Orgaantoerisme is een hachelijke zaak

Onlangs werd een congres rond orgaandonatie en -transplantatie gehouden in de Rotterdamse Beurs-WTC. Het ging om een initiatief van het Erasmus MC, de Nederlandse Transplantatiestichting, de Gezondheidsraad, Eurotransplant en de European Society for Organ Transplantation (ESOT). Orgaantoerisme is een schimmig gebied, zoveel is wel duidelijk.

Jongeren uit arme landen als Moldavië en Kosovo worden onder het mom van werk naar elders gelokt. Met name landen als Turkije en Israël worden genoemd. Eenmaal daar aangekomen blijkt dat werk niet te bestaan en zijn hun verblijfspapieren verdwenen. De jongeren kunnen hun papieren vervolgens terugkrijgen door een nier af te staan. Een voorbeeld van illegale orgaanhandel, zoals Michael Bos, wetenschappelijk adviseur bij de Gezondheidsraad er een schetst. Volgens hem zijn al tientallen mensen het slachtoffer geworden van deze praktijken.

Wetten aangescherpt

Orgaantoerisme staat wereldwijd onder druk door aangescherpte wetgeving. Westerlingen die voorheen voor veel geld een orgaan konden krijgen in landen als China, Colombia, Egypte, Filippijnen, India of Pakistan, kunnen daar nu niet meer legaal terecht. Deze landen hebben hun wetten op dit gebied nu drastisch aangescherpt. Het orgaantoerisme verschuift daardoor naar landen als Moldavië, Kosovo, Oekraïne, Somalië en Soedan. Niet direct landen die je associeert met hoogstaande medische voorzieningen.
Criminologe drs. Frederike Ambagtsheer, onderzoeker bij het Erasmus MC, stelt dat het in kaart brengen van in het buitenland verkregen nieren nu niet gebeurt in ons land. Het zou goed zijn als daar onderzoek naar wordt gedaan, vindt zij.

Nazorg twijfelachtig

Ook veel Nederlandse nierspecialisten hebben meegemaakt dat patiënten met een nieuwe nier terugkwamen uit het buitenland. Soms wordt de specialist vooraf om hulp gevraagd, bijvoorbeeld door het verstrekken van het medisch dossier. Het komt ook wel voor dat de patiënt zegt een nier van ‘een familielid’ te zullen krijgen. Nederlandse specialisten ontraden dat bijna altijd, maar kunnen een patiënt die naar het buitenland wil uitwijken niet tegenhouden. Na zo’n transplantatie komen deze mensen terug voor nazorg in Nederland.

Afraden

Transplantatiechirurg dr. Frank Dor van het Erasmus MC heeft niet alleen ethische bedenkingen. Ook de medische risico’s baren hem zorgen. Hij begrijpt heel goed dat mensen direct geholpen willen worden en hier in Nederland niet jarenlang willen wachten op een donornier.
Maar Nederlandse specialisten weten volgens hem dat de medische resultaten van zo’n operatie in een ver en onbekend buitenland vaak veel en veel slechter zijn. De kwaliteit van de chirurgen is niet bekend en dat geldt ook voor de kwaliteit van de organen. Bovendien is niets bekend over de directe nabehandeling in zulke landen. Medisch gezien is een orgaantransplantatie in zo’n land slechter voor je, zegt Dor. Hij zegt het zijn patiënten altijd sterk af te raden.

Bron: Consumed.nl