Ik heb dit verhaal gekopieerd vanuit "Even voorstellen" omdat ik mij bedacht dat dat Ãöp de grote hoop" verdwijnt en men nog niets over mij weet. Met dit verhaal (wat ik af en toe zal bijwerken) kan je in elk geval via mijn naam ook kennisnemen van het verhaal.

Mijn naam is Harm en ben nu 58 jaar.
Eind 2012 kreeg in een licht myocardinfarct met naar mijn idee wat à-typische klachten.
Ik heb al jaren een reanimatie certificaat en ben dus redelijk goed op de hoogte van de symptomen. Ik lag in bed en kon net niet slapen door een lichte pijn in de hartstreek, meer niet. Zo een van " neem een paracetamolletje en klaar hoor". Uiteindelijk toch de Huisartsendienst gebeld en na goed doorvragen werd er een ambulance gestuurd. De verpleegkundige constateerde een kleine afwijking op het ECG en een zeer hoge bloeddruk. Dit laatste was voor mij vooral vreemd omdat ik nooit problemen met de bloeddruk heb gehad. Op oudejaarsdag voorzien van 2 strengs en een dag later met Ascal, Ticagrelor, Perendopril en Atorvastine naar huis. Omdat ik een laag cholesterol (3,5) heb en erg veel spierpijn kreeg ben op eigen gezag gestopt met de Atorvastine.
In 2013 kreeg ik last van hartritmestoornissen. In principe staat dit los van het infarct en is niet gevaarlijk. In oktober werd ik echter wakker met een hartslag van ca 155.... Na een uur toch de huisarts gebeld en die liet een ambulance komen. In het ziekenhuis begon de hartslag na 4 uur wat te zakken. Via de cardioloog kreeg ik vervolgens Metropol. Dit hielp niet voldoende, ik bleek kleine kortdurende ritmestoornissen houden. Ben nu over op Verapamil en kreeg de suggestie mee om een ablatie te laten doen.
Op dit moment werkt de Verapamil prima, dus ik wacht het nog even af. Het is kiezen tussen medicatie of een ingreep waarvan je de uitwerking ook maar moet afwachten. Dat heb ik tenminste wel begrepen als je hier de "ablatieperikelen"" leest. Ik denk dat ik afwacht tot ik last krijg van bijwerkingen van de Verapamil maar daar merk ik nu nog niets van......