Hallo Frenk,
je verhaal laat me niet los. Ons verhaal is anders maar wil ik toch met je delen. 2 Jaar geleden ging mijn man een traject in van chemo en daaropvolgend een hele zware, ingrijpende operatie. De specialist heeft duidelijk de risico’s verteld (dat is een arts verplicht, uiteindelijk is het laatste woord aan de patiënt). Maar voor mijn man stond 1 ding voorop: de kanker de baas te worden! Hoe het daarna zou zijn was van later zorg. We probeerden samen niet te veel te denken ‘maar als…’ of ‘stel dat…’. Als gevolg van de 11 uur durende operatie liep hij een zeer ernstige complicatie op en zijn door tijdig ingrijpen beide onderbenen gered. Een onvoorziene complicatie…. We zijn nu 2 jaar verder en het gaat naar omstandigheden goed, wel met beperkingen maar we zijn als gezin nog compleet.
Ik hoop je met mijn verhaal een hart onder de riem te steken ook al is de insteek anders.
Nogmaals sterkte en een hartegroet van Annemarie
