Nieuwsgierig

Als je dit leest is ons kindje geboren. Maar terwijl ik dit schrijf, ben ik nog hoogzwanger. Inmiddels duurt het wachten lang. We zijn er klaar voor.

In de auto is al weken de zogenaamde ziekenhuistas te vinden. Op de achterbank staat het autostoeltje, inclusief knuffel. Spullen die ik snel nodig heb, zitten in een rugzak.

Die hebben er zin in, horen we sommige mensen denken. Maar het is voor ons vooral praktisch. Dan hoeft m’n man op het moment suprème niet alles in één keer te sjouwen. Want dan is zijn zakje energie al leeg voordat het feest begint.

En zo hebben we op babygebied meer keuzes gemaakt met in ons achterhoofd: wat is handig voor een hartpatiënt? De ziekenhuistas is een sporttas met wielen en in de huiskamer is een lade van een kast gereserveerd voor luiers en andere kleine dingen zodat het niet nodig is om elke keer naar de commode te lopen.

De babyfoon heeft een camera. Dat is voor de een overbodige luxe, voor mijn man scheelt het waarschijnlijk onnodig traplopen. Als de baby huilt kan hij kijken of het gaat om iets dramatisch of een verdwaald speentje. Bij het laatste scenario is het niet nodig om direct naar boven te lopen. Tig keer heen en weer is nu eenmaal iets te veel van het goede.

Ondertussen zijn we nieuwsgierig. Naar de baby, naar ons nieuwe leven en hoe het tijdens de bevalling zal gaan, qua energie. Laatst hadden we even een generale repetitie. Ik twijfelde of m’n vliezen waren gebroken, maar vermoedde ook loos alarm. Voor de zekerheid naar het ziekenhuis. Rustig pakten we de rugzak, aten nog iets en gingen toch gespannen op weg.

Op de parkeerplaats werd al snel één ding duidelijk. “Wat zit er allemaal in die rugzak?” Thuis had ik ‘m meerdere keren getild. Ik vond ‘m niet zwaar, maar daar dacht m’n man anders over. “Misschien omdat het in de ochtend is.”

Toen we thuis waren, het was dus echt een mooie generale, hebben we gelijk de tassen opnieuw geordend. Daarna ploften we op de bank. Doodmoe. Allebei. Door de spanning. “Dat belooft nog wat als het echt zover is. Zijn we al kapot voordat de baby er is! Maar daarna kunnen we lekker bijkomen.”

Column door: Cilla Schot