Op negen april van dit jaar ben ik moeder geworden van ons zoontje Feije. Tot dat moment dacht ik blakend gezond te zijn.
Twee dagen later werd ik erg benauwd en met een polsslag van tussen de 180 en 200 naar het martini gestuurd. Na twee uur ging ik met loeiende sirenes naar het UMCG. Diagnose anderhalve week later: hartfalen tgv cardiomyopathie. Linkerkamer vergroot, EJF van 25%.
Nu ben ik dus een paar weken weer thuis. Mijn roze wolk die de kraamtijd had moeten zijn is een grijze wolk geworden. Ondanks dat ik heel blij ben met mijn zoontje moet ik er heel erg aan wennen dat ik ineens patient ben.
Een jaar geleden skeelerde ik zonder problemen 55km aan één stuk, nu haal ik de brievenbus op de hoek.
Ben vooral op zoek naar verhalen van anderen. En heb nog absoluut de hoop dat het wat gaat verbeteren. Voel me deze week al weer beter dan de vorige en ik hoop dat dat zo doorgaat. Volgende week maak ik voor het eerst kennis met mijn ‘eigen’ cardioloog (vd Werf, UMCGroningen) en 13 juni ga ik voor een intake naar beatrixoord om te zien of ik een revalidatietraject kan starten.
Ondertussen natuurlijk ook nog aan het ontzwangeren…
.
