Handtas of ‘hutkoffer’?
Gisteren zijn we met ons gezin naar een verjaardag in Brabant geweest. Het is steeds weer de vraag welke tas ik meeneem maar besloot uiteindelijk de tas te kiezen met vrolijk gekleurde opdruk met vooral heel veel ruimte. Een tas zonder grote vakken waardoor het eerder lijkt op een bodemloze put. Maar omdat er nog al eens gevraagd wordt of ik nog plaats in mijn tas heb was deze keuze min of meer bewust. Met een goed gevulde tas reden we richting de Lichtstad. Zeg nu zelf, een grote tas waar niets in zit ziet niet uit…. Zolang je niets nodig hebt is er niets aan de hand maar op het moment dat mijn zus mij vraagt of ik papieren zakdoekjes bij me heb ga ik met mijn hand in de tas alsof het een grabbelton is waar ik op gevoel hoop het mooiste cadeautje uit te vissen. Het duurt even maar op het moment dat ik bijna besluit mijn hele tas om te kiepen voel ik iets voorbij komen dat veel weg heeft van een pakje zakdoekjes. Al die tijd zit mijn zus met haar handen omhoog. Tja, als ijs zo lekker is dat je er je vingers bij aflikt….. 😉
Als je nagaat hoe dik een portemonnee is die met allerlei pasjes is gevuld. Een pasje voor je rijbewijs, ID, bank- en verzekeringspasjes en dan heb ik het nog niet eens over bonus- en klantenkaarten. Ook zoiets, die klantenkaarten. ‘Mevrouw, heeft u een klantenkaart (pasje) van ons’, wordt mij regelmatig gevraagd als ik ergens aan de kassa sta. ‘Hoe ziet jullie pasje eruit’, is mijn bijna geprogrammeerde antwoord. Dit bespaart mij tijd en een hoop ergernis van klanten die achter mij staan.
En dan denk ik soms toch met wat heimwee terug aan vroeger. Aan de ‘platte’ handtas van ons mam. Echt een hand-tas zonder extra band om over de schouder te hangen. Een tas waarin alleen het hoognodige zat. Een portemonnee zonder overbodige pasjes, een katoenen zakdoekje dat naar 4711 rook met een geborduurde R erop. Eau de Cologne oftewel echt Keuls water. Een sleuteletuitje met de sleutels van de voor- en achterdeur. Geen I-Phone waarmee je 24/7 bereikbaar bent, geen verplicht identiteitsbewijs waarmee je je ten alle tijden moet kunnen identificeren. In mijn beleving was het toch een relaxtere tijd.
Misschien dat ik bij een volgend uitstapje een kleinere tas meeneem en overbodige ballast lekker thuis laat.
Hartegroet,
Annemarie
