Hoi, ik ben inmiddels 43 maar wist pas met 36 dat ik wat aan mn hart had. Hoge bloeddruk is altijd toegeschreven aan stress (ook door mezelf) en pas toen ik wat aan mn oog kreeg is via de oogarts, neuroloog, nader onderzoek gedaan door de cardioloog omdat toen pas nav een ruisje meer onderzoek noodzakulijk bleek. Ik had aan 1 oog geen zicht gedurende bijna 3 dagen en de oogarts kon niks vinden. Heb zelf aangedrongen op verder onderzoek omdat de oogarts het erbij wilde laten. Vanwege mijn leeftijd vond hij een tia niet aannemelijk maar heb op aandringen wel die onderzoeken gekregen. Ik wilde een verklaring voor dat oog. Uiteindelijk heeft de neuroloog het gehouden op een soort can migraine zonder pijn. Heel af en toe zie ik nog vlekken, maar nooitmeer is mn zicht weggeweest gelukkig. Door die tia onderzoeken kwam ik bij de cardioloog die het ruisje nader onderzocht en me medicatie gaf voor de bloeddruk. Inmiddels is er meer vastgesteld en ben ik aan mijn….5e cardioloog toe. Elk had zn eigen uitleg over wat nodig was en over wanneer ik weer moest komen. Ben benieuwd wat mn nieuwe cardioloog gaat zeggen. Het is super dat al deze specialisten er zijn, maar soms moet je zelf inderdaad zelf voet bij stuk houden. Ik had nu anders nog niet geweten dat ik hartpatient was. Maak van je leven een mooie reis en sta niet steeds stil bij wat je ooit zou kunnen overkomen. Geniet ook van het hier en nu. Zorgen maken is vaak de grootste boosdoener! Groetjes.
