Een ablatie is een behandeling bij een hartritmestoornis. Daarbij blokkeert een gespecialiseerde arts elektrische prikkels die het hartritme verstoren. Dat gebeurt via een kijkoperatie of middels katheterisatie. Hartritmestoornissen zijn een gevolg van problemen bij de elektrische impulsen die een regelmatige hartslag organiseren. Het kan zijn dat de elektrische prikkels opeens een verkeerde plaats prikkelen of een verkeerde route volgen. De arts beschadigt die ‘foute’ plekken of routes middels ablatie. De zo ontstane littekens verhinderen dat de elektrische prikkels via de verkeerde plekken worden geleid. De arts gaat tot ablatie over wanneer de klachten ernstig zijn en medicijnen niet of onvoldoende baat of teveel bijwerkingen hebben.

Vaak zijn bij een ablatie meerdere littekens nodig. Ze worden veroorzaakt middels verhitting of juist bevriezing, afhankelijk van wat de arts beter vindt. De behandeling duurt tussen de twee en vier uur. Meestal mag je de volgende dag weer naar huis, maar moet je wel een tijdje rustig aan doen.

Een ablatie helpt niet altijd direct. Soms duurt het een tijd voordat de wondjes op het hart ook tot litteken zijn geworden en niet langer elektrische prikkels geleiden. Daarom mag je ook niet direct na de operatie stoppen met medicijnen tegen hartritmestoornissen. Die kunnen zich immers nog een tijd lang voordoen.