Re entry tachycardie vraag

[bert]

Hallo mensen,

Ik heb op dit forum wat onderwerpen gelezen en heb gezien dat er een aantal mensen zijn die al erg vaak een ablatie hebben gehad.

Ok, lang verhaal maar zal het kort houden, ik ben 37 jaar en weet sinds een kleine twee jaar dat er met het ritme iets niet klopt, na twee keer een holter te hebben gedragen is de stoornis halverwege 2010 op de holter “gevangen”.
Mijn arts was direct voor een ablatie, deze heeft in oktober 2010 plaatsgevonden echter is er niets gedaan, ze zijn dus wel binnen geweest maar de stoornis was niet op te wekken. Er is toe besloten niets te doen (branden).

Ik blijf erg veel last houden van de ritmestoornis, meestal na werktijd, in de avond slaat het hart op hol, ik kan het meestal zelf stoppen door de adem in te houden en mijn hoofd te laten zakken. Soms lukt dit ook niet en houdt het een tijdje aan.

Wat me erg opgevallen is is dat de kracht uit het lichaam is, kan iemand vertellen of dit normaal is?
Er zijn ook dagen dat ik er geen merkbaar last van heb maar heb geen energie meer, iemand ervaring? Wellicht mekr ik minder van de stoornis maar is deze er wel..?

Nu sta ik weer op de lijst voor een ablatie maar nu met het verschil dat er zeker een behandeling (branden) gaat plaatsvinden, ook als de plek niet 100% gelokaliseerd kan worden.

Dit laatste maakt me angstig, sterker nog, na de eerste behandeling is er een zekere angst gekomen die er voorheen niet was.

Wie kan me eens een aantal tips geven of herkend zich hierin?

Gr. Tim

[Wandeltheo]

Hallo Tim,
Op je vraag “herken je jezelf hierin”: Ja,
waar je het hebt over “dat de kracht uit het lichaam is” ja, zo voelt dat inderdaad aan.
En: “dagen dat ik er geen merkbaar last van heb maar geen energie meer” : dat was bij mij ook zo. Met dit verschil, dat het zich bij jou voordoet tijdens rust en in mijn geval bij inspanning.(klimmen, traplopen etc.) Ik vind het wel knap dat je het zelf terug weet te brengen. Dat ging bij mij weer niet. Zo zie je dat elk lichaam toch weer anders in elkaar steekt. Tips zijn er dus ook moeilijk te geven.

Ik herken heel goed je angst, het voelt inderdaad niet prettig aan. Wel een geruststelling is dat – mocht het mis gaan – (ik bedoel; je hart is niet meer tot bedaren te brengen) je voldoende tijd hebt om naar de Eerste Hulp te gaan, heel wat anders dus dan mensen met het omgekeerde probleem (een hartstilstand) Ik heb het meerdere keren mee gemaakt.

Bij mij is uiteindelijk niet gekozen voor een ablatie, maar voor dagelijks gebruik van medicijnen – die mijn op hol slaan afremmen – met daarnaast een pacemaker, om te voorkomen dat mijn toch al lage hartslag, te laag zou worden.
Maar ja, elk hart is weer anders. Heb vertrouwen in je behandelaars.
Ik wens je veel succes en……blijf rustig.
Theo

[Tim73]

Hoi Theo,

Bedankt voor je reactie.
Ik heb geen medicijnen hiervoor gehad, bij jou helpen ze dus wel goed?
Vandaag op het werk ook veel last gehad, ook een gejaagd gevoel en ben nu gesloopt.
Mijn tweede ablatie zal er eind deze maand aan gaan komen maar ben er niet uit of ik het wel wil doen. Ik weet wat ik nu heb en weet niet hoe het daarna zal zijn, de eerste ablatie is me qua voorbereiding/ingreep redelijk meegevallen maar wetende wat er komen gaat….

Geeft de pacemaker een “zeker” gevoel?

Gr. Tim

[Wandeltheo]

Hoi Tim,
Ja dat gejaagde gevoel is een typisch kenmerk van een verhoogde hartslag, bij mij was het een teken dat ik dan even wat gas terug moest nemen. Maar ik begrijp dat het bij jou nu steeds vaker komt? Als dit nu al dagelijks het geval is, wel een signaal dat er iets moet gebeuren.

Ja ik ben zeer tevreden met mijn pacemaker, het geeft me inderdaad zekerheid en ik voel er helemaal niets van, dat ik zo’n ding draag. Mijn dagelijks medicijngebruik ben ik minder gelukkig mee; zie ik meer als een noodzakelijk kwaad, werkt wel afremmend maar na 3 jaar heeft mijn lichaam hierin toch een zodanige balans bereikt, dat ik mij hierbij goed voel en geen problemen geeft. Je weet natuurlijk nooit wat voor eventuele bijwerkingen deze kunnen brengen op wat langere termijn, ik probeer die spoken vooralsnog niet te zien.

Maar jij bent nog jong, een ablatie die doeltreffend is, kan je natuurlijk in een klap van je problemen afhelpen. Wel een mooi vooruitzicht, om er voor te gaan.
Helaas schijnt het soms zo te zijn, dat dit doel pas bereikt kan worden na meerdere pogingen. Ik hoop voor jou, dat de voorgaande poging, voldoende perspectief heeft gebracht voor een volgende met succes.
groeten,
Theo

[Auteur]

Berichten