Mijn naam is Goof Baas, ben net 62 jaar en mijn wereld veranderde ineens als volgt.
Het is 27 augustus 2008, gewoon zoals elke ochtend vroeg de trappen op mijn (kantoor) werk op, maar ineens een misselijk en draaierig gevoel, even eerst maar naar het toilet, een collega die wat vroeg, en toen niets meer. Een ambulance broeder welke aan mijn oor riep is het volgende moment. Naar het ziekenhuis met de ambulance en nog een keer misselijk worden. Zelf heb ik geen echte pijn gevoeld, wel door de omstanders gezien naar later blijkt.Dat was mijn wereld ineens op z'n kop, een hartinfarct volgens het HAGA ziekenhuis team (locatie Leyenburg) Ik heb daar bijna drie weken gelegen omdat er getwijfeld werd tussen dotteren of bypass als behandeling, naar huis kon en mocht ik niet en ben daar geweldig goed verzorgd en verpleegd in die tijd.
Toen het verlossende woord dotteren viel en er ook plaats was is alles snel gegaan, ik sta nu aan het begin van het hartrevalidatiedeel sporten en hoop op deze manier weer volledig terug te kunnen keren in de maatschappij.
Weer volledig vertrouwen krijgen in mijn (eigen)lichaam, alleen durven zijn en alleen dingen doen, geen pijnen (rond je hart) voelen die waarschijnlijk alleen tussen je oren zitten, zijn op dit moment mijn eerste dingen die ik wil doen en overwinnen. 
Ook de betrekkelijkheid van een aantal zaken is in een ander licht komen staan, maar over die dingen wil ik nog niet teveel tegelijk nadenken, eerst opknappen nu, wordt vervolgd.