadden niets voor haar op kantoor. Begon over omscholing en eventueel zelfontbinding van contract bla bla bla (staat in een van mijn berichten)

Nou, je snapt het wel he, ze willen nu mijn dochter op deze manier proberen er in te luizen! (sorry voor deze uitdrukking:blush: ) Want als ze het zou doen is ze haar vaste contract kwijt, en kan ze er wel op rekenen dat ze na een tijdje zeggen: sorry je voldoet niet dus geen verder dienstverband. Staat ze alsnog op straat!
Misschien ver gezocht, maar geloof me, dit bedrijf is er toe in staat om dat te doen!

Dus haar vraag was, (ze had het antwoord al gegeven hoor, zo verstandig is ze zelf wel) wat moet ik hier nu mee!
Ik belde haar, en mijn man mailde terug, niet doen, daarna sta je op straat, want dan heb je geen contract meer.
Ik kan maar niet begrijpen dat zulke dingen gebeuren!
En mijn ega is nu ook erg boos, om het feit dat er gezegd is, er is niets aantoonbaars, zoals kanker! Ze kunnen zien aan mijn dochter dat ze zo verschrikkelijk moe is! Ze weten dat ze ME heeft, daarom werkt ze maar 3 dagen. Ze weten hoe erg ze verbrand was, 1ste en 2de graads verbrandingen. Hoe ziek ze daarvan geweest is. En toch alleen maar aan de kindjes dacht!

Je moet dus kanker hebben om iets aantoonbaars te hebben!
Nee, hier word ik dus ook niet vrolijk van he, laat staan mijn dochter! Die wel gaat werken maandag, maar met gemengde gevoelens!
Weet je, jullie kennen mijn dochter niet, en ik mag bevooroordeeld zijn: maar het is gewoon echt een fantastische lieve meid, die altijd alleen aan anderen denkt. En doorwerkte ondanks ziek zijn en voelen. En dan nu zo wordt behandeld!

Bah! (moest dit ook even kwijt hoor)

Marjolijn, heerlijk weer, die foto van Casper:) Lekker onschuldig zoals hij daar ligt te pitten!
Heb jij lekker kunnen werken vandaag?

Liefs en knuffel voor allebei, van Margreet

[tygo]

Wat een vertederende foto Marjolijn:) Heerlijk om te zien, ik kon er geen genoeg van krijgen.
En ja, dat onlokte mij een heel grote glimlach:laugh: Wat een stel zeg, en wat vreselijk lief!!!!

Ik probeerde een foto van Lexia en Pica neer te zetten, maar ja, ben een kluns wat dat betreft:P
Dus was ik ook gelijk het hele stuk wat ik geschreven (lees getypt) had, kwijt:S

Boehoe, alles weg. Dus nu een klein stukje, dan komt moregen de reactie wel, is nu een beetje laat.
Ik weet dus niet hoe ik een foto moet plaatsen,

Ik moet zeggen, we hebben er een gezellig minihoekje van gemaakt:laugh: we hebben het over serieuze dingen maar ook over leuke dingen. Ik vertel hier meer dan ik over het algemeen zou durven doen. En zeker niet zo snel!
Ook als ik bang ben heb ik het gevoel het hier neer te kunnen zetten, en begrepen te worden.
Dus meisjes, bedankt daarvoor!

knuffel van Margreet

[tygo]

:laugh: Prachtig Marjolijn! Die bullen bij jou op de stoel, en de voorste ligt er lekker op zijn (of haar?) gemak bij:) Ik vind dat echt leuk, nu te weten wie achter de naam Marjolijn zit. En Geweldig om de honden zo te zien, wat zul jij van ze genieten zeg!
Gisteren om half 2 moest ik aan je denken, ik dacht, oh jee, Marjolijn loopt in scheveningen en nu regent het! Maar gelukkig hebben jullie toch nog kunnen wandelen.
Zou onze hond niet doen hoor:cheer: die zou het liefst willen dat het baasje met de paraplu boven haar hondenkopje liep;) Als het regent moet je haar werkelijk de deur uit dúwen!

