Wandeltheo
Aangemaakte reacties
-
AuteurBerichten
-
Wandeltheo
DeelnemerGEFELICITEERD Nicc,
Oh, wat zul jij in spanning gezeten hebben. Mooi dat je nu de zekerheid hebt dat alles “weg” is. Hiermede zal een grote last van je weggevallen zijn. En ook erg goed om te horen dat er inderdaad een oplossing gevonden is om toch door de MRI-scan te kunnen. Daar hebben wij allemaal wat aan.
Ik had overigens begrepen dat – ook al is de PM aan vervanging toe – de draden meestal blijven zitten en dan kan het nog niet, want het zijn juist de draden die verhinderen dat je door de MRI kan.
Gelukkig heb je dat nu niet meer nodig en kun je verder met je leven.
Veel succes.
TheoDeelnemerHallo Lucas,
n.a.v.diverse fracturen in schouderblad,schouderkom en bovenarm, maandenlang niks kunnen doen met deze lichaamsdelen natuurlijk gevolgd door fysiotherapie. Deze bestond vooral uit rek-en strekoefeningen, met repeterende beweging, en het betrof juist mijn linkerarm, waar (onder sleutelbeen) ook de pacemaker is geplaatst (met 2 draden).Deze therapie heeft ruim een jaar geduurd en heb er geen nadelige gevolgen van gemerkt.
Ik kan mij herinneren dat bij plaatsing v/d pm, (1,5 jaar daarvoor) ik even mijn arm zover mogelijk moest strekken, wat bedoeld was om de lengte v/d draden te bepalen. De 1e zes weken daarna mocht ik deze arm ook niet belasten of omhoog heffen.Fysiek lijkt mij de borstcrawl heel wat belastender voor je hart, dan oefeningen op een bankje, maar of dat ook voor de beweging van de draden geldt?
Ik moet zeggen dat ik daar nooit naar gevraagd heb.DeelnemerBeste Maria,
Respect, da’s het eerste woord dat in me opkomt, want je laat ons wel even schrikken zeg. Is dat de Maria die wij allen kennen van haar verhalen vol vechtlust over Callista, haar gezin, haar ontomelijke kracht om alles uit te zoeken en haar gezinnetje bij elkaar te houden?Respect, dat je ook dit durft neer te schrijven. Het bewijst dat je een mens bent van vlees en bloed die het soms ook even niet meer ziet zitten. Vooral ook moeder, dat lees ik toch weer tussen de regels door.
Bedenk dat geen mens van 100% staal is, hoewel ik soms wel heb gedacht dat jij daar dicht bij komt. Als ik jouw verhalen weer las, waar haal je de moed toch weer vandaan, bedacht ik me dan. Ik durfde soms niet eens te reageren, zogoed als jij het allemaal onder controle had. Maar nu wil ik je toch even een hart onder de riem steken.
Een nachtje slapen doet soms wonderen, en met het voorjaar in zicht, zou ik willen zeggen: blijf strijden en vooral: schrijf het van je af en blijf ons verbazen met jouw vechtlust.
Dat je dit kunt heb je, in al je vorige verhalen voor ons al voldoende bewezen. Blijf moeder !
Succes en…veel groeten,
TheoDeelnemerHartelijk dank voor je antwoord, ik vroeg dit om reden dat ikzelf ook lange tijd gebukt ging onder helse rugpijnen, voordat er iets aan gedaan kon worden. Gelukkig gaat het nu stukken beter (heel goed zelfs) maar ik ben als de dood, dat het weer terugkomt want de rug blijft mijn zwakke plek. Na elke forse wandeltocht voel ik hem weer. Ik heb last van osteoporose en bot wat weg is komt niet terug.
Ja en ik weet heel goed, dat je geen effectieve pijnstillers mag gebruiken naast je hartmedicijnen, dat maak het allemaal nog moeilijker en minder draagbaar.
