Ik ben nu verleden week op raadpleging geweest bij de chirurg. Ze hebben mij daar nog even uitgelegd wat ze juist gaan doen : via een insnede tussen mijn ribben gaan ze mijn eigen mitralisklep herstellen. De kans bestaat natuurlijk nog altijd dat ze om de een of andere reden mijn borstkast moeten openmaken, maar ik ga ervan uit dat dat niet nodig zal zijn : positief denken hé.
Nu is het nog steeds wachten tot einde oktober/begin november. Dat wachten is echt moordend vind ik. Ik weet al sinds einde juni dat ik geopereerd zal moeten worden. Ik zou willen dat het al allemaal achter de rug was. Ik leef eigenlijk meer op automatische piloot. Mijn gedachten zijn steeds bij de operatie.