Als fervent beoefenaar van de loopsport, inmiddels op 56 jarige leeftijd,  dacht ik in ieder geval gevrijwaard te zullen blijven van een ziekte als Angina Pectoris. Totdat ik geconfronteerd werd met pijn in de borst tijdens de eerste 20 minuten van een training of duurloop. Meestal betrof het een branderige pijn achter het borstbeen. Na een bezoek aan de huisarts werd dit probleem behandeld als een maagzuurprobleem. Behandeling met Rennies op eigen initiatief, Omeprasol op recept van de huisarts mochten uiteindelijk niet baten. Een nieuw middel van de TV reclame, een drankje met de naam Gaviscon leek verlichting te geven. Het innemen ervan deed ik wel door het hardlopen even te onderbreken. Daarmee ook de inspanning die geleverd moest worden. Na een derde bezoek aan de huisarts werd de aandacht verlegd naar een mogelijk probleem met het hart. Na een inspannings ECG (fietsproef) die een afwijking te zien gaf boven de 220 Watt, gevolgd door een hartcatheterisatie kwam één kransslagadervernauwing in beeld van meer dan 50 %. Inmiddels heb ik op 1-4-2009 een dotterbehandeling ondergaan met een stentplaatsing van 2,3 cm. Die is technisch goed verlopen op een allergische reactie na door de contrastvloeistof, die pas een uur of 10 later tot uiting kwam met rode vlekken over het hele lichaam. Nu hoop ik weer goed te herstellen en ben benieuwd of ik weer frank en vrij kan gaan hardlopen zonder pijn in de borst. Ik twijfel nl. nog een beetje of er niet twee problemen door elkaar liepen. Die van het hart en die van terugvloeiend maagzuur. Dat ook mijn huisarts dit aanvankelijk nooit had verwacht kwam omdat ik ogenschijnlijk geen risico liep. Ik had geen verhoogd cholesterol, ik rook niet, heb geen overgewicht en heb voldoende lichaamsbeweging. Daarmee werd één risicofactor genegeerd, nl. die van de erfelijke belasting. Pas bij het derde bezoek werd ook een verhoogde bloeddruk gemeten. Dat zijn dus toch twee risicofactoren.