Daarom ben ik ook altijd zeer ge-interesseerd wat anderen voor oplossingen en methodes bedacht hebben om met rugpijnen om te gaan. Ik gebruik er nu calciumtabletten, alendroninezuur(1xper week) en hormonenbehandeling(alleen voor mannen) voor.
Ritmestoornissen heb ik gelukkig niet meer. Afkloppen maar.Ik wens je veel succes bij de cardioloog.
groeten,TheoDeelnemerBeste Zonzoekster,
Je schrijft: “dan kunnen ze verder met pijnbestrijdingsinjecties in mijn rug”
wat zijn dat voor injecties en waarom kunnen ze daar nu niet meer verder?
Zijn er foto’s of botscan’s gemaakt, en is daar een vervolg op gekomen?
Ik wens je veel succes volgende week en hoor graag hoe het je gegaan is.
groeten,
TheoDeelnemerMissTee schrijft:
[quote]Ik heb geen reden te horen, dus ik ga zeker zo even bellen, geeft mss een btje rust ipv van nu…wachten tot eind maart zonder reden…jullie horen er zeker van!
Dank![/quote]probeer het anders via je verzekeraar. Ze hebben tegenwoordig (bijna) allemaal wel een loket voor wachttijdenbemiddeling.
En dan blijkt het ineens allemaal wel sneller te kunnen.DeelnemerKlik hieronder op de link, het is niet te geloven hoe snel het gaat!
Binnen een paar minuten veroorzaakt een snel stromend riviertje een ramp!
Kijk zelf !
De vloedgolf in Toowoomba, Australië
op 10 january 2011http://www.youtube.com/swf/l.swf?video_id=kYUpkPTcqPY
Klik: Flash flood !
DeelnemerHallo Twentefan,
heb weliswaar geeb bypass-operatie hoeven te doorstaan, maar genoeg enge zaken om over angst mee te kunnen praten.
Maar overal was een oplossing voor, en…ja hoor: in Enschede ge-opereerd,
de stad van de landskampioen ! Vakkundige mensen daar.p.s.
gefeliciteerd met de laatste overwinningen van de FC (!)DeelnemerHoi Tim,
Ja dat gejaagde gevoel is een typisch kenmerk van een verhoogde hartslag, bij mij was het een teken dat ik dan even wat gas terug moest nemen. Maar ik begrijp dat het bij jou nu steeds vaker komt? Als dit nu al dagelijks het geval is, wel een signaal dat er iets moet gebeuren.Ja ik ben zeer tevreden met mijn pacemaker, het geeft me inderdaad zekerheid en ik voel er helemaal niets van, dat ik zo’n ding draag. Mijn dagelijks medicijngebruik ben ik minder gelukkig mee; zie ik meer als een noodzakelijk kwaad, werkt wel afremmend maar na 3 jaar heeft mijn lichaam hierin toch een zodanige balans bereikt, dat ik mij hierbij goed voel en geen problemen geeft. Je weet natuurlijk nooit wat voor eventuele bijwerkingen deze kunnen brengen op wat langere termijn, ik probeer die spoken vooralsnog niet te zien.
Maar jij bent nog jong, een ablatie die doeltreffend is, kan je natuurlijk in een klap van je problemen afhelpen. Wel een mooi vooruitzicht, om er voor te gaan.
Helaas schijnt het soms zo te zijn, dat dit doel pas bereikt kan worden na meerdere pogingen. Ik hoop voor jou, dat de voorgaande poging, voldoende perspectief heeft gebracht voor een volgende met succes.
groeten,
TheoDeelnemerWat ik zou doen?
Gewoon gaan naar die cardioloog morgen en hem hiermee confronteren, precies zoals je het hier verwoord hebt. Eerlijk en recht voor z’n raap.
En vervolgens zou ik hem zeggen, dat wanneer zijn antwoord je dit keer niet voldoende vind, een second opinion door een andere cardioloog wilt.
