Hallo mensen,
2 jaar geleden, ik was toen 37 jaar, heb ik een myocardinfarct gehad. In de week daarna bleek dat ik een aneurysma heb in mijn rechterkransslagader, dit werd NIET in verband gebracht met mijn klachten (druk op de borst en benauwd/kortademig).
Weer 2 weken later bleek dat het aneurysma dicht zit door trombose. Kortom: mijn hele rechter kransslagader is afgesloten. Mijn hart heeft zelf nieuwe natuurlijke bypasses gemaakt en de cardioloog geeft al 2 jaar aan dat het benauwde gevoel wat ik continua zeg te hebben, 'tussen de oren' zit. En dat door de medicatie die ik krijg, de benauwdheid niet van mijn hart kan komen. Ik geef al 2 jaar aan dat het niet goed voelt.
Nou is er (nadat ik in 1,5 jaar tijd, 5 keer op de hartbewaking heb gelegen met druk op de borst/kortademigheid) besloten een MRI-scan te maken.
Hierop blijkt dat er dus wel degelijk een stukje van mijn hart is wat geen zuurstof krijgt. Echter is dat stuk niet zo groot dat mijn levensverwachting erdoor beperkt wordt wat betekent dat medische noodzaak tot opereren er niet is. De kortademigheid is dus wel van mijn hart afkomstig maar niet levensbedreigend of verkortend. Verder zijn mijn hartkleppen/pompfunctie/vaten, alles helemaal tiptop, behalve die rechter kransslagader.
Ik word nu zelf voor de keuze gesteld of ik een bypassoperatie wil of niet. Alle opties zijn onderzocht (dotteren/stent/medicatie) omdat ik aan heb gegeven van dat benauwde gevoel af te willen. Ze kunnen niet garanderen dat dit zal verdwijnen maar goed, garanties krijg je nooit, behalve de garantie dat die banauwdheid dus zal blijven en daar heb ik last van. Een bypass is in mijn geval de enige mogelijkheid nog.
Ik weet gewoon niet wat ik moet. Het is zo dubbel allemaal. Ik wil die benauwdheid niet, ik heb er last van. Maar een bypass operatie wil ik natuurlijk ook niet zomaar. Komende week heb ik een afspraak met de thorax chirurg.
Wat is wijsheid!! Heel graag advies en meningen.