Hallo vanuit Drenthe

[bert]

Vanavond de sprong maar eens gewaagd: me aangemeld bij dit forum, in de hoop wat te kunnen leren van lotgenoten en ervaringsdeskundigen.
Ik ben Patrice, 48 jaar, vrouw, getrouwd, 4 volwassen kinderen (we hebben er allebei 2), een hond Flint, 2 poezen Obi Wan Kenobi en Noetje. We woonden tot 2,5 jaar geleden midden in een grote stad. Een vol leven, gave baan met goede vooruitzichten (teamleider van 5 poli’s) en een eigen praktijk voor hypnose- en regressietherapie, veel reizen, leuke man, kortom, zo’n zonnig leven dat je met niemand wil ruilen.

In januari 2006 op onze laatste vakantiedag in India mijn eerste hartinfarct gehad. In april 2007 de tweede en in april 2009 de derde. Iets met zomertijd?
Heb heel veel hobby’s, waaronder glaskralen branden en sieraden maken, iets wat me in ieder geval vrolijk heeft laten revalideren vanaf april, in plaats van verdrietig en bang onder de dekens te zitten, tot het over was.
Al die tijd kunnen doen of er niks aan de hand was, een paar weken na een infarct al weer aardig ‘boven Jan’ en pakte ook het leven weer leuk op. Maar de schrik zit er meer in en het lukt me niet meer om alleen ’s morgens gedurende een halve minuut hartpatiënt te zijn bij het innemen van mijn pillen en ’s avond 10 seconden bij de Lipitor.

Hoop hier, door met jullie mee te lezen wat jullie bezig houdt en overkomt, wat tips te kunnen ontdekken, waar ik mijn lichamelijke klachten wat meer tot het minimum kan beperken.
Voor het psychische deel (ben zelf therapeut, al is de praktijk sinds april gesloten) zal ik het Zwaard van Damocles zelf moeten bezweren. Ik schijn ‘vrouwenvaten’ te hebben, wat maakt dat ik mijn laatste infarct nog niet gehad heb…. en mijn verzameling stentjes nog uit kan breiden. Mijn grote geluk is dat ik een hartinfarct onmiddelijk herken: of ik binnenstebuiten getrokken wordt tussen mijn schouderbladen en de smaak van spijkers… ja, dat laatste heb ik zelf ook niet verzonnen, maar bij mij klopt het.
Ben ook iemand van weinig woorden blijkt uit bovenstaande. In ieder geval blij dat ik de sprong gemaakt heb en me hier heb ingeschreven. Hartelijke groet voor allemaal, Patrice.

[Lisa]

Patrice schrijft:
[quote]Vanavond de sprong maar eens gewaagd: me aangemeld bij dit forum, in de hoop wat te kunnen leren van lotgenoten en ervaringsdeskundigen.[/quote]

Welkom op het forum, Patrice, je hebt gisteren direct al een flinke entree gemaakt, zag ik :cheer: . Lekker actief …..dat is leuk en goed voor een forum!.
Ik hoop dat je hier vindt wat je zoekt, en ik denk dat we ook van jou wel wat kunnen leren 🙂

[quote]In januari 2006 op onze laatste vakantiedag in India mijn eerste hartinfarct gehad. In april 2007 de tweede en in april 2009 de derde. [/quote]

Ik las elders dat je wel veel medicijnen neemt die je “uit de gevarenzone houden” volgens je “God”delijke cardioloog 😉 , maar die meds werken toch niet echt dan……nog twee infarcten gekregen, en je bent de enige niet die dat overkomt ondanks het gebruikelijke riedeltje standaardmedicijnen ………….

Ik heb zelf in 1996 een hartinfarct gehad, maar gelukkig daarna niet meer, en ik heb geen medicijnen genomen (in het begin voornamelijk gestopt wegens de bijwerkingen die ik snel krijg altijd). Ik ben nu al 14 jaar verder en hopelijk komen er nog veel meer jaartjes bij :laugh: (ook bij jou)

Groetjes,
Lisa 🙂

[bulldogsrotterdam]

Welkom Patrice…

Zo te horen ook een positief mens ondanks de ongemakken die je zomaar in je schoot krijgt geworpen…hihihi…

Weet er alles van..zo heb je niets..en zo heb je twee hartoperatie’s achter je kiezen, een nieuwe hartklep en hartfalen op je dossier staan…wereld kan soms raar draaien..
maar ondanks alles ook hier probeer ik alles gewoon uit het leven te halen…

al heb ik wel wat minder energie…whahahhahha..maar met wat hulpgrepen kan je een hoop verrichten denk ik maar zo..

enneh..hoe noem je je eerste kat als je hem roep??…gewoon Obi toch??..hihihi..

je had al een opmerking over mijn nicknaam gemaakt…whahhah..
tis duidelijk..ik woon in rotterdam..en hier leven ook vijf engelse bullen in huis..
en ook nog vier katten…whahahha..

Zo te zien heb je het schrikkeljaar overgeslagen..met je infarcten..2008…
hopelijk blijven ze nu langer weg…want tja..hoe stoer..en hoe optimistisch je ook bent..
het blijft toch wel ergens onderin borrelen dan…

Veel plezier…en tot forums…!!

[Auteur]

Berichten