ATRIUMFIBRILLEREN

[Wandeltheo]

ik kijk er echt van op, dat je van sommige medicijnen blijkbaar ook in gewicht kunt afvallen.
Mijn ervaring is dat ik sinds ik medicijnen slik, alleen maar ben aangekomen.
En dit terwijl ik vroeger eten kon wat ik wou, zonder wat aan te komen.
Ik moet nu echt opletten wat ik eet.

[Anoniem]

Beste Theo,

Ik ben natuurlijk niet alleen van deze medicijnen afgevallen .Het is gewoon een combinatie van.
Van de Amiodaron werd ik misselijk en kreeg darmklachten.
Ik begon veel minder te eten tot zeg maar weinig aan toe, en werd steeds nerveuzer omdat ik mezelf zo rot voelde,maar mocht van mijn eigen cardioloog niet stoppen.
Hou dat maar eens een maand of 4 vol moet je eens kijken.
Bovendien heb ik een baan waarbij je veel moet lopen (als kontroleur binnenkomende goederen) van de ene kant van de expeditiehal naar de andere kant, en van boven naar beneden. Normaal kon goed eten en had nergens last van ,maar tijdens mijn amiodaronperiode ging ik steeds minder eten met het gevolg dat ik steeds meer kilo,s kwijt raakte. Dat was het enige voordeel wat ik er van over heb gehouden ,een prima gewicht. totdat ik een nieuwe cardioloog raadpleegde en mocht stoppen ,en dat heb je gelezen. Maar m,n gewicht heb ik tot nu toe op pijl kunnen houden.

Groeten ,Peter IJpelaar

[Bald Rooseboom]

Beste, ik ben 67 jaar en heb pakweg 15 jaar met boezemfibrileren rond gelopen en daarvoor medicatie gehad in allerlei soorten en maten. Hierdoor is oa mijn linkerboezem vergroot Als laatste slikte ik Digoxine, Bisoprolol en Apixaban (Eliquis). Ik heb het meeste gehad aan de Digoxine. De cardioloog die mij dit voorschreef had een andere insteek tav het behandelen dan vorige cardiologen die ik heb gehad. Zijn insteek was het atriumfibrileren niet op te lossen maar te onderdrukken en dat heeft goed gewerkt, los van de bijwerkingen waar ik last van had.
Lang verhaal kort: omdat ik uiteindelijk last kreeg van vocht achter mijn longen (huisarts stelde hartfalen vast), heb ik iom mijn cardioloog besloten over te gaan tot plaatsing van een pacemaker met een His’ ablatie’ Die ingrepen heb ik inmiddels achter de rug en ik moet zeggen dat ik mij stukken beter voel cq stabieler en minder vermoeid. Niet zo raar omdat ik een gemiddelde hartslag had van 120 slagen per minuut.De PM is nu nog ingesteld op 80 slagen per minuut maar wordt geleidelijk aan verder naar beneden ic 60 in rust en 50 tijdens de slaap ingeregeld. De bovengrens wordt ingesteld op 140 slagen per minuut. Deze cardioloog heeft mij verteld dat de PM mee doet in het geval van inspanning. Er zit een zogenaamde accelerator in ingebouwd. Dus kan ik er ook mee sporten. Groot voordeel is dat ik nu vd Digoxine verlost ben en ik hoop dat dit tzt ook van de Bisoprolol.
De ingrepen zijn mij zowel mee als tegen gevallen. Wat pijn doet is de ablatie zelf omdat ze de ader die ze daarvoor gebruiken niet kunnen verdoven.

[Auteur]

Berichten