he he…eindelijk de datum bekend van mijn ICD operatie

[Anoniem]

hihih.had wel heel toevallig geweest..ook die mevrouw heeft er even heel slecht bij gelegen heb ik begrepen…
maar inderdaad zo’n hartstilstand is nog meer impact op je leven…
Gelukkig heb je het allemaal gered …en kan je weer er tegen aan..zodra alles weer picobello is..hihhihi..

meeste last heb ik eigenlijk bij mijn oksel..want trekkerig is..of pijnlijk..zoals vannacht..
maar goed..moet allemaal nog mee rekken denk ik dan maar…qua bewegingsvrijheid gaat het stap voor stap beter…dat week ik wel…
in begin als ik op mijn rug lag..en wilde naar links draaien.moest ik met mijn rechterhand mijn linkerarm mee trekken…want anders bleef tie achter..whahhaha..dat hoeft nu niet meer…en dat is maar ene voorbeeld..

ach.tis net 1 week achter de rug na mijn operatie..dus mag verder niet klagen..

over een week of 2 zullen er weer andere ongemakken opgelost zijn zullen we maar denken..

[Hetty de G]

Het is toch behoorlijk soms he, die nabezwaren na de operatie. Ik ben dus drie weken verder nu en het gaat heel goed wat dat betreft. moet nu gewoon oppassen niet toch even snel iets te doen met die arm terwijl de zes weken nog niet om zijn die voorzichtigheid vragen om de lead goed te laten hechten. Heb nu dus wel twee armen waarmee ik zeker enigszins beperkt ben, maar dat maakt alleen de omgeving maar galanter, haha. Ik heb nu dus echt even hulp nodig bij het aan en uit trekken van mijn jas bijv. Ik hoop zelf dat die linker arm nog meer gaat herstellen, maar als ik zie dat de oude icd aan die kant nu dus 8 weken geleden is verwijderd ga ik er een beetje van uit dat dit wel een beetje blijvend gaat worden. Heb na de operartie waarbij de icd is verwijderd al meteen meer pijn van die arm gehad dan van de operatiewond.Nou ja, daar leren we ook wel mee leven. Las nog even terug en zag daar het slaapprobleem. Ik heb de eerste weken met mitella geslapen om te voorkomen dat ik in mijn slaap mijn arm lekker onder mijn hoofd zou gaan leggen wat niet mag om het hechten van de lead. Heeft redelijk gewerkt, ook toen de eerste icd geplaatst was. Op mijn zij liggen kan ik nu trouwens veel beter dan met de oude icd, een verademing want zo slaap ik toch echt het lekkerst al was ik uiteindelijk wel redelijk gewend om op mijn rug te moeten slapen omdat ik dat gewoonweg niet op mijn zij kon al die tijd.

[Anoniem]

ik slaap gelukkig nooit met een arm onder mijn hoofd….altijd langs of bij mijn lichaam..alleen ben een echte zijligger..dus op de rug slapen is onmogelijk..zodra ik in slaap val…word ik gelijk weer wakker…heel irritant..
ook na mijn hartoperatie’s had ik hier last van..en mijn ervaring is dat dit ook van voorbijgaande aard is..dus dit ook dan…hihihih..

lig momenteel ook weer lekkerder op de bank..dan in bed..doordat je steun heb in je rug..
dat had ik ook na de hartoperatie’s…

Balen dat je arm nog zo pijnlijk en immobiel is…pfffff…merk zelf wel dat ik links steeds meer kan..in den beginne kon ik niet eens bij mijn rechteroor komen whahhahha..

dus zat ik een dag met ene oorbel in…en sávonds..voila…mijn arm was gegroeid..en kon ik mijn oorbel weer in doen..hihihhi..

