Ik realiseer me vandaag dat het al weer bijna 9 maanden geleden is dat ik onder het mes ging voor mijn wedergeboorte: op 9 maart 2011 was mijn hoogst-eigen keurslager vijf uur mini-invasief aan het priegelen. Om de flappers van mijn mitralis-klep weg te knippen en enkele parachute-draadjes weer te bevestigen.
Nu, driekwart jaar na mijn wedergeboorte door middel van die mitralisklepplastiek, ben ik best tevreden.
Normaal gesproken heb ik geen ernstige klachten, als je dat regelmatige gepruttel voor lief neemt. Maar met name als ik rustig zit en lig zijn die extra rommeltjes of prutteltjes wel irritant. je gaat er dan ook zo op letten.
Zo af en toe ga ik wel eens voor een extra check van die pruttel naar de cardio. Om meestal, na de nodige testjes, weer maar huis gestuurd te worden met de boodschap dat er niks bijzonders aan de hand is. Gelukkig maar.
Maar ja, blijven die pruttels dan altijd?
En zal ik altijd mijn sotalolletjes en fenprocoumonnetjes moeten blijven slikken?
En hoe groot is de kans op toch eens een keer een stevige hartritmestoornis?
Wie van de hartgenoten weet antwoorden op mijn vragen?

Meer hartverhalen van/over mij staan op http://hartfeniks.blogspot.com/.
Van harte welkom.