Hoi mountain,
Ik heb net als jij ook een bypassoperatie gehad in september 2010,alleen dat was wel noodzakelijk omdat ik een infarct had en de boel helemaal dicht zat.
En ik was 40 dus net zo jong als jij.
Ik vond het in het begin ook heel erg goed gaan,ik voelde me beter als ooit tevoren.
Toen een paar maanden later,bij elk klopje en prikje in mijn borst dacht ik ohnee he het zal toch niet….
Dat gevoel heb ik een jaar later nog.
Je moet niet vergeten dat de hart/long machine waar je aan vast hebt gezeten in combinatie met de narcose echt heel wat met je lijf en hersenen doet hoor.
Ik ben ook bang geweest,en ook agressief naar andere mensen toe,vergeetachtig,geen 2 dingen tegelijk meer kunnen doen.
Maar ik merk dat het wel wat minder wordt.
Sommige hebben nergens last van maar sommige die krijgen angsten.
Nu heb ik paar weken geleden een fietsproef gedaan en er was een lichte afwijking en nu mag ik 16 sept weer gecatheriseerd worden omdat er er toch weer een vernauwing blijft te zitten.
Ik voel dit ook duidelijk,ik wil hiermee zeggen dat als er echt iets aan de hand is dan voel je dat heus wel.
Ik redeneer nu, ik moet me niet druk maken want als het je tijd is dan ga je toch,want van stress kun je in ons geval dood gaan.
Schrijven is niet mijn sterkste punt maar ik hoop dat je er aan hebt
Groeten Frenk
.