Eugenie, mijn dochter tekent niets hoor, ze gaat maandag weer aan het werk en word er doorheen gesleept door haar naaste collega’s, tot januari. Dan word er weer een deel (hopelijk het laatste deel) van haar brandwonden geopereerd. En dat weet haar werkgever al lang dus komt ze ná herstel wel weer terug op de groep. (ik zou bijna zeggen: zet dat zwart op wit graag!)
Maar ze mag als ze na de operatie terugkomt, een jaar niet ziek worden, want anders….
Ze is te duur werd er gezegd. Nou, ziekmelden deed ze al vrijwel nooit, 1 x toen ze hoge koorts had bij een fikse keelontsteking, verder niet, terwijl ze ziek van moeheid was!
Ze is nu lid geworden van de bond (die al meldde niet in te gaan op onslagideeen van werk)
en ze is lid van rechtsbijstand geworden. Je moet eerst 3 maanden lid zijn voordat ze je helpen bij een conflict. Nou, als het allemaal lukt met de hulp van collega’s (als ze het toestaat want ze is iemand die liever alles voor een ander doet dan dat er iets voor háár gedaan wordt) en met de anderhalve week vakantie die ze nog op moet nemen van ons (heeft ze recht op!)
dan is het zo januari en moet ze de ziektewet in. De tijd daarna meegerekend zijn er wel 3 maanden voorbij he:woohoo:
Ze hoopt niet dat het nodig is !
En nee, ze is nooit voor een deel afgekeurd, ze werkt 3 dagen heeft geen uitkering.
Het UWV is ze wel geweest op aanraden van de huisarts, hij vond dat ze recht had op een uitkering voor de 2 dagen dat ze niet kon werken.
Dus niet he, zonder onderzoek, op een meer dan walgelijke manier kreeg ze te horen wat ze allemaal zou kunnen doen! De gekste beroepen passeerden het lijstje, want haar eigen beroep zou dan te zwaar voor haar zijn!
Nou, machineonderdeeltjes uitzoeken op een fabriek (een van de baantjes) word je ook niet vrolijk van he! En naaister op een meubelstoffenfabriek. parkeerwachter, en andere dingen. en dat voor 40 uur per week! Ze kon zonder problemen 15 minuten op haar knieen, en haar armen recht voor zich uithouden en ze had geen probleem met temperatuurwisseling (en ze krijgt bij een beetje kou al blauwe nagels)
En dit alles werd geschreven door een arbeidsdeskundige die haar nooit gezien ofgesproken heeft! Er is geen onderzoek gedaan, niets!
Mijn dochter wilde niet eens in bezwaar, ze was al met tegenzin er naar toe gegaan, en voelde zich vernedert.
Nee, Eugenie, het UWV is een marionettenspel voor en van het kabinet. Wat daar werkt is niet menselijk, (helaas ken ik verhalen waar de honden geen brood van lusten)
En er zijn altijd mensen die op een of andere manier hun geld krijgen via het UWV, zonder iets te mankeren, die zijn hun beroep van toneelspeler misgelopen!~
Ik vind het triest als gaat doen alsof je psychisch zwaar in de war bent, of dat je straat fobie hebt en toch overal naar toe gaat!

Ha ha, lekker boos ben ik he:)
Maar ja, ik zie hoe mijn kind vecht om te kunnen werken, ik hoop dat de euthyrox die ze vandaag voorgeschreven heeft gekregen, haar helpt!
En ik hoop dat jouw dochter heel goede steun heeft van haar coach!

Liefs voor allebei van Margreet

[tygo]

Hoi, daar ben ik weer even:) Lekker voor jou Marjolijn dat het dan nu weekeind is he:laugh: Dan kun je nu toegeven aan je behoefte aan meer slaap! (als je dan heel veel slaapt, stuur dan even de helft naar mij toe, eerlijk delen?;) )

En dan lekker morgen uitwaaien op het strand, nou, volgens mij wordt dat letterlijk uitwaaien hoor, (goed voor de muizenissen, zo vond ik het van de zomer heerlijk om met mijn vriendin een rondje door de wijk te maken, langs de weilanden, heerlijk dat windje zo te voelen. Ik met mijn scootmobiel, zij op de fiets er naast)

Eugenie, je hebt het maar druk gehad zo te lezen, en Marjolijn ook al:) Maar bij jullie allebei met goed gevolg.
Lekker dat die coach er nu achter aan gaat, scheelt jou weer energie, Eugenie!
En het is altijd goed om alles alvast in orde te hebben voor later, en zéker als je kinderen nog jong zijn.

Mijn verjaardag was echt gezellig, lekker klein koppeltje, (alhoewel, mijn huis leek nog vol hoor:laugh: ) Maar het was fijn en ik ben flink verwend!

Donderdag was mijn kleindochter jarig, 1 jaar is ze nu, mijn prachtige kleindochter!!
Die dag was ik alleen niet optima forma, (nog steeds niet helemaal, verkouden zoals zovelen he;) De huisarts zei, als je ziek wordt, (koorts) dan moet je komen, dan krijg je tamiflu. Nou, daar heb ik het een en ander over gelezen, qua vervelende bijwerkingen, dus ik weet niet of ik dat zou willen.
Ik ga er gewoon van uit dat ik die mexicaanse griep niet krijg (ik hoop het van niet)

Is dat in jullie regio ook zo verschillend met de tijdstippen van de griepprik? Mijn buurvrouw heeft hem donderdag gekregen, en ik krijg hem pas 3 november, best wel laat vind ik.

Mijn dochter had maandag een gesprek met haar leidinggevende, en zei (vanwege de problemen die er al gemaakt werden) Ze zei dat ze zo snel mogelijk ging proberen weer aan het werk te gaan. Tja, en toen kreeg ze gewoon de datum al opgedragen dat ze weer moet komen. 26 oktober moet ze weer beginnen, als ze dat niet doet, dan krijgt de invalster een contract en komt mijn dochter niet meer terug op die groep. (nergens dus, want overplaatsing is verplaatsen van het probleem, zei mijn dochter.)

En de huisarts had nooit mogen zeggen dat ze niet naar het gesprek van HRM had gemogen! Want hij keek alleen naar de medische kant. Ja, logisch lijkt mij he:dry:
En mijn dochter mocht ook geen contact met haar collega’s gedurende de 2 weken dat ze nog thuis is! Als ze rust van werk wil, dan ook geen contact.
Ik heb gezegd dat ze zich daar niet aan hoeft te houden, haar leidinggevende bepaalt niet wat ze wel of niet mag doen! (nee, ze is gewoon bang dat mijn dochter dan vertelt hoe de situatie is, dus iets vertelt over de leidinggende zelf. Maar dat ligt niet in haar aard)

Haar collega belde gelukkig zelf. En heeft gezegd: we slepen je er door hoor, tot januari! Zoveel mogelijk met baby’s op de bank, het zwaardere werk aan de rest overlaten. In Januari moet ze namelijk de ziektewet in vanwege een operatie, en dat weet de werkgever al.
En dan komt ze daarna weer terug op de groep waar ze nu staat, (al ruim 7 jaar)
Je zou verdorie zeggen: zet het even op papier, dat ik dan wel terug kom op mijn groep!

