Eindelijk na een jaar wachten ben ik vorige week geopereerd.
Super zenuwachtig heb ik me dinsdag om 2 uur mezelf aangemeld bij het LUMC. In eerste instantie stond ik erop om woensdag middag geopereerd te worden, maar om 10 uur ’s avonds kreeg ik bericht dat dit verplaatst werd naar de ochtend van diezelfde dag. Yeay voor mij, ik hoefde dus minder lang in spanning te wachten.
Voor dit een lang verhaald word met te veel onnodige info: wakker de OK in. Wakker zo’n 5 uur later met 7 infussen. 3 op elke hand en eentje in mijn nek. Voelde me ook zoooo niet tof. Reageerde slecht op de pijnstilling, die nacht veel overgegeven en pijn gehad. Twee dagen hebben ze me op de IC gehouden, nog meer soorten pijnstilling, nog zieker, uiteindelijk morfine drup gekregen. Daarna terug naar de hartbewaking. Steeds meer infuusjes konden eruit. Kon die dag mezelf gewassen staand aan bed en ook al zelf naar de wc. Daarna ging het weer een dagje slechter toen ze de morfine stopten en me terug zette op de andere pijnstillers. Meteen ziek en koorts. Maar al gauw weer andere meds waardoor ik me meteen beter voel.
Dag 6 na de operatie en ik ben weer thuis. Heb nog steeds wel veel pijn, krijg nu alleen paracetamol, wat bij mij echt geen effect heeft. Maar moet ook toegeven dat ik alweer veelste veel hooi op mijn vork wil nemen. Overigens was de weg terug naar huis (anderhalf uur autorit) erg pijnlijk.
Kan niet wachten tot de pijn over gaat en ik me weer voorzichtig fatsoenlijk kan bewegen.