Hoi allemaal
Mijn naam is Anya, ben 42 en heb een aangeboren hartafwijking. Ben op 4 jarige leeftijd geopereerd aan een vsd en heb een lekkende hartklep.
Ben de jaren tot nu toe met wisselende gezondheid doorgekomen, als kind veel ziek en weinig kunnen, als puber erg ziek geweest maar sinds mijn 18e tot nu toe redelijk door gekomen. Heb zelfs onder veel begeleiding op mijn 26 en 30ste kinderen gekregen , iets wat ik nog steeds als een wonder en een cadeautje beschouw.
Op dit moment gaat het weer minder met mij, heb veel ritmestoornissen en een constante sinusritme, kan daardoor op dit mometn heel weinig en hou mij rustig. Ben in de afgelopen 4 weken drie keer opgenomen met een hartslag van 250
en ben geklapt. Slik nu seloceen 200 mg en tambucor 100 mg.
Vandaag met de cardioloog een gesprek gehad over katherer ablatie, en hoewel dit vanwege de lekkende hartklep risico’s met zich mee brengt heb ik besloten dit wel te doen. Zie er wel als een berg tegen op, Niet eens vanwege de behandeling zelf maar vanwege het trauma die ik heb overgehouden aan al die katherisaties en behandelingen die ik als klein kind heb meegemaakt. Al die beelden enz daar heb ik vaak nachtmerries over die nu in alle hevigheid weer zijn losgebarsten.
Heb al een paar keer op de site rondgekeken en leef erg mee met alle verhalen.
xoxo Anya
.