Want wat ze nu doen is puur dreigen! Ze hebben geen vervangend werk voor haar, behalve de invalpoel.
Ze is nu lid geworden van de bond (maar las verhalen dat een bond weinig doet maar wel duur is) En ze is ingeschreven bij rechtsbijstand. Kost allemaal best wel veel voor haar, want ze werkt 24 uur per week, dus geen echte vetpot he.

Nog steeds begrijpt ze niet hoe iemand zo kan zijn, (leidinggevende, die altijd zo gek op haar was,) Maar die is ook een pion op het werkbord van de werkgever.

En helaas is haar werkgever niet de beste! Hoe die met mensen omgaan is treurig, en personeel moet liegen tegen ouders als die vragen stellen waarom bepaalde personen weggaan. Dat is hun eigen keus, moest er gezegd worden. Terwijl dat niet waar was, het was gedwongen! En zo kan het nu bij mijn dochter ook gaan. (alleen, ik ben geen personeel, dus als het echt zou moeten. hou ik mijn mond niet!
De arboarts was aardig, maar kan niets voor haar doen. Had het ook over die doorstromingskansen en de andere dingen die op papier stonden. Maar toen mijn dochter zei dat de bond afraadt om die optie’s te doen, en nooit in moet gaan op zelfontbinding van contract met behoud van loon (voor 2 maanden) toen zei de arboarts ook niets meer.

Gelukkig staan haar collega’s achter haar, Mijn dochter hoopt gewoon dat er iets gevonden wordt waar iets aan gedaan kan worden qua medicijnen. Ze wil zich beter voelen, en ook leuke dingen doen zonder daat voor te moeten boeten,

Marjolijn, leuk joh, die plaatjes met de buldoggen! Wat hebben ze eigenlijk lieve koppie’s zeg!

Geniet allebei van het weekeind, het is wel telkens somber weer, maar om je eerlijk de waarheid te zeggen vind ik elk seizoen mooi! (en kan ik het minst tegen de zomer, tegen de warmte) Elke winter hoop ik op sneeuw omdat ik dat zo mooi vind.

knuffel voor allebei van Margreet .

[tygo]

Wat heb jij enorm geboft met de ‘hogere” leiding, Marjolijn!!
Tgen mijn dochter werd ook telkens gezegd dat ze zich zo inzette, dat dat duidelijk was en is voor iedereen. Maar helaas heeft het hoofdkantoor daar geen boodschap aan.
Ze schuiven daar met mensen alsof het pionnen zijn!
En zij hebben als een van de weinige bedrijven een cao waarin staat dat je na een half jaar gekort word op je loon.

Ze werkt 24 uur per week, Ma woe vrij, meer is niet haalbaar. Ze heeft het geprobeerd omdat ze het zo graag wilde maar het ging niet.

Ze doet haar werk met zoveel liefde, is gek met haar kindjes, en gelukkig zijn haar directe collega’s en ouders er wel voor mijn dochter.

Ik hoop dat ze nog eens een baan kan vinden (zonder hulp van haar huidige werkgever) en dan kan zeggen: tabé, ik ga weg! En ja Marjolijn, ik ben normaal niet zo dat ik denk: ik hoop dat jullie het zelf eens ondervinden. Maar nu ben ik minder aardig en humaan! Ik hoop dat ze het wél zelf gaan ondervinden hoe het is om ziek te zijn en dan dan zó behandelt te worden ondanks het weinige ziekteverzuim. (reken ik niet de brandwonden mee want dat kan niet)

En nu ga ik lekker van de dag genieten, ik ben jarig vandaag. Ja ja, heus waar:) 57 lentes jong;) Ik vier het vanmiddag voor een heel klein koppeltje, van 2 tot 5 uur. Om toch even jarig te zijn:lol: Ik heb zo’n grote familie, dat ik dat nu niet meer kan.
Maar ik zie ze toch genoeg hoor, want tja, veel verjaardagen he. (en heerlijk alle zussenverjaardagen met alleen de zusjes vieren, extra zussendagen heet dat he;) ) Zoals we ook al ongeveer 15 jaar elk jaar met elkaar weg gaan. Eerst een dag, met onze moeder erbij, daarna werden het zussenweekeinden met onze moeder erbij (die genoot altijd zo intens om met haar 8 dochters samen weg te zijn:) )
En nu mijn moeder (allang) overleden is, gaan we nog steeds elk jaar met zussenweekeind. Ik kan me daar nu al weer op verheugen!

Marjolijn en Eugenie, geniet van jullie zondag, (geniet van elke dag!)
Liefs en knuffel van Margreet

[tygo]

Ik kan me voorstellen hoor Eugenie, hoe je je voelt! En s’nachts gaat dat verder, dan bedenkj wat je moet zeggen of schrijven of dat had wíllen doen!

Het is verdulleme toch intriest dat dit zo moet gaan! En het vergt zoveel negatieve enrgie, energie die we zo nodig hebben.

Marjolijn, VGZ, ja, daar werken ze echt langs elkaar heen, hoeveel telefoontjes mijn dochter al niet gepleegd heeft! Telkens weer een ander, en ieder zegt wat anders! Als het aan hen ligt zou ze een rekening van ruim 300 euro zelf betalen, omdat er telkens fouten gemaakt worden. Gelukkig schrijft ze alles op, wie wat gezegd heeft op welke dag, en dat is nodig ook! En nu maar hopen dat het (eindelijk ) in orde is!

