Ervaringen nucleair onderzoek bij inspanning met adenosine

[bert]

Ik moet binnenkort een nucleair onderzoek van mijn hart ondergaan. Eerst het onderzoek bij inspanning, daarna bij rust. In het ziekenhuis wordt bij het onderzoek bij inspanning gebruik gemaakt van inspuiten van het middel adenosine (of dobutamine). Hierdoor wordt grote inspanning nagebootst. Ik maak me erg druk om dit onderzoek, omdat ik bang ben voor de bijwerkingen van de bovenstaande middelen. Kan iemand die dit onderzoek ook op deze manier gehad heeft, mij vertellen hoe het onderzoek was (en vooral wat de werking was van de middelen adenosine of dobutamine)?

Al vast bedankt!

Groet,
Diana

[Anoniem]

hoi hoi…heb al twee keer dit soort onderzoeken gehad…en moet zeggen dat het allemaal meevalt..oke..je krijgt het wat warm..alsof je opvliegers krijgt…voor in het gezicht..in je buik kan het ook soms wat raar aanvoelen..maar je bent er gewoon in goede handen..gewoon vertellen wat je voelt terwijl je er ligt..fietsend of niet…en hun vertellen of het juist is wat je voelt…

het ergste vond ik eigenlijk voor het deel van de inspanningsonderzoek..dat ik 24 uur geen koffie mocht drinken…brrrrr..dat was echt afzien..dat vond ik erger dan de rest…hihihihi

[diaantje71]

Dank je wel voor je (snelle) reactie! Vaak kun je je van te voren drukker maken, dan achteraf nodig geweest was. Dat weet ik ook allemaal wel als ik heel nuchter ben. Maar toch blijft het een angstig idee allemaal. Ik heb van iemand in mijn kennissenkring gehoord dat het een heel vervelend gevoel was, dat zij moeite moest doen om niet in paniek te raken en dat ze helemaal beroerd werd na inspuiting van het middel. Dit verhaal heeft mij natuurlijk niet echt gerust gemaakt….. Wel fijn om te horen dat het bij jou meeviel.

[Anoniem]

tja..iedereen zal het anders ervaren denk ik..de 1 raakt al van een knalletje in paniek…en de andere pas als de grond erbij dreunt…het is maar net ook hoe je in elkaar steekt..

en er zullen ook best mensen zijn die er inderdaad goed last van hebben…kan allemaal..

maar inderdaad..jezelf niet gek maken…laat het over je heen komen..want juist door jezelf gek te maken voel je misschien dingen die er niet zijn..of alleen door de stress veroorzaakt worden…

[tiepmiep1967]

Hoi Diaantje,

Ook ik heb dit onderzoek gehad en het viel allemaal wel mee!
Ja het is een raar gevoel, dat terwijl je je haast niet inspant het lijkt
alsof je de marathon aan het lopen bent.
Hier in het Deventer Ziekenhuis laten ze je op een fiets zitten en gewoon trappen
om toch een idee te hebben dat je je heel er inspant.

Veel succes enne het stelt echt niet veel voor, maak je niet druk.
Het niet mogen koffiedrinken etc. is zoals mijn voorganger al opmerkte,
véél erger!!!! 😉 😉

Groetjes,
Monique

[habbekuk]

ik heb vorig jaar een nucleair onderzoek gehad. Het is niet aangenaam maa r wel uit te houden, je krijgt het erg warm, maar je wordt zo prettig behandeld dat de onaangenaamheden snel vergeten zijn. Ik had alleen erg last van een gruwelijke hoofdpijn want ik gebruik al 27 jaar béta-blokkers en die ik mocht 3 dagen voorafgaand aan het onderzoek niet gebruiken en dat was niet fijn want dan krijg ik een bonkend hart, warm hoofd en vreselijke hoofdpijn. Voor de rest vielt het mee en na het onderzoek snel 2 béta-blokkers ingenomen en dat ging snel beter. Alleen was ik misselijk van de chocolademelk die je moet drinken dat is om de lever te laten werken en dan is het hart beter te zien. Maar eigenlijk viel het allemaal mee achteraf gezien. Dus geen angst is niet nodig.

