default-header

Re:Bradycardie

Home Forums Algemeen Bradycardie Re:Bradycardie

#89641
alanis
Deelnemer

hi bedankt voor je antwoord annemarie of roland?
nu ben ik inmiddels doorverwezen naar een cardioloog omdat het biometrie kastje een hartslag van 38 liet zien. En ik heb bepaald geen sporthart dus.
ik was vroeger wel sportief maar dat kan ik nu niet, ik word steeds duizelig.
ik voel me heel zielig en chagarijnig
ik moet nu weer een dag wachten tot ik teruggebeld wordt voor een afspraak hopelijk morgen.
wat zijn die telefonistes toch onbeleefd zeg, zo slurpend koffie aan de telefoon en kauwgum kauwend en zo jij en jou helemaal geen u. En dan gooien ze de telefoon neer omdat ze het ”dossier” moet opzoeken, ik heb helemaal geen dossier want ik ben er nooit eerder geweest, maar ze gooit de telefoon neer en dan hoor ik haar collega’s heel luid kletsend over prive dingen, dat hoor ik dan allemaal door de telefoon.
Ik irriteer me helemaal gek alleen al aan de telefoniste van het ziekenhuis. Dus dat kan wat worden straks. Ik moet dus wachten voor de telefoon tot ze me terugbellen.
maar ik heb ook al uitgelegd dat ik op slechte dagen onder zeil ga, dus noem het slapen of noem het in coma gaan of noem het ”out” gaan, maar dan kan ik de telefoon niet opnemen. Dat snapte ze niet, ze zei ijskoud: ja maar je huisarts heeft er niet opgezet spoed dus dan is het geen spoed, je wordt over een week ongeveer teruggebeld, ergens een dag op een tijd. Ik word daar zo kwaad om. Ik kan er helemaal niet mee omgaan met het idee dat ik misschien wel een hartkwaal heb.
De waarheid is dat ik zon donkerbruin vermoeden heb dat alle hyperventilaties die ik zogenaamd gehad zou hebben, voedselallergieen en ”dissociatie” feitelijk allemaal door hart overslagen zijn gekomen. dat mijn hersens niet genoeg zuurstof krijgen.
dat heb ik al heel mijn leven. bijvoorbeeld een logopedie les omdat ik niet zo goed articuleerde: nee ik was ook zo ”dagdromerig” altijd.
ik ging heel regelmatig buitenwesten maar dan val ik niet neer op de grond maar blijf ik zitten en voor me uitstaren. Dat vonden mensen altijd zo vermakelijk: zit je weer te dromen? nee ik ga steeds out.
ik heb het zo vaak gezegd dat er iets niet klopt maar dat het zo letterlijk niet zou kloppen dat wist ik niet.
maar nu dat idee me langzaam bekruipt wordt ik steeds kwader.