Vorige week maakte een ervaring mee die een flinke impact had op mij en mijn gezin.

Dit jaar ben ik zeven keren met de ambulance naar de eerste harthulp afdeling in Tilburg. Zo ook vorige week........
Maar deze keer betrof het niet het hart maar een Tia. Een stukje plack was losgeraak en naar de hersenen geschoten. Ikzelf weet er niets meer van omdat ik buiten bewustzijjn was.

Eenmaal bijgekomen in het ziekenhui vroeg een arts me na te denken om een verklaring te ondertekenen wat ze moesten doen als ik weer binnengebracht werd. "Uw hart is slecht en de risico's dat er iets gebeurd waardoor U als een kastplantje verder moet leven wordt steeds groter", zo luidde de boodschap.

De vraag was of ik bij de volgende ziekenhuisopname als het hart weer eens weigerde gereanimeerd wilde worden en wat ze moesten doen bij een herseninfarct. "Wilt U een kasplantje worden, dan doen we ales om U in leven te houden, of moeten we niets doen?, was de vraag.

Hoe langer ik nadenk over deze vraag hoe moeilijker de beslissing is. Als je buiten bewust zijn bent weet je niet wat je kansen zijn. Komend weekend wil ik deze materie bespreken met mijn dochters, want ik kom er zelf niet uit. Ik vraag me af of er meerdere mensen voor dit delemma (hebben) (ge)staan.

Groeten,

Jan