[Hetty de G]

Wel ja, dat komt allemaal als het even de tijd heeft gehad weer een heel eind in orde, die beperking van de arm. De kunst is om het geduld op te brengen om het die tijd te gunnen, het kan mij tenminste nooit snel genoeg gaan, haha.
Dat slapen gaat ook weer beter worden, het duurt alleen een tijd idd voor je er aan bent gewend dat een slaaphouding die je gewend bent en prettig vindt (tijdelijk) niet meer gaat. Je geeft aan op de bank lekkerder te liggen, heb je toevallig een bed met verstelbaar hoofdeinde? Dat vond ik de eerste weken ideaal, iets rechterop, helemaal plat liggen vond ik ook niet prettig. En eh… 1 oorbel? hartstikke hip toch? :laugh:

[Anoniem]

nee..heb geen verstelbaar hoofdeinde…maar ook dan kan ik niet op mijn rug slapen hoor..whahhaha…ook niet in het ziekenhuis..

tja..wil ook alles te snel..maar moet het ook tijd gunnen…maar ben nu al weer blij als ik bv mijn broek weer dicht kon doen…want ook daar kwam ik een stuk arm en kracht tekort voor..maar dat was ook al snel voorbij…

[Hetty de G]

ja dat is een pijnlijke beweging, je broek dicht maken, ik herken het. Een bh aan doen en dragen, ook niet fijn die eerste periode. En dan de autogordel… Ik ben maar een kleintje, 1 meter 50, dus dat zat ook niet lekker. Ik heb dus hoe dan ook veel te maken met rekkken, boven mijn hoofd werken en merk dat ik bij sommige dingen dus echt alleen kom als ik een trapje pak of zo omdat ik niet ver genoeg kan rekken. Ach, het is wat lastig maar dat ik hier nog en weer vrolijk rondhuppel is het belangrijkst.

[Anoniem]

ik ben ook niet zo groot..wel wat groter dan jij…1,63…maar iets uit het keukenkastje halen is al snel te hoog voor je arm..

auto geen ervaring mee…daar ik nog geen auto kan rijden..en mijn eega heeft geen rijbewijs..

[Hetty de G]

ok, ik rijd zelf ook niet maar rijd wel regelmatig mee. Die gordel zit dan net over de icd, zeker in de eerste periode als alles nog gevoelig is niet prettig.. Dat rekken is hooguit wat lastig soms. Ik was al gewend om regelmatig ergens een trappetje bij nodig te hebben en dat is nu alleen nog iets vaker het geval. Lange mensen zullen zich denk ik even goed beperkt voelen omdat ze ook net zo min nog net zo kunnen bewegen als voor die tijd, toch? Mijn vader was straatmaker en had een wijsheid waarin ik me goed kan vinden: het meeste werk is bij de grond, haha

[Anoniem]

Dat is helemaal waar!!..hihihihi…

Zo..net binnen met de honden..was heerlijk weer om te wandelen…

[irmche]

Hoi Marjolijn,

Hoe is het ondertussen met de pijn en met het slapen?
Ik heb in 2008 een ICD gekregen, werd ’s morgens om 10 uur naar de OK
gebracht en rond 3 uur was ik alweer wakker op de medium care.

Ik heb toen een hele tijd niet op mijn linkerschouder kunnen liggen,
maar na 1 – 2 maanden toen de wond volledig genezen was, merkte
ik helemaal niet meer dat die er zat. Af en toe voel ik hem nog wel,
maar mijn lichaam is er gelukkig helemaal aan gewend.

Ik ben wel blij dat ik hem gekregen heb,heb ondertussen (3,5 jaar) al 9 shocks gehad, het is op de een of andere manier toch een geruststelling, een soort beschermengeltje.

[Roland]

Goedemorgen Marjolijn, heb je een beetje geslapen? Is het gelukt met het kussen?
Groetjes van Annemarie.