Je ziektekostenverzekeraar kan je hier ook behulpzaam zijn. Gewoon jouw vraag voorleggen en je komt weer een stap verder.Veel succes morgen, en laat je niet van je stuk brengen.
DeelnemerCesarina heeft helemaal gelijk.
Heb ook een tijd lang Marcoumar gebruikt. Kon er de klok op gelijk zetten, direct na het inslikken: intens koude handen en voeten.
Als troost kan ik berichten dat het na verloop van tijd wel minder werd, alsof het lichaam er aan gewend werd.Deelnemerkroontje schrijft:
[quote]Begin september van dit jaar heeft onze zoon van 15 een openhartoperatie ondergaan.
De bedoeling was een rossprocedure, maar door compilcaties tijdens de operatie heeft hij uitendelijk 2 donorkleppen en een stuk van de aorta gekregen. Door de complicaties heeft de operatie veel langer geduurd dan gepland, ruim 13 uur en is hij ook aan aantal keren opnieuw aan de hartlongmachine gelegd. Het herstel gaat op zich best goed alleen heeft hij erg veel problemen met zijn geheugen. Hij kan eigenlijk nog maar weinig onthouden en dat geeft problemen met school. Hij zit in 4 vwo. Komt iemand dit bekend voor en weet ook of het vanzelf beter wordt of niet. Zijn cardiologen weten het niet, behandelen niet vaak kinderen van zijn leeftijd(meestal babies en peueters)of kinderen met een lager opleidingsniveau en die hebben er volgens de artsen geen last van.kroontje[/quote]
Hallo Kroontje,
Zou het ook niet kunnen liggen aan de nawerking v/d narcose en de emoties van de operatie? Een open hartoperatie is natuurlijk niet niks, zeker niet als nog maar 15 bent en volop in de puberteit zit.
Mijn ervaring is dat na direct na een operatie mijn opnamevermogen (voor instructies t.a.v. medicijngebruik etc.etc) heel gering is, naar mijn gevoel als gevolg v/d vele indrukken en emoties die zo’n ingreep nu eenmaal met zich meebrengt.
Het komt na verloop van tijd wel weer terug, maar als je (zoals ik) 65plusser bent, heet het al gauw: ” ja maar je bent ook geen jonge hond meer” of: ” ja, je wordt ook wat ouder, accepteer dat maar vast”
Ja, dank je de koekoek, dat werd ook gezegd, voordat mijn hartklachten uberhaupt als zodanig erkend werden. ” oorzaak: het ouder worden” En voordat mijn osteoporose ontdekt was, precies hetzelfde: hoezo rugklachten? ” meneer u bent de jongste niet meer, dat komt omdat je ouder wordt ”Laten we hopen dat bij een jeugdige leeftijd als dat van uw zoon, het lichaam de veerkracht heeft, tot een snel herstel en dat het opnamevermogen op termijn weer helemaal goed komt.
Zo sta ik er nog altijd van te kijken, hoe snel het lichaam zich kan herstellen na goed kapot te zijn, van een 4-daagse of een andere zware wandeltocht te hebben gelopen.Deelnemer[color=#00BF00]Alle hartgenoten wil ik hierbij:
Warme en Gezellige Kerstdagen toewensen
en [color=#80BF00]geniet even van het volgende filmpje.
http://bit.ly/Kerstmiseen warme groet van
Theo[/color][/color]Deelnemerik begrijp dat “de hartpatienten” allemaal bloedverwanten van elkaar zijn?
dan lijkt het me een goede vraag voor de cardioloog, misschien zijn er overeenkomsten te ontdekken? Of speelt de leeftijd van hun ook een rol ?Deelnemerover “enge verhalen” gesproken, of wat je daar onder verstaat,
ik vind “onze” hartverhalen – op deze site – ook soms wel emotioneel,
maar wel mooi om te lezen. -
AuteurBerichten