Er is geen mineralen forum, dus ik zet het bericht over ijzer maar hier, bij de vitamines, de nutrienten dus 🙂 .
Te veel ijzer kan erger zijn dan te weinig. IJzerstapeling kan schade toebrengen aan de lever, het hart, gewrichten, de pancreas, de hypofyse, en kan diabetes en kanker veroorzaken.
Artikel op gezondheidsplein.nl:
http://www.gezondheidsplein.nl/aandoeningen/243/hemochromatose.html
Hemochromatose is de meest voorkomende erfelijke ziekte.
Bij hemochromatose haalt het lichaam meer ijzer uit de voeding dan het nodig heeft. Omdat het lichaam dit teveel aan ijzer niet kan afvoeren, wordt het opgeslagen in de lever en andere organen.
Veel mensen met hemochromatose voelen zich vaak ziek en moe. Andere mensen voelen zich fit maar kunnen weer andere klachten hebben.
Er bestaan symptomen die niet bij iedereen met hemochromatose voorkomen. Dit hangt vooral af van de plek waar het lichaam het teveel aan ijzer opslaat. Meestal gebeurt dit in de lever. Daardoor krijgt een aantal hemochromatosepatiënten leverbeschadigingen. Doordat de ziekte gelukkig steeds eerder ontdekt wordt, is het aantal mensen met leverproblemen teruggelopen van 95% naar 30%. Sommige leverfunctiestoornissen verdwijnen ook na een aderlating, andere beschadigingen kunnen blijvend zijn (levercirrose).
Als het teveel aan ijzer in de huid wordt opgeslagen, kan de huid een bronsachtige kleur krijgen. Er is ook een specifieke huidziekte (PCT) die vrijwel alleen bij hemochromatosepatiënten optreedt. Bij deze huidziekte ontstaan blaren bij zonlicht. Deze patiënten krijgen niet altijd andere symptomen van hemochromatose.
Veel patiënten met gevorderde hemochromatose krijgen suikerziekte doordat ijzer wordt opgeslagen in de alvleesklier. Dat hangt waarschijnlijk ook af van erfelijke aanleg voor suikerziekte.
Vooral bij het ouder worden neemt de kans op gewrichtsklachten toe bij hemochromatose. Vooral de handen en knieë® kunnen pijnlijk worden of gewrichtsontstekingen krijgen. Dat komt door de neerslag van een kalkachtige stof in de gewrichten. Of het is een gevolg van artrose (wat ook weer kan ontstaan bij ijzerstapeling).
Een op de tien patiënten met hemochromatose krijgt hartklachten door ijzerstapeling in de hartspier.
Dit uit zich meestal in angina pectoris: kortademigheid bij inspanning en in ernstige gevallen ook in rust. Sommige mensen krijgen last van hartritmestoornissen.
Als ijzer zich stapelt in de geslachtsorganen en hersenen kan de aanmaak van (geslachts)hormonen verminderen. Dit veroorzaakt libidoverlies en erectiestoornissen.
In zeldzame gevallen is hemochromatose een gevolg van bloedarmoede. Maar bijna altijd is de ziekte aangeboren. Als twee ouders drager zijn van het gen dat hemochromatose veroorzaakt, heeft hun kind 25% kans om de ziekte te krijgen. Als slechts een van beide ouders drager is van het gen, krijgen hun kinderen de ziekte niet. Het gen dat de ziekte veroorzaakt ligt op het zesde chromosoom. Door DNA-onderzoek is aan te tonen of iemand drager is.
Vanaf de geboorte neemt het lichaam van een hemochromatosepatiënt al 1 tot 5 mg ijzer te veel op uit de voeding. De ziekte uit zich echter pas zodra een kind volwassen wordt. Kinderen die in de groei zijn hebben namelijk veel ijzer nodig. Bij vrouwen uit de ziekte zich gemiddeld nog tien jaar later doordat zij veel ijzer kwijtraken via de menstruatie.
Hoe vroeger de ziekte wordt ontdekt, hoe beter de vooruitzichten. Als er geen organen zijn beschadigd en de behandeling wordt meteen gestart, is de levensverwachting normaal. Bij hartklachten, suikerziekte en levercirrose moeten deze aandoeningen ook behandeld worden. Levercirrose, gewrichts- en hormonale klachten zullen niet verdwijnen.
.