Nee, mijn nachten zijn niet denderend, en nadat ik bij de cardioloog was ben ik 2 dagen best beroerd geweest! Waarschijnlijk toch onbewust spanning gehad, en ja, er veranderde natuurlijk niets aan mijn situatie, ik was gewoon naief tegen beter weten in, Hoopte nog steeds dat hij de verkeerde diagnose had, en de verkeerde persoon voor zich dacht te hebben.

Eugenie, jouw dochter is nog thuis? En nog jong. (ja mijn kind ook hoor, maar toch al 27 jaar)
Maar ook ik zit in de stress en zou zo koppensneller willen worden!:angry
Mijn dochter is ziek, haar lichaam is op, en ze vond het zo erg dat ze niet anders kon dan de ziektewet ingaan. Ze had het willen uithouden tot januari, dan word ze weer geopereerd aan haar arm, dan worden de lidtekens van de brandwonden platter gemaakt, nu zijn het grote heuvels en heeft ze er veel pijn aan.
Ze heeft ME. en een b12 probleem, (en nog meer lichamelijke problemen) Maar ondanks dat ze zich vaak ziek voelde van moeheid, bleef ze werken. Ze werkt met baby’s. Buiten de brandwondenperiode dat ze niet kon werken, heeft ze maar één ziekmelding, ook de arboarts zei dat ze ondanks haar ziekzijn een laag verzuim had.
(toen ze zich net verbrand had, in 2007, was het enige wat haar werkgever wilde weten, waar ze aan toe waren! Niet hoe het met haar ging!)
Ze is een tijd uit de roulatie geweest, en erg ziek geweest door de brandwonden. Na een half jaar werd ze al behoorlijk op haar loon gekort. Is daar de regel, en ze werkt maar 3 dagen in de week, dus een vetpot was het niet voor haar.

Toen kreeg ze de eerste transplantatie, was weer een poosje uit de roulatie, ging toch eerder werken dan mocht, werkte een tijd op therapeutische basis, hele dagen!! In feite werd er van haar geprofiteerd, want ze kreeg nog steeds minder loon. In mei ging ze weer volledig werken, maar nu gaat het niet meer. Er zijn een aantal bloedwaardes niet goed, Er word nu uitgezocht wat er is. Gelukkig was bij de cardioloog alles goed met haar, daar moest ze naar toe omdat ze al vanaf baby een hartruis heeft.

Maar toen ze zich vorige week ziekmelde s;middags, zei de leidinggevende: ja maar je kunt niet wekenlang thuiszitten, ik bel naar HRM (personeel) of ze iets ghebben voor je op kantoor. voorlopig. En je moet wel meewerken!! Ze meldde zich nét ziek!: Onbegrijpelijk, Mijn dochter werkt altijd mee, deze vrouw was altijd zo gek op mijn dochter, vond dat ze zich voor 200% inzette! Ze ging een afspraak maken voor woensdag en zei: ga tot woensdag leuke dingen doen. Mijn dochter zei, ik ben niet eens in staat om leuke dingen te doen. En dat weet dat mens!! (ja sorry, ben gewoon boos)
Ze weet dat mijn dochter al vaak om half 8 in bed ligt, en dat ze de dagen tussen haar werkdag nodig had om bij te komen.
De huisarts vond het niet goed dat ze naar dat gesprek ging, je bent ziek, zei hij, ze mogen je niet eens oproepen! Maar ze is toch gegaan omdat anders tegewerking verweten kan worden?
Ze hebbene niets op kantoor voor haar (en mijn dochter wil toch terug naar haar kindjes)
Ze heeft 5 optie’s mat mijn dochter besproken, en die kreeg ze op papier mee. Die zijn nog niet aan de orde hoor, zei ze. Maar waarom geven ze uberhaubt die brief mee! Als iemand griep heeft krijgt die ook niet zo’n brief hoor.
Een van de optie’s was: doorstromen, zij helpen mijn dochter met een studie, en zoeken naar een andere baan. Andere optie, mijn dochter neemt ontslag (want zij mogen haar niet ontslaan) met behoud van 2 maanden loon en de ww in.en op eigen kracht een baan zoeken, als dat niet lukt behoud je wel je ww. De rest van de optie’s zijn al net zo erg!

Donderdag belt de arboarts, Ben benieuwd wat die er van vind, het is een onafhankelijke arboarts, dat scheelt wel.
Maandag heeft ze weer een gesprek met haar leidinggevende, die wil graag weten wat er besproken is, maar dat vertelt mijn dochter niet. Ze gaat vertellen dta er dingen uit het verslag moeten die niet kloppen, en dat ze in november weer gaat werken, hoe ze zich ook voelt. En dat ze geen gesprekken meer wil over hoe ze zich voelt!

Dat komt omdat de leidinggevende telkens met haar wilde praten, want ze zag dat ze zo moe was er niet goed uitzag! En ze wilde haar niet naar de filisteinen zien gaan omdat ze haar erg na lag. ou, ze helpt haar dus nu wel degelijk naar de filisteinen!
Gelukkig heeft ze erg fijne collega’s die haar op de groep willen houden, evenals e ouders, die met haar weglopen. Maar ja, zo’n groot bedrijf heeft alles voor het zggen, en als leidinggevende ben je een pion die moet doe wat er gezegd wordt. Alleen mag dat menselijker! Mijn dochter wil zelf leidinggevende worden, maar zegt van de fouten te leren van de ander. Want je mag ook voor je personnel opkomen toch?
Ook mijn man, die zelf adjunct directeur is op een basisschool, vindt dit helemaal fout. (en niet omdat het zijn eigen dochter is hoor)
Mijn dochter is haar vertrouwen in haar leidinggevenden nu helemaal kwijt, en dat is jammer.

