En dan is het maar wat moeilijk een andere levensinvulling te vinden, als het werk ophoudt….heb ik ook. Ik praat wel zo bravour over vrijwilligerswerk, maar als je geen spanning/stress meer aankan (overal is er wel wat, immers) wordt dat ook moeilijk. Het voelt ook een beetje als een nederlaag, dat ik geen management meer kan doen. Het voelt zelfs ook heel oneerlijk, dat ik de hart-en vaakziekte en de diabetes van mijn vader heb gekregen en beide zusjes niet.
Sorry, Jacob, ben een beetje zwartgallig…normaal gesproken zie ik nog positieve kanten in de meest nare situaties…maar nu? Dadelijk moet ik weer een vaatverwijder slikken..krijg wel meer lucht, maar ook pijn achter mijn oren. Alsof ik dubbele oorontsteking heb. En als er geen andere behandelmethode is, zou ik dat de rest van mijn leven moeten doen? Dacht het niet, die pijn is niet leuk :S
Zullen we samen wat borden kapot gaan gooien?? 😉
