Ik heb net zelf een ICD (de hechtingen zitten er nog in) en mij werd het ook even opgedrongen. Toen heb ik wel heel duidelijk gemaakt dat de uiteindelijke beslissing bij mij lag. Ik ben heel erg blij met mijn ICD, maar als ik na 5 jaar nergens last van zou hebben, dan zou ik er niet aan beginnen en vertrouwen op de AED’s die op veel plaatsen beschikbaar zijn.
Ik moest, nog bijkomend in het ziekenhuis, binnen 2 dagen beslissen en echt smeken om informatie. Laat eens zo’n ICD zien, desnoods een demo of een defecte. Waarom? werd er dan gevraagd. Omdat als ik in mijn auto een onderdeel laat inbouwen ik dat ook vantevoren kan zien en nu ik iets in mijn hart laat inbouwen wil ik dat ook eerst zien en in mijn handen hebben. En geef me informatie, want ik heb hier geen internet en lig vast aan een hart-monitor. Na doorzeuren heb ik het allemaal wel gekregen en werd me duidelijk dat ik er zeker wel eentje nodig had (hart-ritme stoornissen en een verminderde pomp-functie). Een week uit het ziekenhuis voelde ik me naar worden en kreeg netjes een shock toegediend. Weet ik meteen hoe dat voelt, binnen een minuut voelde ik me weer helemaal opgeknapt.
Feitelijk zou je iedereen wel een ICD kunnen geven, het is altijd veiliger om een persoonlijke Defibrillator te hebben die je hartritme continue in de gaten houdt en ingrijpt indien nodig. Mijn hart was ook van de ene op de andere dag op hol geslagen (170 bpm in rust) en chemische shock-therapie hielp helemaal niet, elektro-shock dus wel. De trigger is bij mij waarschijnlijk een lichte long-ontsteking geweest, al weet je dat nooit zeker.
Maar ja, er zijn zo veel zaken veiliger, Alleen bij een flink verhoogd risico zijn extra maatregelen noodzakelijk zou ik denken en ik vraag me af of je na 5 jaar nog wel van een verhoogd risico mag spreken. Je zou de cardioloog kunnen vragen waarom hij het zo noodzakelijk vindt na 5 jaar. Welke onderzoeken zijn er onlangs nog allemaal gebeurd waarop hij die mening baseert?