Dit was de reden dat ik even niet reageerde op alles. Want ook ik ben teleurgesteld, dat mensen zo kunnen zijn. Mijn dochter die zich zo inzette en nu afgerekend word op haar brandwonden, want daar komt het op neer. (ik kan er toch niets aan doen, dat ik die brandwonden heb, zei mijn dochter, B for Kids ook niet, werd er gezegd. Nee, maar mijn kind ook niet!! Zoiets gebeurt, in een ogenblik, maar je vraagt er niet om)

Dit is een lang verhaal, van een best wel boze moeder die niks mag zeggen omdat haar kind volwassen is! Maar laten ze niet nog verder gaan, want dan word ik een tijgerin die voor haar welpje opkomt!
Liefs van Margreet voor allebei

[tygo]

🙂 Wat grappig, die kerststal met de hondenkopjes op de beelden! (ook al ben ik gelovig, kan ik het gelukkig nog wel leuk vinden;) )
Leuk he, zo’n hobby, ik ga vanavond op mijn gemakje de link bekijken.
Eugenie heeft ook al zo’n bijzondere hobby, (en een moeilijke hobby, lijkt mij )

Jemig, nee, Lexia is niet zo zwaar als jouw bullen hoor:laugh: Gelukkig niet zeg, als ze op mijn voet staat heb ik weken lang een donkerblauwe voet, laat staan als er een buldog op gaat staan:cheer: Ik zie het al voor me, buldog achter je en naast je, heerlijk toch, al die dieren!!

De cardioloog was erg aardig, hij weet precies hoe hij de gesprekstoon moet houden, zoals ik hem zelf zet: luchtig! Met een grapje beginnen, hij weet nu wel hoe ik denk.
Omdat ik de operatie niet kan dus niet wil, houd hij me wel goed in de gaten om het verloop te zien.
De derde ritmestoornis die er was tijdens de catheteresatie, was onverwachts, zei hij. Ja, dat merkte ik:(
Ik mag absoluut niet stoppen met de medicijnen, (zou niet durven zeg) hij was bang dat ik gestopt was zeker.
En ik moet weer 2 inplaats van 1 plastablet nemen. Hij vroeg waarom ik naar 1 gegaan was, terwijl hij 2 had voorgeschreven.
Nou, omdat ik na bijna twee weken resultaat zag, het vocht in mijn voeten en enkels was een stuk minder geworden, en het vervelende kuchje werd ook steeds minder. Dus vroeg ik aan mijn huisarts of ik over mocht gaan op 1. omdat er in de bijsluiter stond dat 40 mg furosemide per 2 dagen normaal was, en in ernstige gevallen 80 mg gegeven werd! En ik wilde geen ernstig geval zijn, en ook niet zo gezien worden, zei ik tegen mijn huisarts! (in die periode was ik erg bang omdat ik het nog maar net gehoord had) Dus vond mij ha het wel goed dat ik er één nam.
En nu moet ik dus weer s’ochtends en s’avonds furosemide nemen, Mag niet meer zomaar veranderen en moet wel naar hém luisteren:huh:
Nou, toevallig hield ik weer meer vocht vast, en heb ik sinds een paar dagen dat rot kuchje weer terug, dus is het misschien wel goed dat ik er 2 neem.

In april weer een echo doppler en op dezelfde dag naar hem terug. En als het erger is kijkt hij of de medicatie aangepast kan worden, (hoorde mijn ega, want ik verstond dat niet)
Ik zei dat ik op een wondertje hoopte, (nog steeds:) ) U mag altijd hopen, zei de cardioloog, (maar ja, de toon zei het al) Ach ja, hij had al eerder gezegd dat ik er niet op moest hopen dat het zou verbeteren. Nou ja, als het maar niet erger geworden is, dat is dan toch ook een klein wondertje?
Als de kortademigheid erger word, of meer vocht vast blijf houden, dan moet ik bellen, dan word er eerder een echo doppler gemaakt enz.
(ga ik niet van uit)
De pijn komt van de lekke hartkleppen en van de pulmonale hyperensie zei hij, maar hij moest die catheteresatie doen om uit te sluiten dat er ook angina pectoris was. (in Prinzmetal angina gelooft hij niet, zei hij)
Gelukkig heeft hij onthouden dat ik niet meer over opereren wil praten, want dan ben ik echt van slag.
En eerlijk gezegd heb ik verder niets gevraagd aan hem, want ik wil nog steeds niet alles weten. Dat er gezegd is dat mijn levensverwachting dan beduidend korter is, wil ik vergeten!
Dat kunnen ze naar mijn gevoel niet echt inschatten, dus zeg dat dan ook niet!

En nu ga ik eten, ega moet zo naar vergadering.

Fijne avond voor straks, en geniet van al die opgeruimde bergjes:lol: , joepieeeee, moet ik morgen ook doen, je brengt me op werkzame ideeen, maar of ik er aan toe kom weet ik niet;)

Eugenie, voor jou ook een fijne avond hoor, hoe is het nu met je dochter?

Lieve groetjes Margreet

[tygo]

🙂 Wij maken er wel een heel eigen stukje van he;) Marjolijn, wat een heerlijk tevreden koppies hebben je bullen! (en wat lief, die ene op de rand van de bank:laugh:
Dat zie ik Alexia niet dien hoor, onze hond, ze is toch een tikkeltje te groot:)
We noemen haar Lexia, en ze komt uit Griekenland. Is daar als puppy op straat gedumpt, zoals zoveel hondjes daar. We hebben haar via S.O.S street, en op die maniet=r uit Belgie gehaald.

