plaatsen pacemaker

[Leen]

Dag Nien,

Ikzelf ben 22jaar en heb sinds m’n 17jaar een PM door een te lage hartslag en daardoor
syncopes.
Ik heb sinds 9mnd ook een nieuwe PM gekregen. Mijn vorige PM is slechte ong 4jaar meegegaan!
Je hoeft geen schrik te hebben voor de vervanging! Ik vraag wel altijd voor volledige narcose. Achteraf had ik amper pijn! Een beetje natuurlijk op de plaats van de PM maar het valt echt goed mee, bij mij toch!

Succes ermee!

[Nien]

okeej, bedankt voor je reactie!
khoop dat het bij mij ook erg mee zou vallen.. ik krijg een roesje omdat, ik gewoon erg zenuachtig zal zal.
en verder ben k het meeste bang voor dat ze zeiden dat ze de pacemaker eerst helemaal laag gaan zetten en dat je dan beetje eng kan worden enz… maar ik krijg via mijn lies een draaitje en dat is daarvoor zei hij.. heb jij dat ook gehad ? ohja, want jij voelde er zeker niks van omdat, je voledige narcose had?

groetjes

[kneusje]

🙂 Hoi Leen.

lees net je berichtje pas dus ben benieuwd hoe het nu met je gaat.
Ik ben al een oudje hoor (47 jaar) maar heb al op mijn 12de een pacemaker gekregen en heb inmiddels al de tiende ook alweer een paar jaar.
In die tijd waren de pacemakers nog niet zo goed en geavanceerd als nu maar inmiddels heb ik er wel heel wat jaren plezier van! :dry:
Ik heb zelfs een pacemakervervanging na een jaar gehad door een lekkage maar gemiddel d kan ik er 4 a 5 jaar mee doen….niet lang maar gemiddeld.

Ik weet nog wel goed hoe het was toen ik zo oud was als jij en met de pacemaker mijn weg moest zoeken dus als je specifieke vragen hebt die ik misschien kan beantwoorden dan hoor ik dat wel.

Sterkte,

Eugenie

[marleentje]

kan jij der mailijk mee leven meschien ee nraar vraag :$:$
xxx marleen

[kneusje]

:laugh: Hey Marleen….ja hoor, je kan er heel goed mee leven.
Het is helemaal geen gekke vraag, juist heel normaal dat je dat vraagt aan mensen die er zelf een hebben….die weten het tenslotte beter dan een arts..;)

Als je ‘m een tijdje hebt gaat de pacemaker veel vaster zitten en voel je er steeds minder van.
Na een paar maanden vergeet je bijna dat je een pacemaker hebt..:cheer: en dat is hartstikke fijn.

Ik kon er ook gewoon alles mee, skiën (al moest ik wel uitkijken met vallen en stoten), fietsen, wandelen, tennissen en dansen…noem maar op.
Alleen sporten waarbij je een klap of duw van iemand tegen je pacemaker kon krijgen zoals voetbal kun je beter niet doen.

Ik ben verliefd geworden, getrouwd, heb jarenlang goede banen gehad en heb 2 kinderen gekregen.
Ik ga als het kan ieder jaar lekker op vakantie en heb niets moeten laten wat een puber graag wil.

De eerste tijd denk je dat het heel eng is, doet de wond nog zeer of voel je de pacemaker gewoon de hele tijd zitten maar dat gaat over.
Het is dan allemaal eng, de huid bovenop de pacemaker voelt raar aan alsof het een beetje dood is en je durft er dan nog niet echt aan te zitten of mee te bewegen.
Ik heb links en rechts pacemakers gehad en dan voel je het goed…

In mijn tijd werden de pacemakerdraden nog aan de buitenkant van het hart gezet en moest mijn borstbeen opengezaagd worden maar tegenwoordig is het een kleiner litteken en is de pacemaker ook veel dunner en lichter.

Het komt dan ook helemaal goed met je…daarvan ben ik overtuigd.:laugh:
Je kunt gewoon naar school en naar vrienden en eigenlijk ben jij zelfs beter beschermt dan je vrienden want jouw hart wordt nu in de gaten gehouden…:)
Het is logisch datje erg geschrokken bent van alles maar geloof me, over een jaar denk je er niet meer aan en doe je gewoon alles wat je wilt doen.

Blijf gewoon vragen stellen als je die hebt want voor jouw leeftijd zijn weinig boekjes en moet je het allemaal zelf een beetje uitzoeken….
Je hartgenoten kunnen je helpen, daar zijn we voor.

