Hartfalen. Wat nu?

Naam:  Peter Paul Delnoy

Geboortedatum: 1 juli 1963

 

 

In de cardiologie zien we veel acute maar ook chronische problematiek. In de acute fase telt soms iedere minuut, dat maakt ons werk spannend en uitdagend. Je kunt dan het verschil maken voor de patiënt voor vele jaren. Als cardioloog zijn we ook verantwoordelijk voor een belangrijk deel van het hele patiëntentraject:  anamnese, diagnostiek, behandeling en nazorg/revalidatie. De vereiste combinatie van zeer ingewikkelde topklinische zorg, goede sociale vaardigheden en intensieve patiëntcontacten is een belangrijk en dankbaar aspect.

 

 

Hartfalen is eerder een syndroom met verschillende kenmerken dan één aandoening. Voor de huisarts, en soms ook voor de cardioloog, is de diagnose moeilijk te stellen. Bij hartfalen kan het hart onvoldoende samentrekken of ontspannen (vullen). De bloedsomloop door het lichaam schiet te kort, waardoor inspanning vaak leidt tot moeheid en kortademigheid. Ook kan het klachten van stuwing geven in de logen, benen en de buik.

 

 

De klachten zoals vermoeidheid , kortademigheid en oedemen zijn vaak a-specifiek. Hierdoor worden artsen en patiënten soms op het verkeerde been gezet. Zeker het vaststellen van het zogenaamd diastolisch hartfalen, waarbij de pompkracht intact is maar de vulling van het hart juist problematisch is, is vaak lastig. 

 

 

De kans op een hartinfarct of een ernstige hartaandoening is bij mannen en vrouwen bijna gelijk. Alleen zijn vrouwen vaak wat ouder wanneer ze hun eerste hartinfarct of eerste klachten krijgen. Dus hartfalen komt bij vrouwen net zo vaak voor als bij mannen en dient net zo serieus behandeld te worden. Bij vrouwen geldt dat klachten van kortademigheid en vermoeidheid vaker ten onrechte alleen aan ouderdom, overgang en/of slechte conditie worden toegewezen.

 

 

Vermoeidheid , kortademigheid, verminderd inspanningsvermogen en oedemen (stuwing van vocht in longen, benen of buik).

 

 

In principe wel. Hartfalen is niet de oorzaak maar het  gevolg van een aandoening van het hart die leidt tot een verminderde pompkracht of vulling. Veel voorkomende oorzaken hiervoor zijn : een of meerdere doorgemaakte hartinfarcten, langdurige hoge bloeddruk of suikerziekte, hartklepafwijkingen of een specifieke hartspieraandoening.  Al deze aandoeningen kunnen zowel bij mannen als vrouwen optreden.

 

 

Dit zal een combinatie zijn van beperkte voorlichting en de lastige diagnose in sommige gevallen. De vrij algemene (a-specifieke) klachten die ook sterk kunnen fluctueren in ernst maken dat mensen, zeker ook vrouwen, later naar de arts gaan of klachten toeschrijven aan andere oorzaken. Een goede landelijke voorlichting kan hopelijk een positieve bijdrage leveren aan bewustwording en het eerder herkennen van hartfalen door mensen bij hen zelf in hun omgeving.

 

 

De afgelopen 20 jaar is er op medicamenteus gebied veel vooruitgang geboekt. De kwaliteit van leven en de levensverwachting zijn sterk verbeterd bij patiënten met hartfalen. Dit jaar is er weer een geheel nieuw medicijn bij gekomen met een gunstige effect op hartfalen. Medicijnen blijven de hoeksteen van de behandeling. 

 

Er zijn ook op niet-medicamenteus gebied zeker belangrijke stappen gemaakt: 

– Bij ongeveer 30% van de patiënten met hartfalen knijpt het hart niet gelijkmatig (a-synchroon). Deze groep patiënten reageert heel gunstig op cardiale resynchronisatie therapie. Deze therapie wordt via een pacemaker of implanteerbare defibrillator (ICD) toegepast. Deze therapie heeft zich de laatste jaren steeds verder doorontwikkeld.

– Ook heeft de bescherming tegen een hartstilstand met een implanteerbare defibrillator (ICD) bij patiënten met hartfalen de prognose verbeterd. Dit geldt zeker bij patiënten met hartfalen t.g.v. een groot hartinfarct of met belangrijke vernauwingen in de kransslagaders.

– In voorkomende gevallen kan openhartchirurgie (bypass/omleidingsoperatie en klepoperatie)  de prognose en symptomen van de patiënt met hartfalen sterk verbeteren. Nieuwe ontwikkelingen zijn het plaatsen van een hartklep bij een aortaklepvernauwing (TAVI) of het plaatsen van hechtingen door een lekkende mitralisklep (Mitra-clip) via katheters die via bloedvaten worden opgevoerd. Dit wordt met name toegepast bij patiënten met een te hoog operatierisico voor een openhartoperatie. 

– Harttransplantaties worden slechts zeer weinig uitgevoerd (ongeveer 30-40 per jaar in heel Nederland), en dit aantal is stabiel. Er wordt momenteel wel onderzoek gedaan naar het toepassen van het steunhart (kunsthart) als definitieve ondersteuning van hart dat ernstig faalt. Dit zal naar verwachting ook alleen een oplossing zijn voor een zeer kleine groep patiënten.

 

 

Goede begeleiding van de patiënten in de thuissituatie is belangrijk bij patiënten met hartfalen. Op deze manier kunnen ziekenhuisopnames voorkomen worden. Aanvankelijk gebeurde dit via hartfalen poli’s in ziekenhuizen, maar nieuwe ontwikkelingen gaan het ook mogelijk maken deze patiënten in de thuissituatie beter te volgen. ICT technologie, draadloze communicatie, snelle bloedbepalingen en allerlei sensoren (al dan niet in pacemakers en ICD’s) zullen hierin samen met hartfalenprofessionals een belangrijke rol gaan spelen. We noemen dat ook wel virtuele hartzorg: zorg die we dichtbij de patiënt thuis kunnen leveren in plaats van in het ziekenhuis.

 

Goede voorlichting met meer aandacht voor leefstijl, gezonde voeding, rookgedrag, overgewicht, hoge bloeddruk en voldoende lichaamsbeweging zijn belangrijk voor de preventie van hart- en vaatziekten. Deze factoren spelen echter ook een zeer belangrijke rol bij de behandeling en levenskwaliteit van patiënten met hartfalen. Hartrevalidatie en hartfalen poliklinieken kunnen een belangrijke spelen in de begeleiding van de hartfalen patiënt.

 

 

Dit artikel is ook verschenen in Hartbrug-Magazine 2017-1