‘Opgeven is geen optie’

Stel: u staat op het punt een contract te ondertekenen bij een nieuwe werkgever en u gaat ‘out’. De boosdoener? Uw hart. Een onalledaags scenario dat bij de 39-jarige Niek Oostendorp vers in zijn geheugen staat gegrift.

De herfst is in volle gang wanneer Niek klaar is voor een volgende stap in zijn carrière. Een nieuwe kans doet zich voor en hij ziet zijn toekomst zonnig in. Wanneer hij op de bewuste dag bij zijn toekomstige werkgever aan tafel zit om het contract door te nemen en te ondertekenen, voelt hij zich plotseling niet lekker: ‘Ik ging ineens out.’ Nieks schijnbare zonnige herfst, doet onverwachts grauw aan. Maar hij zet alles op alles om het grijze wolkenveld snel te verdrijven.

Medische molen

Niek mag zich gelukkig prijzen dat het bedrijf in kwestie niet afwacht en direct de hulpdiensten inschakelt. Wanneer hij met de ambulance in het ziekenhuis aankomt, blijkt dat hij van geluk mag spreken. Een zogeheten ‘Aortadissectie, type A’, oftewel een scheur in de binnenwand van de aorta, wordt geconstateerd. Een aandoening waarbij de sterftekans groot is, tenzij direct wordt ingegrepen door middel van een spoedoperatie waarbij onder andere de gescheurde aorta (gedeeltelijk) wordt vervangen. Zonder ingrijpen is de kans groot dat het bloedvat volledig scheurt met een fatale bloeding tot gevolg.

Een tienurige operatie volgt. De operatie verloopt weliswaar succesvol, maar Niek -nog steeds buiten bewustzijn-, is zich van geen kwaad bewust. Het is wachten totdat hij ontwaakt. Na een paar dagen komt hij weer bij kennis: ‘Ik heb niets meegekregen van de gebeurtenissen en toen ontwaakte ik in een ziekenhuis. Ik was helemaal in shock. Ik wist niet wat er was voorgevallen en had allerlei vragen zoals: ‘‘Hoe ben ik hier terecht gekomen?” en “Waarom?”.’

Eenmaal bijgepraat en enigszins bijgekomen van de schrik, volgt een lange weg van acceptatie: ‘Mijn revalidatie is nog steeds in volle gang, maar in de tussentijd wil ik niet stilzitten. De lichamelijke impact is groot, maar de geestelijke impact is eveneens groot, al dan niet groter. Het is kortweg heftig. Maar ik probeer het te accepteren en leer ondertussen zo goed en kwaad als het gaat, met mijn hartaandoening te leven.’

Limburgs Mooiste

En leven doet Niek. Onder andere door zijn ervaringen, besluit de gezinsman gezonder te gaan leven. Tijdens zijn revalidatie pakt hij het sporten op. Voetballen en mountainbiken doet hij graag en een balletje trappen of een rondje fietsen gaat hij niet uit de weg: ‘Tijdens het sporten draag ik een hartslagmeter. Bepaalde inspanningen vallen me zwaar en zodra ik over mijn grens heen ga, moet ik daarvan bijkomen.’

Maar het feit dat hij sporten moet bekopen met dagenlang herstel, weerhoudt hem er niet van om zich in te zetten voor het goede doel: ‘Ik zie graag meer erkenning en begrip voor de jongere hartpatiënten. Om hartpatiënten in het algemeen, maar met name de jongere hartpatiënten, onder de aandacht te brengen, heb ik besloten om hetgeen wat ik graag doe, mountainbiken, in te zetten voor Hartpatiënten Nederland. In mei heb ik op mijn mountainbike meegedaan met het fietsevenement Limburgs Mooiste. Ik moest 75 kilometer afleggen en iedereen die wilde, kon mij sponsoren. En daarmee namens mij, Hartpatiënten Nederland, een hart onder de riem te steken.’

Door zijn deelname gaf Niek een gezicht aan Hartpatiënten Nederland en ging hij de strijd aan met zichzelf: ‘Hartpatiënten Nederland zet zich belangeloos in voor alle hartpatiënten. Zij behartigen de belangen van hartpatiënten op een onafhankelijke en objectieve manier en verdienen elke donatie. Inmiddels ben ik ook een hartpatiënt. Persoonlijk was het een manier om weer vertrouwen in mijn lichaam en geest te krijgen, vooral tijdens mijn revalidatieproces. Mijn vriendin wees mij erop, dat met alles wat ik heb meegemaakt, het heel bijzonder is om Limburgs Mooiste te kunnen mountainbiken. Voor mij is zij een grote steun in dit gehele proces.’

Nieuw doel

Na zijn succesvolle deelname, is Niek aan het bijkomen van alle indrukken en is zijn volgende doel persoonlijk: ‘Ondanks mijn last-minute actie, ben ik te spreken over de donaties die ik binnen één week heb weten op te halen. Ik ben nu aan het bijkomen en weer aan het opknappen. In de tussentijd ga ik door met mijn revalidatie en blijf ik vechten, genieten van en met mijn gezin geeft mij kracht. Mijn uiteindelijke doel is om zowel lichamelijk als geestelijk te herstellen en met volle moed het leven tegemoet te treden. Én als de tijd rijp is, hoop ik mijn energie in een leuke, nieuwe baan te steken.’

Voor meer artikelen klik hier