Ik ben Patricia nu 38 jaar, vorig jaar op 3 mei 2009 kreeg ik een hartstilstand tijdens het race-fietsen.
Ik was aan het trainen voor limburgs mooiste een fietstocht van 100 km. De bewuste zondagmorgen stapte ik in op mijn racefiets om alleen een tochtje te gaan maken. Dat tochtje eindigde voor mij in een sloot, ruim 1 week later werd ik wakker op de icafdeling van het umc in Utrecht.

Ik ben gedottert en voorzien van 2 stents. In september heb ik een icd gekregen uit de mri-scan bleek dat ik al een eerder infarct heb gehad dat voor een groot litteken heeft gezorgd op mijn hart. Nu bijna een jaar later kan ik zeggen dat ik hard heb moeten werken maar het gaat goed met mijn. Ik ben weer aan het werk(nog opbouwend, zit op halve dagen nu), ik ben weer aan het sporten, krachttraining onder begeleiding van de fysio, hardlopen en ja, ik zit ook weer op de race-fiets alleen ga ik nog niet alleen op pad maar ach, dat komt ook wel weer.Limburgs mooiste komt er weer aan en ik hoop dit jaar samen met mijn vriend,zwager en schoonzus wel te fietsen.

Mijn cognitieve-problemen daar loop ik op dit moment het hardst tegen aan, ze gaan steeds meer op vallen nu het lichameljk steeds beter gaat. Ook dit heeft tijd nodig zeggen ze in het ziekenhuis, al blijf ik het een beetje makkeljk vinden dat steeds te horen hoort erbij, heeft de tijd nodig. Na intensief onderzoek van de neuroloog weet ik nu ook dat er wel beschadegingen zichtbaar zijn maar geen blijvende schade is.

In november heb ik mijn helden ontmoet zoals ik ze zelf noem. 3 heren en 1 dame die achter mijn fietsen en mij de sloot in zagen fietsen. Dankzij snel handelen van deze helden kan ik dit verhaal vertellen.Het was heel bijzonder om hen te ontmoeten.

Zo dit was in vogelvlucht mijn verhaal, ik hoop hier ervaringen te kunnen delen en leeftijdsgenoten te ontmoeten.
Ik wil de heren tijdens de revalidatie in het ziekenhuis niet te kort te doen (want ze waren super)maar het zou toch fijn zijn ook leeftijdsgenoten te ontmoeten

Liefs Patricia