Hallo, Een heel herkenbaar verhaal. Ik heb 23 maand geleden een ablatie in het UMCG gehad, tijdens de ablatie zakte mijn bloeddruk naar een kritiek punt en kreeg ik tijdens de ablatie een cardioversie. Er zijn op veel punten gebrand, en na 2 dagen ziekenhuis mocht ik alweer naar huis. Thuis gekomen leek het goed te gaan. Maar in Mei ging het verschrikkelijk mis. En werd wederom met de Ambulance afgevoerd, en moest weer een Cardioversie ondergaan. Na 4 klappen was de ritmestoornis nog niet weg, de reset is dus mislukt. En ik kon naar huis…… Een week later sloeg eindelijk mijn hart weer om, en had weer een “normale” hartslag. Ik heb onwijs veel vocht wat op mijn buik in mijn vingers en mijn enkels, hiervoor schijnt maar geen oplossing te zijn, het zou niet komen van mijn hartfunctie. Ik moest maar afvallen! Ja, maar zolang ik niet fatsoenlijk kan bewegen, wordt het afvallen ook een zeer lastige zaak. Conditie is niet op te bouwen. Heb de sportschool geprobeerd, en dat ging totaal mis. Wandelen probeer ik op te bouwen, maar ik ga niet weg zonder mobiel, ben al een aantal keren opgehaald. Na een jaar thuis in de ziektewet, kreeg ik ontslag, mijn contract werd niet verlengd. Gelukkig had ik snel werk terug, en dat ging goed. Momenteel werk ik 32 uur per week, en heb daarbij geen lichamelijke inspanning. Mijn geest wil meer dan mijn lichaam. Vandaag is mijn auto naar de APK, dus ik moest fietsen, fietsen nog geen 1,5 km hoor!! maar ik ben na 4x stoppen en uithijgen, door mijn vriendin van de straat geplukt. Pijn op de borst, hartslag van 210, zweten als een bezetene, werd me zwart voor de ogen. Het ging niet! Ik krijg maar geen conditie opgebouwd. Zwaar teleurgesteld in mijn lichaam ben ik thuis gebracht. Ik heb heel veel hoofdpijn, slechte concentratievermogen, benauwd en erg moe. Een diepe zucht zorgt al voor ritmestoornis. Soms een uur, soms 2 dagen, soms wel een week. Eigenlijk zou ik volgens de cardio wederom een ablatie moeten, maar dat durf ik niet. Ik ben na het wegvallen tijdens die ablatie doodsbenauwd geworden. Aan mijn lijf even geen polonaise meer. Tenzij ze met een echte oplossing komen.
Ik hoop voor jou dat er snel verbetering komt, en voor alle lotgenoten. Want door het lezen hier op het forum ziet het er naar uit dat de ablatie niet de oplossing is voor ons probleem
