Gezocht: Interviewers Young & Yearning (Hartbrug Magazine)

[bert]

Hi allen,

Voor de rubriek Young & Yearning van Hartbrug Magazine ben ik met enige regelmaat op zoek naar jongeren die ik kan interviewen over hun ervaringen met betrekking tot hartgerelateerde jongerenonderwerpen. Lijkt het je leuk om mee te werken aan een interview en met jouw verhaal (en foto!) in Hartbrug Magazine te verschijnen? Houdt dit onderwerp dan in de gaten reageer wanneer jij je in de oproep (het onderwerp) kan vinden en wie weet zie je jouw verhaal terug in Hartbrug Magazine!

Zie hieronder de eerste oproep.

Groetjes

Mersiha
Ambassadrice Hartpatiënten Nederland

OPROEP 1:
Ik ben op zoek naar twee jongeren die willen vertellen over hun ervaringen met WEL/NIET op vakantie gaan als jongere en hartpatiënt. Denk aan vragen in de trant van: waarom wel/niet op vakantie gaan, tref je extra maatregelen (zo ja/nee, waarom wel/niet?) en etc.

Aangezien ik te maken heb met een deadline en het nogal kortdag is hoor ik graag zo snel mogelijk van je! Je kan mij mailen op info@mersihacuk.nl.

Alvast bedankt :)!

[Mersiha]

OPROEP 2:

Hi allemaal!

Ben jij hartpatiënt(e) en heb jij ondanks je hartaandoening een hypotheek kunnen afsluiten of is dit juist hierom niet gelukt? Dan komen wij graag met jou in contact! Voor de rubriek Young & Yearning van Hartbrug Magazine zoeken wij (een) jongere(n) die over het hoe en waarom achter dit onderwerp wil vertellen! Interesse? Neem contact met mij op!

Groetjes

Mersiha
Ambassadrice Hartpatiënten Nederland

[Mersiha]

OPROEP 3:

Voor een nieuw artikel voor de rubriek Young & Yearning horen wij graag van jongere hartpatienten over hun ervaringen met voor het eerst op jezelf gaan. Voel jij je aangesproken en mag jouw ervaring eventueel verwerkt worden in het artikel? Vermeld dan in een paar zinnen hoe jij dit hebt aangepakt en waar je wel/niet tegenaan liep als hartpatient zijnde.

Groetjes,

Mersiha
Ambassadrice Hartpatiënten Nederland

[Anikaa]

Mijn ouders vonden het totaal niet fijn toen ik 40 km van hun vandaan in amsterdam ging wonen. Mijn moeder werd al helemaal boos (en verdrietig tegelijk) als ik achteraf zei dat ik een aanval had gehad. Waarom heb je mij niet gebeld of een ambulance? luidde de vraag altijd. Vaak had ik hier geen kracht voor, armen werden slap, kon niet praten en viel weg.
De ervaring leerde dat ik het toch wel overleefde en steeds een aantal uur moest liggen en me daarna weer oke voelde. Voor mijn ouders een eng ding, maar toch wil je je vrijheid. Hoewel ik ook vaak wenste dat er dan misschien een partner zou zijn die je steeds even checkt.

[Auteur]

Berichten