Trump en andere ongemakken

Tranende ogen, vervelende smaak in de mond, keelpijn. Het is al dagen, weken droog, niks geen regen, de lucht wordt steeds smeriger.

Tranende ogen, vervelende smaak in de mond, keelpijn. Het is al dagen, weken droog, niks geen regen, de lucht wordt steeds smeriger. Smog. En wat doet vadertje staat? Wat doet onze regering? Wat doen onze provincies? Niks. Simpel: nada, niënte, nothing, gar nichts. 

Mijn vrouw dept haar ogen met een vochtig doekje, ik zit keel schrapend en schor hoestend tegenover haar. We schrijven ergens halverwege februari. Wat hebben we eigenlijk aan onze democratie als die niks doet aan dingen waar het echt om gaat? Zoals een schoon milieu, schone lucht, van wezenlijk belang voor long- en hartpatiënten kortom. In Nederland draait alles om geld. De motor moet draaien, ook letterlijk. Er komt steeds meer fijnstof in de lucht. Nederland behoort tot de smerigste landen van Europa. Je snakt hier gewoon naar adem, somtijds. Wie maakt aan die gekte een einde? Daartoe schijnt niemand bij machte te zijn.

Multinationals zijn talloze malen machtiger dan staten. Het budget van een beetje multinational overstijgt dat van landen als Nederland. Als wij als kikkerlandje niet gehoorzaam doen wat multibazen voorschrijven, dreigt hier massawerkloosheid, een financiële ramp. 

In de persoon van miljardair Trump hebben de multinationals het roer in de VS overgenomen. De leugen regeert. De farmaceutische industrie juicht. Het kleine beetje controle dat er nog was, valt weg. Het aantal milieu-gerelateerde ziekten neemt hand over hand toe. In plaats van het milieu schoner te maken, komen er pillen op de markt om de symptomen te verzachten. Daar verdient de farmaceut immers aan. Een pillendraaier verdient niets aan een schoon milieu. Het moet ons slecht gaan, zodat we iets kunnen kopen om onze ogen te deppen, onze kelen te smeren, de kassa’s van de bedrijven die deze spullen maken te spekken.