Beste hartgenoten,

Ik heb 2 jaar geleden op deze site mijn verhaal gedaan. Door de reacties ben ik een second opinion aan gaan vragen en heb hierdoor mijn operatie uitgesteld. Ik ben naar Florence gegaan om daar te studeren en heb daar de liefde van mijn leven ontmoet. Nu woon ik weer sinds een jaar in Nederland en is mijn vriend zeven maanden geleden hier naar toe gekomen.
Ik heb nu zelf besloten om mij te laten opereren en door een inspanningstest is gebleken dat ik de goede keuze heb gemaakt. Mijn hart krijgt minder zuurstof waardoor het ook weer verklaarbaar is dat ik al een aantal maanden zo moe ben.
Mijn operatie staat voor februari gepland( aortaklepvervanging) en ik moet zeggen dat ik toch weer erg zenuwachtig ben.
Ik lees dan weer alle risico's van een open hart operatie en word daar best bang van.
Toch ben ik blij dat ik nu eindelijk de operatie onderga zodat ik daarna, als het goed is, de komende tien jaar niet meer aan een evt. operatie hoef te denken. Het voordeel is ook dat ik dan aan een gezinnetje kan beginnen. Op dit moment is de kinderwens nog niet heel sterk maar misschien wel over een jaar, anderhalf, wanneer je na een hartoperatie zwanger mag worden. Ik heb de reacties van 2 jaar geleden nog eens doorgelezen en dit geeft mij wel kracht. Ik wil daarom de mensen nogmaals bedanken die op mijn verhaal hebben gereageerd. Ik hou jullie op de hoogte van mijn operatie en herstel. Hopelijk gaat het allemaal snel voorbij.

Zijn er nog meer jonge mensen die een aortaklepstenose hebben? Zo ja, zijn jullie al geopereerd en wat zijn jullie ervaringen met het herstel en je leven na de operatie?
Ik hoop heel erg dat ik meer energie krijg en minder bang ben dat er iets mis gaat met mijn hart.

Groetjes,

Charlotte