[Anoniem]

Ietwat beter geslapen ja..met kussen..hihihihi..

voorlopig hou ik hem maar als maatje dat kussen…

Irmche…ik lees dat je om 10 uur naar ok werd gebracht en om 3 uur weer wakker bent geworden…dat is wel 5 uur….bij mij was het in 3 uur gebeurd…ondanks de drie draden…dus best snel…

maar ben jij volledig weg geweest tijdens de operatie??
Ik ben maar vijf a tien minuten buiten kennis geweest..zo praatte ik nog dat ik niks voelde..en wham.ik was weg..en zo was ik wakker…en dit was nog op de OK…
en mijn bekkie begont al weer te praten..whahahha..

Verder heb ik nooit echt gehad van oh eng…zie het voordeel ervan…omdat ze het eerst over een pacemaker alleen hadden …viel alleen de ICD mij wat zwaarder op de maag vanwege het niet kunnen autorijden gedurende 4 a 5 maanden…vooral omdat ik de enige ben met een rijbewijs…

heb jij alleen een ICD of heb je ook de pacemaker erbij ??..ik heb een one in all…de rolls roys onder de ICD’s heb ik begrepen..

[Anoniem]

Moet zeggen dat ik weer heelijk kan slapen..ook zonder dat knuffelkussen…vanmorgen werd ik pas om kwart voor negen wakker..dat is echt uitslaaptijd voor mij..

de blauwe plekken zijn weg…gevoeligheid is er nog wel…maar ach..dat duurt nog wel eventjes denk ik..maar verder gaat het lekker…

Kan niet echt zeggen dat mijn puf groter is geworden..want een 1,5 uitje met lopen en bus en tram was mij toch wat te veel..op de terugweg van de bus naar huis..ging bij mij de batterij knipperen…bat low…zeg maar..

maar als het goed is heb ik binnenkort mijn tijdelijke vervoer op maat kaartje..waardoor ik niet meer naar bushaltes e.d. hoef te lopen..zodat ik nog wat puf heb voor op de plaats van bestemming zeg maar..

maar hoe ervaren jullie dat na plaatsing van de ICD/pacemaker…hadden jullie gelijk profijt ervan….???…mijn hartfalenverpleegkundige zei dat je dat direct merkte…nou…tussen mijn oren…maar het uitvoeren is toch wat minder..whahhahahha..

ik wil van alles..maar als ik het doe dan ben ik daarna een superdweil….

of ben ik gewoon TE haastig met die dingen…??…maar ja..gelijk is gelijk toch???

zal bij mij wel niet zo werken zoals gewoonlijk..whahhahaha

[Nel]

ha Marjolein ,bij mij was het niks na de plaatsing ik was gewoon op ,als een of twee uur wat deed op de dag was het veel. Na 6 weken ben ik zachtjes aan gaan werken, echt begonnen met 2 uur per dag,en na 2maanden begon mijn revalidatie,daar ben ik eigenlijk pas fitter gaan worden.In september,dus na 1 jaar, hoorde ik dat mijn ej van 28 naar 45 was gegaan,als gevolg van het beter samenwerken van de kamers ,dus er is heel wat winst te behalen,Nu vind ik een jaar erg lang ,maar ik hoorde zelfs ,dat het eigenlijk in 2 jaar bekeken word.
Ik voel me nu wel wat minder moe ,maar niet meer zoals ik was,ik bedoel voor ik hartproblemen kreeg,maar mischien is dat ook wel veel gevraagd,ik ben nu 4-6 uur fit ,dan rusten en dan smiddags een beetje kleine werkjes ,maar dat hoeft niet voor iedereen zo te zijn ,mischien zijn er mensen die zich de hele dag super voelen,dat kan toch!!

[Anoniem]

Nel, wat kon je voor de plaatsing??..dat is ook wel erg belangrijk…in principe moet de operatie niets van je conditie afnemen…zoals een normale hartoperatie..daar begin je weer op nul om het maar zo te zeggen…

voor de operatie werkte ik al 7-7-6-6-4 uur in de week..en daarna moest ik wel rusten..
maar logisch is dat wel met een EF van 33%…

[Auteur]

Berichten