[diaantje71]

Wat fijn dat er toch al een aantal mensen gereageerd hebben op mijn oproep! Bedankt allemaal! Ik vind het fijn om te horen dat het onderzoek bij jullie toch wel meegevallen is. Ik moet het maar gewoon over me heen laten komen dinsdag. Komt vast goed….

Groet,
Diana

[diaantje71]

Ik wil jullie toch even laten weten hoe het onderzoek gisteren is gegaan…
Ondanks al jullie woorden, was ik nog steeds erg zenuwachtig. Ik heb dat daar ook aangegeven. Toen ik op de behandeltafel lag en alles aangesloten was, kwam de arts binnen. Hij merkte op dat mijn hartslag op dat moment al erg hoog was (110) en bovendien onregelmatig. Dit was sinds twee dagen zo. Mijn huisarts had net de dag van te voren met de cardioloog overlegd en ik moest mijn medicijnen verhogen. Maar goed, deze dag was mijn hartslag nog steeds erg hoog en onregelmatig (de zenuwen zullen ook vast meegespeeld hebben….).
Uiteindelijk zei hij dat hij ging beginnen en hij zette het infuus open. Vlak daarna werd ik echt heel erg beroerd. Ik werd helemaal naar in mijn hoofd en gaf dat ook aan. Ik had het gevoel dat ik bijna flauw zou vallen. De arts leidde me eerst nog even af door wat vragen te stellen. Zo´n halve minuut later zei hij dat hij meteen weer stoppen ging. Hij spoot nog wel de radioactieve vloeistof in, maar stopte het infuus. Mijn hartslag was in die halve minuut al naar 150 slagen gegaan. Ik heb daarna echt enorm liggen trillen met mijn armen en handen. Hier had ik geen enkele controle meer over. Maar na het stoppen van het infuus, trok het gevoel en het trillen redelijk snel weer weg. Al met al een nare ervaring. Het was de bedoeling dat ik zes minuten adenosine toegediend zou krijgen, maar dit is al met al nog geen minuut geweest. Door alle emoties ben ik ook helemaal vergeten te vragen waar dit op wijzen kan…..
Vrijdag het onderzoek in rust en dan volgende week vrijdag de uitslag.

Groetjes,
Diana

[Anoniem]

Balen meis dat dat je jezelf zo beroerd voelde van te voren…dat werkt dan inderdaad niet meer…eerder tegen denk ik zo…maar te hopen dat ze toch wel wat konden zien zo..

[Nel]

hoi Diana,wat naar dat het onderzoek zo afgelopen is,en nu maar hopen dat het de volgende wat keer beter gaat ,het hoeft niet elke keer zo te gaan!Heel veel sterkte a.s. vrijdag,groetjes Nel

[tiepmiep1967]

Hey Diana,

Jammer hoor, dat het zo moest lopen.
Zo zie je maar weer, de ene mens is de andere niet!
Toch fijn dat je jouw ervaring even met ons wilde delen.

Groetjes,
Monique

[diaantje71]

