Een hak gezet…
Mijn wederhelft zingt al de nodige jaartjes in een mannenkoor, een van de bedrijfskoren die Limburg rijk is. Regelmatig wordt het koor versterkt door een prachtige sopraan. Gisterenavond had het koor een optreden bij een bedrijfsfeest voor oud-gedienden. Het was zeer geslaagd.
De vorige keer dat ze hadden gezongen was anderhalve week geleden tijdens een mis waarin een van de zangers gehuldigd werd vanwege zijn 50-jarig zangjubileum. De koorleden gaven zoals altijd acte de présence in een chique kostuum met bijpassende strik en daarbij natuurlijk de gepoetste zondagse schoenen. Sinds mijn man niet meer werkzaam is zie ik hem alleen nog bij dergelijke optredens in pak. Thuis zit de casual kleding toch het lekkerst en de zondagse schoenen staan dan in de kast. Na de mis was er een receptie en toen mijn man de kerk verliet zag hij op de grond het loopvlak van een hak liggen. Hij had het opgeraapt en op een muurtje gelegd want stel dat de rechtmatige eigenaar zich in het gezelschap bevond…
Toen hij gisterenavond thuis kwam van het optreden vertelde hij me dit. Tijdens het zingen had hij gemerkt dat hij niet helemaal in evenwicht stond en een blik op de onderkant van zijn schoenen verklaarde alles….
Ik weet wat me vandaag te doen staat, ik zal de schoenmaker eens aan het werk zetten. 🙂
Groet,
Annemarie
