De stressende hartpatiënt
- Dit onderwerp bevat 9 reacties, 9 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 11 jaren, 1 maand geleden door Studenten Hoge School Utr.
-
AuteurBerichten
-
bertSleutelbeheerder
ROTTERDAM – Alweer anderhalf jaar geleden heeft onderzoek door de universiteiten van Tilburg en Rotterdam een directe relatie aangetoond tussen stress en de kans op het krijgen van een hartinfarct.
Het onderzoek richtte zich op de zogenaamde ‘Type-D persoonlijkheid’. Mensen met een dergelijke persoonlijkheid voelen zich doorgaans triest en maken zich vaak zorgen. Kenmerkend is dat zij hierover niet praten met anderen. Uit het onderzoek, waaraan 875 mensen deelnamen, blijkt dat hartpatiënten met een Type-D persoonlijkheid een grotere kans hebben op het krijgen van een hartinfarct of op eerder overlijden. Een andere uitkomst van het onderzoek was dat bepaalde dottermethoden bij deze groep patiënten geen resultaat hebben en zelfs gevaarlijk kunnen zijn. Hartpatiënten hebben baat bij behandeling van stress. Want zij die hiervoor behandeld worden, leven aantoonbaar langer dan hartpatiënten die dat niet krijgen. De resultaten van de behandeling zijn zelfs verbluffend: uiteindelijk zijn er 80 procent minder sterfgevallen. Het onderzoek waaruit deze resultaten afkomstig zijn heeft negen jaar geduurd. Er waren 150 hartpatiënten bij het onderzoek betrokken. Er werd samengewerkt tussen twee ziekenhuizen in Tilburg (KUB ) en Antwerpen (Universitair Ziekenhuis).evarosDeelnemerHier reageert niemand op… Zijn het dan allemaal stressvrije hartgenoten…
Dat zou te mooi voor woorden zijn…! :woohoo:
TolletjeDeelnemerIk ben dus ook een stressende hartpatient, maar wat mij in het verleden overkwam in het ziekenhuis, maakte het nog veel erger.
Ik heb geen leuke jeugd gehad en slikte al heel jong anti depresiva. Toen ik in 1995 een zwaar infarct kreeg en in 1996 werd geopareerd, kreeg ik ook te maken met een psychiater die mij voorstelde, om aan een proef mee te doen met nieuwe medicatie en kon dus ook een placebo krijgen. Omdat ik twijfelde, vroeg ik bedenktijd, want ik wilde behandeld worden en niet het risico lopen met een proef alleen maar verder achterop tekomen. Toen ik weer terug was in het streekziekenhuis, werd ik weer benaderd door die psychiater en zei ik te gaan voor bestaande medicatie en niet met de test mee te doen.
En schrik niet, men begon te drijgen, als ik niet mee deed, moest ik niet gek opkijken, als ik niet lang meer leefde en dat was dan mijn eigen schuld.
Een verpleegkundige trof mij in tranen en toen ik vertelde, wat er was gebeurd, haalde zij mijn cardioloog erbij, die vreselijk kwaad was op die psychiater. Hij heeft hem opgebeld en ik heb er nooit meer iets van gehoord, maar heb wel een hele tijd een schuld gevoel gehad.
Het heeft mijn zelfvertrouwen er niet beter op gemaakt. De stress zal altijd wel een onderdeel van mijn leven blijven, al kan ik er tegenwoordig wel beter mee omgaan.MariaDeelnemerHoi Evaros.
Ik heb genoeg stress in mijn leven.:dry:
Je kunt het in mijn hartverhaal lezen..
Maar dat is een soort stress, waar ik niet onderuit kom.Net als Tolletje, heb ik een verschrikkelijke rotjeugd gehad,en ik heb jaren therapie moeten volgen om van mijn concentratiekampsyndroom af te komen.
ik heb dat gedaan, maar pech bleef me achtervolgen.Ik probeer stress te reduceren met humor, al lukt dat niet vaak.
ja bij momenten, en ik moet eerlijk bekennen, nu ik in mijn hartverhaal, mijn verhaal ( ei)kwijt kan en daar ook nog feed back op krijg van Job, dat, dat me heel veel goed doet.!!ik leef zo onder onder de stress van mijn kids hun situatie, dat ik me al die jaren niet eens beseft heb, dat ik hartpatient ben,,ondanks dat ik me vaak ziek zwak en misselijk voel.
Maar er zijn dingen die vòòr gaan.
