Re:Menstuatie en hartfalen

[tygo]

Hoi meisjes

Marjolijn, hoe is het met Danny? Hij is toch 16 februari geopereerd? Mocht hij weer naar huis, of moest hij blijven? Heeft hij nog veel pijn??? (lijkt me nu niet bepaald een pretje, zo’n operatie, jakkes) Ik hoop dat het met jou lukt, want je hebt dan behalve je werk ook de zorg voor Danny én alle bullen uitlaten?
Wens Danny beterschap van mij he. En doe jij wel voorzichtig?

Eugenie, hoe is het nu met jou???? En weet je dochter al wat meer over haar hartritmestoornis?
Maar jij, door alles heeft jouw hart ook een klap gehad, stress is nooit goed, maar voor hartpatienten al helemaal niet! Lieve Eugenie, je hebt het niet makkelijk nu, ik geef je een stevige knuffel!

Mijn dochter zei van de week, mama, maak je nu niet te druk om mij, want dit is niet goed voor je hart, (nee, maar ik was ook zo boos) Ik vind het heel erg jammer dat ik niet meer mijn verhaal hier kwijt kan, mijn hart luchten over dingen die me dwars zitten, verdriet doen.
Het deed me zo heel erg goed dat ik dat hier kon doen. De leuke en de niet leuke dingen, we vertelden elkaar veel. En dat kon, dacht ik. Maar nu weet ik dat ik dat hier niet kan. Ik had nooit verwacht dat mijn berichtjes gelezen gingen worden door mensen die normaal niet op het hartforum komen, Maar nu zijn gaan zoeken! Wat bezielt een mens om dat te doen! Het zijn berichtjes geschreven door mij! Mijn gevoelens die ik hier kon neerzetten. Maar mijn gevoelens zijn door die personen met voeten betreden! En dat doet mí’j pijn! Ik heb daarmee ook het gevoel dat mijn privecy is geschonden, en niet zo zuinig ook.
Ik schreef over mijn gevoelens, (waar mijn dochter niets van af wist! )
Over wat ik dacht over bepaalde dingen. Mijn mening, (moet kunnen toch? In ons Nederlandje?) Niet dus, niet als er mensen zijn die bewust gaan zoekn, en je moet echt zoeken om hier te komen! Ik moet dit nog eenmaal kwijt, omdat het mij zo verschrikkelijk veel verdriet doet! Meer dan die mensen ooit zullen weten! Want mijn vertrouwen is weg,
Wat ik schreef was wat er gebeurde, ik gaf dat weer. IK (met hoofdletters) en niet mijn dochter! Als er een is die loyaal bleef was het mijn dochter wel, ze kent haar grenzen. En is al helemaal geen type
dat zou gaan roddelen! Never en nooit, dat zit niet in haar. Eigenlijk was ze altijd veel te lief. Ik hoop dat ze nu eens haar op haar tanden ontwikkelt!!

Want een ding kan ik vol overtuiging zeggen: ik ben zo onnoemelijk trots op mijn kind!
Want ondanks al haar tegenslagen blijft ze positief en aan de toekomst denken.
Meer kan en zal ik niet meer zeggen.

Ik wil alleen een waarschuwing geven, Eugenie, pas maar op, wat je schrijft zou zo maar tegen je dochter gebruikt kunnen worden

Maar we gaan gewoon door met onze babbelbox, alleen heb ik het dan niet meer over mijn dochter.

Liefs en knuffels voor jullie allebei, Margreet