En je hebt gelijk hoor Marjolijn, ik was ook (in een ver verleden lijkt wel;) ) altijd iemand die alles wilde weten, maar nu even niet. Ben aardig op weg alles een plaatsje te geven, soms lukt dat de ene dag beter dan de andere dag.
Vevelende bijkomstigheid blijft toch altijd die afhankelijkheid, met mijn scootmobiel kom ik niet ver hoor:) en dat doe ik ook niet omdat mijn rechteroog blind is. Is best lastig als je in dat ding rijdt:dry:
Het is dat ik nu via Beter horen een draadloze ringleiding heb, nu kan ik mijn muziek beter horen, met mijn gehoorapparaten op de t stand:woohoo:
Ik heb ;eén echte ‘hobby’ ik maak dorpjes. Nu staat er een lentedorp, morgen even de bomen veranderen in herfstbomen, wat blaadjes strooien en het is een herfstdorp. In december wordt het een winterdorp met tegen de kerst de kerstdingetjes, dan is het een kerstdorp.
Dat vind ik het leukste, omdat er dan sneeuw bij komt, en tja, mijn wens was altijd een keer naar Oostenrijk of Zwitserland, om de sneeuw te zien. Dat gaat niet zo (helemaal niet eigenlijk;) Dus creeer ik mijn eigen winterdorp, met Lemax en Luville.
Doe wel lang met opbouwen omdat mijn energie erg beperkt is.
En nu ga ik slapen zo, welterusten hoor.
Oh ja, Marjolijn, ik wilde de link bekijken van je website, maar dat lukte niet, misschien een foutje erin?

Lieve groetjes Margreet

[tygo]

Jij hebt ook heel wat meegemaakt Eugenie! Je eigen kind moeten reanimeren!
Vreselijk, daar moet je toch niet aan denken!
En als het ware een hele strijd voor de rest van haar gezondheid, wat heel erg jammer voor haar opleiding. Ze wil verpleegkundige worden zei je? Zal het toch niet te zwaar zjn voor haar, Eugenie? En erg is dat he, dat je zelf moet gaan zoeken, omdat je zo zeker weet dat er echt iets is met je kind en artsen niet luisteren.
Zo heb je het met jullie zoon goed gedaan, zelf handelen! Ja, die frustratie snap ik zo goed!

Marjolijn, jij hebt echt hart voor je bullen! Wat zullen die het goed bij jou hebben zeg. En ja, dieren geven zoveel liefde, onvoorwaardelijk. Ik heb dieren zolang ik getrouwd ben (al bijna 34 jaar) zonder dieren kan me ik me niet voorstellen. Toen ik mijn kat vanmiddag in de box van mijn kleindochter zag liggen was ik helemaal vertedert!:)

En ik vind het leuk om zo iets van elkaar te weten, ook al is het op een topic wat begon met hartfalen en menstruatieproblemen;) Het is fijn om dan toch ook over andere dingen te praten.
Leuke en minder leuke dingen.
Morgen moet ik weer naar de cardioloog, dacht dat ik me er niet druk om maakte, blijkbaar toch wel want ik zal blij zijn als het morgenmiddag is!
Ik hoop dat hij heeft begrepen dat ik een mens ben geen enge dingen meer wil horen.
Dat hij toch niet wéér over de operatie begint, terwijl hij weet dat het niet kan. Ik hoop dat hij de informatie goed gelezen heeft.
En dat hij niets engs over de pulmonale hypertensie gaat zeggen. Want eerlijk gezegd, ik kan er niet tegen. In het begin zocht ik het een en ander op op internet, maar ik raakte daar zo van slag door, dat ik dagenlang ziek van angst was, dus dat doe ik niet meer. Ik had dat niet vanmezelf verwacht. Ik ben altijd vrij nuchter geweest, omdat ik altijd al een ziekte had, maar dat was toch anders! Ik kon ook altijd anderen helpen om moed in te spreken, en helpen op alternatief gebied, maar blijk mezelf het slechts te kunnen helpen. Al ben ik toch wel goed bezig hoor:) Muziek, reiki, ontspanningsoefeningen, zingen, schrijven. .
Als morgenochtend maar snel gaat!

Liefs van Margreet
ps, Marjolijn, hoeveel buldoggen heb je eigenlijk?

[tygo]

Wat laat zeg, die diagnose bij je ega! Dan heeft hij het daarvóór niet echt makkelijk gehad, ik ken mensen met hetzelfde dus weet zo ongeveer wel waar je over praat! Maar gelukkig dat jullie er samen uitkomen, want ook dat gaat wel eens anders.

Ja, ik vond Marjolijn met een lange ij leuker staan, (want klinken doet het hetzelfde:) )

En wat ik heb) Osteogenesis imperfecta, dat is de reden dat ik niet meer kan badderen ik probeer nu via de gemeente een aangepaste doeche te krijgen. (verder heb ik al erg veel aangepast hoor, zelfs en hoog laag bed, bah, ik huilde toen ik die moest, was zo ver weg van mij ega, en ik was toen pas 41 jaar!

Ik ben bijna 57 jaar hoor Marjolijn, en jong lijken zit in de familie:) (of van de koude koffie:laugh: )
En nu is mijn schoonzoon vervelend, komt net binnen:lol: (nee hoor, hij is lief)

En harige kinderen heb ik ook hoor, een hond, (waren er eerst 2) een kat (ook eerst 2)
en zou ze voor geen meter kunnen missen!

[tygo]

🙂 Ik zie het al voor me, een dobberende Marjolijn! Heerlijk toch als je zo kunt genieten van badderen.
Ik deed dat vroeger ook (ha ha, dat klinkt alsof ik stokoud ben he, maar nee hoor, dat was in betere tijden) Mijn husband bracht dan altijd een glas rode wijn bij me:) het was dan echt ook ‘mijn’ avondje ontspanning, muziekje erbij, mmm.