Gewoon lekker leven dus…

Knuffel, Eugenie

[Patricia12]

Hallo,

Bij mij is op 13 januari een pacemaker geplaatst. Dit is onder narcose gebeurd, omdat ik bij het plaatsen van de reveal geen fijne ervaring had met de plaatselijke verdoving.
Tijdens de operatie voor het plaatsen van de pacemaker is bij het prikken van de draden mijn long geraakt en keeg ik een klaplong.
Zo werden 2 dagen ziekenhuis er 10. Inmiddels weer thuis, maar ik ben nog zo moe. Herkent iemand dit of wil ik gewoon te snel weer over naar de orde van de dag?

Alvast bedankt voor jullie reacties.

Groetjes
Patricia (41)

[kneusje]

🙂 Hey Patricia,

het is niet niks wat er gebeurd is.
13 januari is heel kort hoor, je hebt een volledige narcose gehad en dat kan wel maanden duren voor je lichaam weer normaal is….. 😛

Dan nog een klaplong en wennen aan de pacemaker én de wond moet nog helen…..
Geef jezelf meer tijd hoor want al gaat het iedere dag een beetje beter, het was niet een schaafwondje. 😉
Al doen de artsen er makkelijk over (omdat het technisch goed te doen is), er is wel degelijk aan je hart gerommeld (plaatsing van draden) en je lichaam is opengesneden.
Je hele afweer is hard aan het werk om troep op te ruimen en een groot deel van je lichaam probeert alleen te herstellen….

Van een flinke griep kun je al weken van slag zijn dus reken hier ook maar op wat tijd.

Pak regelmatig een boek of een klein slaapje tussendoor zodat je lichaam de rust krijgt om te herstellen….dan heb ik het nog niet over de mentale kant…
Die heeft vast ook een klap gekregen of niet?

Als je vragen hebt stel ze gewoon hoor, er is vast wel iemand van ons die ze kan beantwoorden…

Heel veel sterkte en succes.
:laugh:
Kneusje

[Nien]

Hoi Patricia..

Wat vervelend dat het de vorige keer niet zo goed was gegaan!
Gelukkig kon u nu onder narcose gebracht worden.
Dit verhaal komt mij erg bekend voor…Want heb namelijk hetzelfde meegemaakt. Ik heb vanaf m’n 11e levensjaar ook een pacemaker.. en ik ben inmiddels 21 jaar. Ook bij het inbrengen van de pacemaker hadden ze bij mij met één van de draden m’n longen geraakt waardoor er een klaplong onstond…
Ik kan mij niet veel meer herrinneren van de operatie wel dat ik met veel pijn op de intesive car lag met een drain in mn zij, en zo ook wel een tijdje in het ziekenhuis heb gelegen. Daarna was ik ook nog wel een tijdje moe.. maar na een aantal weken wel weer de oude, dus een tip die u kan geven is, neem u rust en neem niet gelijk teveel hooi op u vork… dan zou u merken dat op u op een gegeven moment minder moe bent. Maar het is ook niet niks als zoiets gebeurd natuurlijk!

Ik ben in september vorig jaar geopereerd aan het vervangen van de pacemaker, en toen was ik ook erg zenauchtig, wat kwam door de nare ervaring van de vorige keer.. Gelukkig kreeg ik een roesje en viel het achteraf reuze mee! Ik had ook m´n eigen arts die me opereerde dat was al een gerust stelling!

Sterkte verder!

[Patricia12]

Hoi Kneusje en Nien,

Bedankt voor jullie reacties. Vandaag bij de huisarts geweest. Voor de zekerheid is er bloedgeprikt, maar zij gaf al aan dat het herstel gezien de klaplong 6 weken is en ik gewoon rustig aan moet doen en het dan vanzelf stukje bij beetje goed komt.

Enne Nien, je mag gewoon je zeggen hoor, ben pas 41 (al voel ik me momenteel het dubbele 😉 )

Groetjes
Patricia

[Wandeltheo]

Patricia,

Gebruik je ook medicijnen? die je afremmen?
Heeft bij mij ook lang geduurd (1 jaar) voor ik er achter kwam dat niet mijn PM, maar deze medicijnen de oorzaak waren van een sluipende vermoeidheid (van week tot week ietsje meer) Na overleg met cardioloog toen minder sterke afremmers gekregen, onmiddellijk verschil merkbaar.
Je kunt het allicht vragen.

[Patricia12]

Hoi Theo,

Nee ik gebruik geen medijnen, dus daar kan het niet mee te maken hebben.
Ik heb me er intussen bij neergelegd dat het mijn ongeduld is. Ik merk dat de vermoediheid minder begint te worden, dat geeft weer moed.
Bedankt voor het meedenken!

Groetjes
Patricia

[Henriette van der Sluis]

De enquête online invullen kan via:http://www.thesistools.com/web/?id=507083

[Auteur]

Berichten