Mijn kids dus.evarosDeelnemerDaarom is het inderdaad heel goed dat deze site er nu is… Zoveel mensen die dingen hebben meegemaakt waar vaak buitenstaanders niet veel van begrijpen, en hier zijn jullie dan allemaal, grotendeels op het gebied van het hart, of u nu zelf patiënt bent, of partner, familie of kennis of vriend, iedereen kan elkaar helpen en steun bieden… En dat is mooi…
En de mensen die zelf hun ‘ei’ kwijt willen kunnen dat natuurlijk ook altijd, dag en nacht!
B) Let the sun shine, especially for those who need a brighter spot in ‘life’ B)
Joop HendriksDeelnemerEr kan natuurlijk ook sprake zijn van “gezonde” stress en dat is m.i. weer veel beter voor de hartpatient. Stress is iets waar je zelf mee moet leren omgaan. Je hebt vaak meer aan advies van deskundigen (buitenstaanders, psychologen/psychiaters) als aan alle goede adviezen van familieleden, vrienden en kennissen (direkt betrokkenen). Het heeft veel met je verleden te maken en met de persoon in kwestie. Probeer toch altijd de positieve dingen uit het leven te halen alhoewel dat in bepaalde gevallen echt heel moeilijk is. Een goede therapie is het “leegmaken” van je hoofd en bezig zijn met dingen die je leuk vindt en aankunt. Voor de gepensioneerde zou ik zeggen: ga je lekker uitleven in je hobbies of ga vrijwilligerswerk doen (sociale kontakten). Voor de werkende: maak je niet druk over de kredietcrisis, het is toch een onderdeel van de “gezonde” economie, het geeft je misschien later wel weer nieuwe uitdagingen om bepaalde zaken weer op de rails te krijgen!
Algemeen advies: blijf lekker bezig !!bennyverDeelnemerHoi allemaal, ik ben zelf best wel stressbestendig,al zeg ik het zelf
maar sinds ik te horen kreeg , dat ik weer geopereerd moest worden aan een hartafwijking, mitraalklep lekt hard ,daar ben ik ik 35 jaar geleden ook al aan geopreerd,
ben ik een grote stresskip
en dan zegt men ook nog , dat je je eigen RUSTIG moet houden voor de operatie
ik heb in een paar dagen tijd nog nooit zoveel werk verzet en dingen gedaan
weet niet hoe het komt, maar kan absoluut niet zitten,liggen of slapen
heb in 2 dagen tijd een komplete nieuwe dakkonstruktie op mijn garage gemaakt?? effe vlug tussendoor ,en nog meer dingen ,
gewoon om maar niet aan de operatie te denkenhebben dit meer mensen die geopereerd moeten worden, weet iemand da ??
gr benny
goofDeelnemerhallo Bennyver,
ja, ik heb ook mijn tweede hartklep. De eerste was gezet in `79.( ik was nog geen 32 jaar) Het was toen een organische klep,die na 3 jaar helemaal verkalkt bleek te zijn. In `84 is daarna een kunstklep gezet en die werkt nog prima. Wel gepaard gaande met ritmestoornissen, maar daar leer je mee omgaan. Ik hoop echt voor je dat je je weer veel fitter voelt na de operatie. Veel sterkte toegewenst en…. ga vol goede moed de operatie in, dan heb je al een stuk voor op anderen, want vol vertrouwen geeft minder stress. Nogmaals succes.Studenten Hoge School UtrDeelnemerBeste Mensen,
Wij zijn studenten van de Hoge School Utrecht. Wij studeren Leefstijl, Arbeid en Gezondheid. Voor een project doen wij onderzoek naar de kwaliteit van leven onder mensen met een coronaire hartziekte.
Wij vragen u om een vragenlijst in te vullen van 15 vragen. De antweoorden worden anoniem verwerkt in ons verslag.
Als u wilt meewerken aan dit onderzoek kunt u reageren op onderstaand e-mailadres:
projectgroeplag@hotmail.com
Wij sturen u de vragenlijst door.Wij hopen spoedig op veel reacties. Bedankt voor uw medewerking!
Met vriendelijke groet,
Studenten Hoge School Utrecht
AnoniemGastBeste Jos,
Goed dat je een medisch psycholoog in de arm hebt genomen. Ik hoop dat je het vertrouwen in je lichaam weer terugkrijgt.
Sterkte gewenst.
JMH
-
AuteurBerichten