nog niks

Ik ben Mathijs inmiddels bijna 35 jaar,getrouwd en 2 kinderen.Niks bijzonders dus gewoon huisje,boompje en beestje.
Ik had een leuke baan als vrachtwagenchauffeur.
Tot 13 januari 2008 toen sloeg het noodlot bijna toe.Ik kreeg een hartstilstand….
Zaterdag 12 januari leuke dag gehad boodschappen doen biertje drinken.Gewoon een zaterdag als zovelen.
Ik ga wel op tijd naar bed want ik moet zondag rijden,er is een hoop werk en besluit om 4:30 te beginnen.
Zondag 13 januari:
Om 4 uur gaat de wekker.(dat valt altijd tegen in het weekend).
Ik vertrek om 4:30 van de zaak en kom na 30 minuten rijden bij mijn klant aan.
Ik stap uit om mij te melden. En vanaf dit moment gaat het mis iets waar ik zelf niks van merk.Mijn eerste herrinering is vrijdag 18 januari bijna een week later dus.
Ik heb heb bijna 6 dagen in coma gelegen.
Vrijdag 18 januari:
Ik word wakker en heb een raar gevoel er zitten allemaal slagen aan mij vast.Ook lig ik vast gebonden aan bed.Wat is dit????????
Er word mij verteld dat ik op de IC van het VU in Amsterdam lig,er schieten tranen in mijn ogen.
Gelukkig staat mijn vrouw naast mij.Ik vraag haar of mijn vrachtauto erg beschadigt is
ik ben er van overtuigt dat ik een ongeval heb gehad.
Zij vertelt mij dat ik een hartstilstand heb gehad.Ik moet rustig blijven liggen(wat dacht ze nou ik kan geen kant op).

Toen ik de hartstilstand kreeg stond er toevallig iemand buiten bij de fabriek.Deze man zag mij inelkaar zakken en heeft meteen groot alarm geslagen.Èèn van zijn collega`s was zo verstandig om een AED me tenemen.Ze zijn begonnen met reanimeren en na 4 minuten had ik weer een hartslag.

Zondag 20 januari:
Ik voel mij wat “beter