Van blaadjes vegen tot een Limburgse vlaai.
Gisteren was het zo’n prachtige herfstdag waarvan je hoopt dat er geen einde aan komt. ’s Morgens had ik overwogen om ’s middags te gaan fitnessen maar toen bedacht ik me en besloot om met de bladblazer, bezem en veger en blik in een stralend zonnetje, me te gaan amuseren met de blaadjes in de straat. Ik kreeg snel bijval van 2 buurvrouwen. Samen hebben we de nodige bakken in de bladkorf omgekiept. Met mijn tablet maakte ik een actiefoto van mijn 75-jarige buurvrouw en plaatste die via Facebook op de tijdlijn van de gemeente Maastricht. Ik zette hierbij de volgende 4 zinnetjes:
Voor een woonerf sjiek en sjoen
gaven de buurvrouwen ‘m weer flink van katoen.
Voor de hulptroepen staat zoals ieder jaar
op nr 8 de koffie klaar.
Hierop kreeg ik de volgende reactie:
Annemarie, wat een super idee,
de gemeente is daar heel blij mee.
Want door het samen te doen,
is dankzij jullie alles weer sjiek en sjoen.
Een groot compliment voor al die pracht,
geniet van de koffie op nummer acht.
De klus samen geklaard,
dat verdient een taart.
Op welk adres kunnen we hem bezorgen?
Dan hebben jullie hem morgen!
En wat gebeurt er vanmorgen bij ons om half 11? De bel gaat en er staan een man en vrouw van de afdeling communicatie van de gemeente Maastricht aan de deur, mét een heerlijke vlaai. Zij vonden het zo leuk wat ik op hun facebookpagina geplaatst had. Ik heb ze binnen gevraagd, koffie gezet en samen hebben we genoten van de vlaai. (Voor mijn beide buurvrouwen hebben we natuurlijk wat bewaard 🙂 ). We hebben gepraat over het prettige contact dat ik met de gemeente heb en ik heb nog wat ‘verbeterpuntjes’ aangedragen.
Het zijn deze dingen die het leven kleur geven.
Groet,
Annemarie