ME/CVS hoort bij elkaar hoor Marjolijn, is hetzelfde;) en dat andere zette is verkeerd neer, dat moet zijn PTSS (is post traumatisch stress syndroom) zal het straks veranderen;)

Sarcoidose is een ziekte di je eigenlijk in je hele lichaam kunt hebben, de meeste mensen hebben het op hun longen. Mijn dochter begon met rare plekken op haar benen, toen werd ze kortademig en piepen. Toen koorts, en dubbele nierontsteking. Uiteindelijk stuurde ik haar terug naar de ha, omdat ze nog steeds zo piepte en kortademig was (ze had vroeger astma maar was daar aardig overheen gegroeid) Ha luisterde naar haar longen, klonken rustig zei hij, maar voor de zekerheid toch even een longfoto laten maken omdat ze er wel last van had. Nou de long foto was zo slecht dat er 4 longartsen bij gehaald werden. Ze was samen met haar vriend en ze schrokken zich rot!
Ze zou de volgende dag met haar zusje naar dysny gaan in Parijs, nou dat mocht dus niet! Haar longen zgen er uit alsof er een netje over heen gehaakt was door oma, het was zeldzaam zo erg bij een heel jong iemand.
Thuis was het een tranedal want nu mocht ze niet naar Parijs, en daar hadden ze zich zo op verheugd en voor gespaard.
(en helaas, dat was een les, ook geen annuleringsverzekering!
Met heel veel moeite is er een vriendin van de jongste meegegaan, kon gelukkig geregeld worden die heeft een gedeelte terug betaald aan Marjolijn. (ja, zo heet mijn dochter:) )
En zij moest na het weekeind opgenomen worden, voor onderzoeken zoals bronchoscopie. en lag een week aan de zuurstof.
Ze heeft heel lang hoge doses prednison geslikt, wat van haar een michelinvrouwtje maakte, mensen herkende haar niet meer zo erg opgeblazen leek ze . In die tijd was ze superverdrietig, en wij mét haar.
Daardoor kreeg ze diabetis en moest prikken, Nu hoeft dat niet meer, maar ze heeft dunne vezelneuropathie en ook sarcoidose op haar hart, dus jaarlijks voor contrôle bij cardioloog (en internist en neuroloog)
Ze heeft het ook niet makkelijk gehad en ook zij is bewonderenswaardig sterk qua karakter!
Snap je nu waarom ik zou willen toveren Marjolijn?

Lieve groetjes Margreet

[tygo]

Oooooh, vandaar dat ik zo knap ben Marjolijn! Ik laat mijn koffie altijd koud worden:) 😉

En ik ben ook gesloopt iedere keer hoor, door zo weinig slaap, maar weet al bijna niet anders meer:blush: Heb eergisteren eindelijk weer een keer 5 en een half uur geslapen, heerlijk!!!!!!:)

En zolang je tweede helft de boodschappen wil sjouwen gewoon laten doen hoor;) is toch lief van hem?!

En gewoon nog even uitkijken met je rug, ik weet uit eigen ervaring dat het anders snel fout kán gaan. (ben altijd wekenlang uit de roulatie dan)

Eugenie, ik hoop dat het vandaag beter gaat met je dochter?! En ik begrijp zo wat je bedoelt, dat je met dit soort dagen dan zo moe en verdrietig bent!
Als ik kon toveren, toverde ik mij beide dochters gezond!! De oudste heeft sarcoidose in ernstige mate, Is pas 30 jaar. Kan niet meer werken. De jongste heeft ME/CVS waarschijnlijk door het Cyto Melagus virus, (geloof dat ik het nu fout schrijf:blush: )
Ze werkt 3 dagen, ma di en vrij (lekker afgekort;) )
In de kinderopvang, en dat wil nu niet meer zo lukken,
Toen ze als baby van 9 weken bij ons kwam, moest ze na 4 weken opgenomen worden. Ze had salmonella en scabies. Spuugde alles uit, groeide niet. Daar ging mijn kleine meisje, met de kerst in het ziekenhuis:( Waar ze uiteindelijk 4 weken lag, alleen wij en de grootouders mochten erbij)
Onze oudste dochter was toen 4 jaar en mocht alleen van buitenaf achter glas kijken.
.De jongste was vaak ziek maar altijd vrolijk en was echt een kwikzilvertje! 11 weken achter elkaar hoge koorts, bleek door het cyto melagusvirus. (hoorde wij pas jaren later van de ha!) Ze had als kind een ruisje, was totdat ze anderhalf jaar was bij een kindercardioloog. Hoefde toen niet meer terug te komen want ze zou er ‘overheen groeien”
(over dat ruisje:dry: warrvan wij gehoord hadden dat het een gaatje was, verkeerd vertelt aan ons)

