Beste hartgenoten,

Ik heb 2 jaar geleden op deze site mijn verhaal gedaan. Door de reacties ben ik een second opinion aan gaan vragen en heb hierdoor mijn operatie uitgesteld. Ik ben naar Florence gaan om daar te studeren en heb daar de liefde van mijn leven ontmoet. Nu woon ik weer sinds een jaar in Nederland en is mijn vriend nu ook hier naar toe gekomen.
Ik heb nu zelf besloten om mij te laten opereren en door een inspanningstest is gebleken dat ik de goede keuze heb gemaakt. Mijn hart krijgt minder zuurstof waardoor het ook weer verklaarbaar is dat ik al een aantal maanden zo moe ben.
Mijn operatie staat voor februari gepland en ik moet zeggen dat ik toch weer erg zenuwachtig ben.
Ik lees dan weer alle risico's van een open hart operatie en word daar best bang van.
Toch ben ik blij dat ik nu eindelijk de operatie onderga zodat ik daarna, als het goed is, de komende tien jaar niet meer aan een evt. operatie hoef te denken. Het voordeel is ook dat ik dan aan een gezinnetje kan beginnen. Op dit moment is de kinderwens nog niet heel sterk maar misschien wel over een jaar, anderhalf, wanneer je na een hartoperatie zwanger mag worden. Ik heb de reacties van 2 jaar geleden nog eens doorgelezen en dit geeft mij wel kracht. Ik wil daarom de mensen nogmaals bedanken die op mijn verhaal hebben gereageerd. Ik hou jullie op de hoogte van mijn operatie en herstel. Hopelijk gaat het allemaal snel voorbij.

Zijn er nog meer jonge mensen die een aortaklepstenose hebben? Zo ja, zijn jullie al geopereerd en wat zijn jullie ervaringen met het herstel en je leven na de operatie?
Ik hoop heel erg dat ik meer energie krijg en minder bang ben dat er iets mis gaat met mijn hart.

Groetjes,

Charlotte




Beste hartgenoten,
Ik ben Charlotte, 24 jaar en heb sinds mijn geboorte een aangeboren aortastenose. Vroeger bij de kindercardiologie ging het altijd redelijk goed. Eerst zou ik op mijn 18e geopereerd moeten worden, maar doordat mijn hart het zo goed deed is dit niet gebeurd. Op mijn achttiende moest ik naar de volwassen cardiologie en ben ik naar een ander ziekenhuis gegaan. Eerst zat ik in Leiden en nu ging ik naar Utrecht. Daar stopte mijn cardioloog met werken en ben ik overgeplaatst naar Amsterdam. Bij deze cardiologe werd ik erg onrustig. Zij vond meteen dat ik een ernstige afwijking had en ik moest meteen geopereerd worden. Dit is niet gebeurd omdat ze later toch een verkeerde inschattingsfout had gemaakt. Ik was daarna natuurlijk wel heel bang dat ik dood neer zou vallen als ik niets zou doen maar daar ben ik toen ook weer bovenop gekomen. Op een gegeven moment heb ik ervoor gekozen weg te gaan bij haar en ben ik weer naar Utrecht gegaan, nu het UMC. Daar zit ik nu ongeveer 3 jaar. Mijn cardioloog wil mij altijd graag opereren en ik wil dat eigenlijk niet. Nu ben ik vorige week weer geweest en wil mijn cardioloog me binnen 2 maanden opereren. Ik zou zelf a.s. september (10e) naar Italie gaan om daar 9 maanden te gaan studeren. Nu schijnt er meer druk in mijn hart te zijn waardoor hij het nodig vindt te opereren. Hij geeft alleen wel een advies uit en ik mag zelf beslissen. Ik vind het een heel moeilijke keuze omdat ik erg bang ben voor de operatie. Heb nu ook vaak last van hyperventilatie!Ook het litteken staat me niet zo aan maar daar valt wel weer mee te leven denk ik. Klachten heb ik eigenlijk nooit echt gehad. Wel benauwd met fanatiek sporten en duizelig. 
4 september heb ik weer een gesprek met mijn cardioloog om nogmaals te overleggen wat de consequenties zijn als ik het niet doe en pas a.s. zomer! Wie heeft er ervaring met een aortaklepvervanging? en hoe lang moet ik de tijd nemen om te herstellen?? Wat kan ik uberhaupt verwachten?? Mijn Italie avontuur kan namelijk ook in januari van start gaan.... maar ik weet niet of ik dan al hersteld ben! Als ik me laat opereren doe ik dat zo snel mogelijk, liefst dan binnen 2 a 3 weken! Hopelijk kunnen jullie me wat advies geven of me proberen gerust te stellen.