Papierkraam

Mensen in de zorg klagen steen en been over de papierkraam waarmee ze in hun werk in toenemende mate geteisterd worden. Vaak zijn ze de helft van de werkzame tijd kwijt aan het invullen van allerlei formulieren en het bijhouden van lijstjes, statistieken en overzichten. Een fenomeen dat Nederland kwelt, en niet alleen in de zorg. Ook de politie heeft te weinig tijd om boeven te vangen omdat een diender erg veel tijd kwijt is aan de administratieve rompslomp. Waarom eigenlijk? Zodat aan alle, door ambtenaren onder Haagse tl-lampen in torenflats, bedachte regels wordt voldaan? Grijze ambtenaren die nooit met hun poten in de spreekwoordelijke modder hebben gestaan, maar het desondanks allemaal beter weten?

Je zou het voor minder aan je hart krijgen. Die enorme regelzucht waaraan Nederland bezwijkt, gaat intussen wel ten koste van ons aller veiligheid en gezondheid. Om maar eens een voorbeeld te geven: als ik vroeger naar de dokter belde, kreeg ik altijd een secretaresse aan de lijn. Met haar kon ik ook steevast voor diezelfde dag een afspraak maken met de huisarts. Kom daar nu nog maar eens om! Om te beginnen moet ik voor tien uur bellen, en dan ben ik vaak beller nummer zes of zeven. Wachten dus tot die andere bellers zijn uitgepraat. Na elf uur kan ik niet meer bellen want dan is de secretaresse in vergadering, en tussen twaalf en drie wordt de telefoon botweg niet meer opgenomen. Ik weet niet hoe het in andere praktijken gaat, maar zo ziet mijn toegang tot de medische wereld er in elk geval uit.

Overigens niks dan lof voor mijn huisarts, hoor! Ik ben echt heel blij met hem. Hij vertelde me onlangs dat hij vroeger zijn praktijk samen met zijn vrouw, ook arts, makkelijk af kon. Nu heeft hij veertien man in dienst en komt hij om in het administratieve geregel.

Dit land regelt zichzelf kapot. Die regeldrift zou bedoeld zijn om de patiënt te dienen. Kunnen we niet gewoon wat meer ons hart laten spreken? Dat scheelt enorm aan formulieren. En doet de stress bij zowel zorgverleners als bij de hulpbehoevenden fors afnemen, lijkt me zo.

Column door: Henri Haenen