Ik ben Karel Weber en ben 62 jaar. Via email kreeg ik het verzoek om mijn verhaal op papier te zetten. Ik ben al zeker twee maanden lid, maar heb nooit de tijd genomen om mijn verhaal te vertellen, maar wel lees ik bijna elke avond jullie verhalen.
Het begon in 2001, mijn vrouw kwam mij met de fiets ophalen van mijn werk. Mijn conditie was ijzersterk, ik sportte erg veel, ik liep de halve maraton en tenniste bijna elke avond. Een aspirientje had ik mijn hele leven niet geslikt.
Na thuiskomst krijg ik het koud op mijn borst. Het is alsof ik een koud glas bier in een keer naar binnen geslagen had. Na een half uur lag ik in bed met een muts op, handschoenen aan, das om, drie truien aan, warme sokken aan en een kruik. En ik kreeg het steeds kouder. Mijn vrouw was al een half uur aan het bellen met de avonddienst van de nooddokter, maar kreeg er geen gehoor. We zijn in de auto gestapt en in een kwartier naar de avonddokter gereden. Hier aangekomen zit de wachtkamer vol met patienten. De arts ziet mij binnen komen en trekt me meteen mee de behandelkamer in en legt me op een brank
aar en stelt een hartinfarct vast en pleegt de eerste hulp. Hij belt de ziekenwagen en ik op transport naar het ziekenhuis.
Ik word meteen naar de operatiekamer vervoerd en word gedotterd. De volgende ochtend word ik wakker met mijn tong vastgebonden en allemaal toeters en bellen aan mijn lichaam. Mijn linker borst is lichtelijk verbrand. Het blijkt dat ik tijdens het dotteren een hartstilstand heb gekregen en het dotteren is gestopt voordat de vernauwing in de ader was verholpen. Ik ben gereanimeerd door mijn hart met stroomstoten op gang te helpen. Op de afdeling was er geen arts die precies wist wat er gebeurd was . De een zij je bent gedotterd en de ander beweerde van niet. Dus was dat niet erg rustgevend voor mij. Ik ben gestopt met roken en was binnen het jaar 28 kilo aangekomen.
Om een lang verhaal kort te maken: In 2005 krijg ik een tweede hartinfarct.De cardioloog had mij gezegd, dat een volgend hartinfarct zich normaal gesproken zo zal voordoen als de eerste keer. Behalve bij mij dan, want ik had het vrezelijk warm. Het zweet sloeg mij aan alle kanten uit. Via dezelfde avonddokter en ambulace naar het ziekenhuis. Deze keer heb ik  het dotteren in vollebewustzijn meegemaakt en heeft de cardioloog een stent gezet. Tijdens het revalideren heeft de begeleidende cardioloog beide ingrepen geannaliseerd en het bleek, dat de tweede ingreep was uitgevoerd op de plaats waar de eerste keer ook de vernauwing zat.
Het gaat nu redelijk goed met mij. Ik herken wel al jullie klachten van de bijwerkingen van de medicijnen.