Nu is de koek op bij haar, ze vond het zo erg om de ziekte wet in te gaan, had het uit willen houden tot januari, dan moet ze geopereerd worden in Beverwijk. (ze heeft 2 jaar geleden een friteuze over zich heen gekregen, haar gezicht is gelukkig goedgekomen, haar arm niet. De ha heeft haar te lang zelf behandelt en dat had nooit gemogen, ze had 1ste en 2de graads brandwonden.
Ondanks die ‘fout” van de ha hebben we toch vertrouwen in hem, want hij heeft haar wel ontzettend lief behandelt en ze zou nergens anders geweest willen zijn zegt ze. (en hij heeft zijn excuses aangeboden)
Ondertussen is ze 2 x geopereerd en in januari de derde keer.
(de periode dat het net gebeurt was was zo zwaar, als ik er aan denk word ik er naar en verdrietig van. Ze had zo’n pijn, en ze reageerde allergisch op de pijnstillers. En ze verloor zoveel vocht, alles sijpelde door het verband heen. S’nachts zat ik vaak bij haar, omdat ze zich zo ziek voelde. Het is een tijd die ik graag wil vergeten! Zelf heeft ze een speciale behandeling gehad bij een psychologe, omdat ze PTTS had. Ik weet even niet hoe het heet, maar het is met geluid, en het resultaat was dat ze nu er aan kan denken zonder zich er ziek van te voelen.
Nu moet ze toch nog naar een cardiollog, want een internist in Utrecht hoorde een ruis bij haar hart, en denkt dat veel klachten daar vandaan kunnen komen.
(dus dat ze er over heen zou groeien is niet gebeurt!, want ze is nu 27 jaar! )

Eugenie, dit was mijn verhaal over mijn dochter. Een dochter waar ik zo trots op ben omdat ze doorwerkte waar een ander allang de ziektewet in zou gaan! En ondanks dat ze een erg aardige leidinggevende heeft, die haar niet naar de filisteinen wil zien gaan, (woorden van de persoon) . deed ze nu moeilijk, iets wat mijn dochter heel verdrietig maakte. (en mij heel boos:angry: )
Ieder die mijn dochter kent weet dat ze wel wil maar niet meer kan.
Nu moet ze woensdag voor gesprek met HRM (van haar werk) om te kijken of ze iets op het hoofdkantoor te doen hebben voor haar. En ze moet wel meewerken, werd er gezegd.( Dat heeft ze verd….. altijd gedaan!!) Haar leidinggevende heeft het idee dat mijn dochter zeker donderdag weer aan het werk kan op kantoor! Nou, zelf dat gaat niet lukken!
Ze is bij de huisarts geweest, en die vind het niet goed dat ze naar dat gesprek gaat, je zit in de ziektewet, zegt hij, dit mag gewoon niet zegt hij. Maar ze wil toch gaan, is bang dat dit anders als niet meewerken gezien wordt.
Ze zal wel beginnen dat de ha dit niet goed vond.
Sorry voor dit lange verhaal:blush:

Knuffel van Margreet
.

[tygo]

Hoi Eugenie

Even tussen de ” bedrijven” door las ik je berichtje:) (ik doe niets behalve telefoontjes plegen, maar dat is ook werken hoor;)

Ik moest (wilde) zelf wat afspraken regelen voor mijn dochter, zodat ze uiteindelijk volgende week al voor een bovenbuik echo kan (ipv 4 november) en ook naar een cardioloog.

Ze is 27 jaar en helemaal op, zoals ze zegt, en zit nu in de ziektewet. (vindt ze verschrikkelijk, om thuis te moeten zitten!)

In haar eigen home, dat wel, maar ze zou liever werken.

Ik slaap echt maar hooguit anderhalf uur hoor, vannacht ook weer om kwart over 2 wakker, (licht ging uit rond kwart voor 1, eerder wil ik niet naar bed want dan lijkt de nacht nog langer)

Ik heb al heel lang slaaptabletjes, en het slaapprobleem had ik ook al toen ik heel jong was.
(ben nog jong hoor:laugh: )

En als ik er een vergat dan sliep ik helemaal niet, om er dan de volgende dag achter te komen dat het tabletje nog in de badkamer lag:blush:

En ja, ik weet hoe belangrijk slaap is, nu vooral weet ik het, omdat ik door oxazepam een enkel keertje 4 a 5 uur sliep, heerlijk!!!
Ik voelde me een stuk uitgeruster! (kon ook dan wat beter met de angst omgaan, die ik gelukkig nu meer een plaatsje heb kunnen geven)

Dus slaaptabletjes en oxazepam krijg ik nog steeds op recept van de ha, (maar moet het wel zelf betalen:blink: )

Ik heb wel een poosje geleden melatonine gekocht, maar dat zette geen zoden aan de dijk.
(ook geen anderhalf uur erbij, was het maar waar, ging ik gelijk weer beginnen)

(ik krijg zonder moeite die tabletjes omdat het ook de pijn verzacht, en ik heb dan toch liever dat dan hele zware middelen die vaak ook niet helpen bij mij)

En slapeloosheid zit bij mij duidelijk in de familie:dry: , want een paar zusjes hebben er ook last van en mijn moeder had ook dat probleem. (alleen hebben mijn zusjes geen,hartprobleem,, ga ik toch even eerlijker verdelen hoor:woohoo: )

En nu naar de apotheek, b12 voor mijn dochter halen.

Knuffel terug van mij

[tygo]

Lekker dat je weer ‘jonger’ loopt:lol: Dat is mij nu nog nooit gelukt:woohoo:
(maar effies rustig aan hoor Marjolijn. Anders ben je zo weer terug bij af)

Ik ben inderdaad wel benieuwd naar je uitslagen!

Ja he, een nachtje slapen doet een mens goed, ik slaap normaal hooguit anderhalf uur, en als ik dan een enkel keertje ongeveer 4 uur slaap ben ik echt blij en kan de dag dan beter aan.

Nee, ik ben ook niet een echte artsenbezoeker, (alleen is het de laatste tijd helaas even nodig:unsure:
Maar goed, ze moeten er ook van leven heB)

Ik ga proberen straks mijn schoonheidsslaapje te doen:laugh: (als ik dan niet jonger loop, dan maar proberen jonger er uit te zien toch??;) )

Good night, groetjes Margreet

[Auteur]

Berichten