Luca (10 weken)

De zwangerschap leek voorspoedig te verlopen totdat vlak voor de bevalling er ineens zorgen waren over het hartritme van de baby. De baby had last van een laag hartritme (bradycardie). Vier dagen achter elkaar zijn we naar het ziekenhuis in Weert geweest om de baby zijn hartfrequentie te meten (CTG). De bevalling werd opgewekt op 9 november 2010. De bevalling ging voorspoedig en 's avonds konden we onze mooie zoon Luca in de armen sluiten. Hij werd meegenomen voor de gebruikelijke testen. Zo was de APGAR score 9/10. De kinderarts heeft ook een hartfilmpje (ECG) gemaakt en bloed afgenomen. Op 10 november werd besloten om hem door te sturen naar ziekenhuis MMC in Veldhoven, omdat in Weert geen kindercardioloog werkzaam is.

In Veldhoven werd, naast het maken van een hartfilmpje (ECG), ook een echo onderzoek gedaan van het hart. Drie afwijkingen werden geconstateerd, namelijk: een te laag hartritme, een verlengde QT tijd en een afwijkende structuur van de hartspier. De diagnose was Non Compaction Cardiomyopathie, wat niet is bevestigd d.m.v. DNA onderzoek. Op 11 november werd besloten om Luca door te sturen naar WKZ in Utrecht, omdat de hartfrequentie steeds lager werd. Als Luca sliep zakte de hartfrequentie zelfs tot onder de 50 slagen per minuut.

In Utrecht zijn veel aanvullende onderzoeken gedaan. De verlengde QT tijd kreeg de hoogste prioriteit, omdat dit een acute hartritme stoornis kan veroorzaken. Hiervoor kreeg Luca medicatie (Propanolol) die de kans op zo'n stoornis verminderd. Het gevolg van de medicatie was dat Luca's hartfrequentie nog lager werd. Als gevolg hiervan, werd besloten dat Luca eerst een pacemaker zou krijgen dat ervoor zorgt dat de hartfrequentie niet te laag wordt. De pacemaker operatie was op 19 november. Na de operatie werd de dosis medicatie (Propanolol) verder opgehoogd. De dosis kon maar beperkt worden opgehoogd, omdat de medicatie een bloeddruk verlagend effect had bij Luca. Ook is de minimale hartfrequentie van de pacemaker nog een keer verhoogd om meer marge in de bloeddruk te creëren. Een week na de operatie mochten we Luca eindelijk mee naar huis nemen. Wat waren we blij!

Thuis konden we pas echt gaan genieten van ons nieuwe gezinsleven. We moesten wel regelmatig met Luca naar het ziekenhuis voor controles. Op zes december bleek, uit een echo onderzoek, dat de pompfunctie van de linker hartkamer slechter was geworden. De functionaliteit was toen gemarkeerd als "redelijk" in plaats van "goed". Omdat de functionaliteit achteruit is gegaan voor zowel het samentrekken als het ontspannen van de hartspier, verwachten de de kindercardiologen in Veldhoven en Utrecht niet dat de functionaliteit van de linker kamer zich weer zou verbeteren. De situatie was dan ook zorgelijk. Dit was voor ons natuurlijk schrikken als kersverse ouders. Vooral omdat Luca het vanaf zijn geboorte erg goed heeft gedaan; hij dronk goed, hij plaste en poepte goed en groeide ook prima. We kregen te horen dat het eerste jaar voor Luca cruciaal zou zijn, omdat het eerste jaar zwaar is voor een babyhart. Daarom moesten we goed opletten dat Luca niet ging zweten tijdens het drinken en dat hij goed bleef plassen en poepen. Het klinisch beeld bleef het belangrijkste volgens de kindercardiologen.

Voor meer informatie: http://www.arnomoonen.nl/luca