Gisteren de uitslag gehad. Ik heb een hartinfarct gehad. Dit was ook hetgeen de cardioloog vermoedde na het zien van mijn afwijkende ECG. Er is ook wel een moment geweest, nu ik terugdenk, waarop dit geweest moet zijn. Zo´n half jaar geleden had ik enorme druk op mijn borst was ik aan het zweten, had pijn bij mijn longen en had ik het benauwd. Ik ben toen naar de huisartsenpost gegaan (het gebeurde natuurlijk ´s avonds) en ik kreeg een onbekende arts. Hij zei dat het mijn maag was en heeft me toen met paracetemol naar huis gestuurd. Omdat ik nog jong ben, ik ben 39 jaar, ben je “te jong voor een hartinfarct”. Dit gebeurt volgens mijn cardioloog heel erg veel bij jonge vrouwen. Door dit infarct, dat niet onderkend werd, heb ik nu mijn hartritmestoornissen. Hoewel ik weet dat ik nu de juiste begeleiding heb, ben ik toch erg bang voor herhaling. De cardioloog wil in de eerste instantie liever geen kransslagader onderzoek doen, omdat ik niet rook, mijn cholesterol is prima, mijn bloeddruk is mooi laag. Hij verwacht niet dat het hartinfarct is ontstaan door dicht geslibde ader, maar door een scheurtje in mijn hart (pure pech dus). Overdag gaat het redelijk, maar vooral ´s avonds ben ik bang. Ik voel dan van alles, voel me beroerd, mijn hart gaat tekeer. Het zal wel een soort van paniekaanval zijn of zo, maar het voelt bijzonder onprettig (zacht uitgedrukt). Ben het vertrouwen in mijn lichaam op het moment even helemaal kwijt. Probeer me zo goed mogelijk te houden voor mijn kinderen, want die wil je natuurlijk ook niet nog banger maken, maar het blijft lastig. Ik ben nu aangemeld voor een hart revalidatie programma. Misschien dat dit mijn zelfvertrouwen weer een beetje terug geeft.

Ik wilde deze uitslag toch even met jullie delen. En jullie bedanken voor jullie reacties! Heel fijn om te ervaren dat er zo meegedacht en meegeleeft wordt!

Groetjes,
Diana

[Anoniem]

ja meis..er zijn veel mensen die ongemerkt zelfs een infarct hebben gehad..

en misschien is zo’n revalidatieprogramma wel goed voor je..om je zelfvertrouwen te krijgen..

maar sta er niet teveel bij stil…en geniet gewoon van je gezin…verder is alles goed..

bij zo’n revalidatie krijg je ook geestelijk hulp..voor je angsten…en dat zal voor jou goed zijn…ik heb toen alleen het lichamelijke gedaan…bij de geestelijke sessie’s ben ik bijna niet geweest…

[tiepmiep1967]

Ach Diana,

Ja het is een groot probleem dat bij vrouwen een hartinfarct onderkent wordt met name de symptomen zijn anders als bij een man. Om nou niet gelijk alles naar mij te trekken heb ik ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij. Ik heb chronische maagklachten en had daar geregeld aanvallen van of waren het kleine infarcts?? Ik heb er blijkbaar (nu na onderzoek en ecg) heel wat gehad met in mei 2010 de laatste een levensgevaarlijke, twee van de drie dichtgeslibte kransslagaders, waardoor mijn pompfunctie nu nog maar 15% is.
Ook ik heb de huisartsenpost gebeld, “ach mevrouwtje ga morgen langs Uw eigen huisarts en dan zal het allemaal wel goed komen” Ik ben ook nog jong, ben toen in één weekend van 42 jaar naar wel 70 gegaan.

Weet je Diana, als jij het gevoel ’s avonds hebt dat het niet goed zit, dan moet je gewoon 112 bellen, alleen jij weet hoe het voelt als het niet goed zit.
Doen hè, al is het alleen voor je eigen gemoedsrust, ik weet precies hoe je je voelt!!!

Groet,
Monique

[Nel]

beste Diana,het zal wel even duren voor je je weer ,normaal, voelt Het is voor mij nu een jaar terug en ik heb alles gedaan wat me kon helpen,Hartrevalidatie ,met alles er op en eraan,heel veel praten,piekeren en gewoon denken ,heel veel sporten en nu weer iets minder,meer in evenwicht!Het zal zijn tijd nodig hebben om te wennen aan een lichaam dat iets anders reageer!Volg de aanwijzingen van je cardioloog op en….gebruik je gezonde verstand,als je je naar voelt bel je 112,lees veel,deze site helpt ook heel veel.

je komt er wel, groetjes Nel

[Auteur]

Berichten